บทที่ 120-1 สถานการณ์พลิกผัน

บทที่ 120-1 สถานการณ์พลิกผัน

สายลมพลิ้วผ่านทิวเขา ม่านหมอกเมื่อยามราตรีคลุ้งขจรขจายไปทั่วผืนนภา เสียงระฆังตีดังสนั่นก้อง ต้นไผ่เสียดสีขับร้อง​ สอดประสานเป็นท่วงทำนองของดนตรีอันแสนไพเราะ เวลานี้งานเลี้ยงอันยิ่งใหญ่กำลังจะเริ่มต้นขึ้น

ภายในพระราชวังเฟิ่งหมิง​ โคมไฟถูกจุดจนสว่างไสว ฝูงชนแออัดเข้ามาไม่ขาดสาย ชิงเซี่ยในชุดเสื้อผ้าสีดำทั้งร่าง ใบหน้ายังคงประดับด้วยรอยยิ้มสบายๆ นางนั่งอยู่บนที่นั่งแถวบนที่ถูกจัดไว้ให้ ขยับลงมาทางด้านซ้ายของหญิงสาว​ ก็คือหลินมู่ไป๋ที่ดวงตาทั้งคู่ยังคงแข็งค้าง​และตกอยู่ท่ามกลางความมึนงงและสับสน บุรุษผู้ที่เมื่อสักครู่ถูกมองเป็นจำเลย ทว่าเวลานี้กำลังนั่งอยู่บนตำแหน่งของแขกผู้มีเกียรติ​ แอบเหลือบตามองมาทางชิงเซี่ยเป็นครั้งคราว ในแววตาของเขาเต็มไปด้วยความประหลาดใจและความครั่นคร้ามกริ่งเกรงที่ไม่อาจปิดได้มิด

ชิงเซี่ยไม่ได้สนใจว่าเขาจะเริ่มขบคิดเรื่องน่าเบื่ออะไรอีกแล้วหรือไม่ นางเพียงยกจอกเหล้าขึ้นหันไปทางเหล่าผู้คนชาวเผิงไหล แล้วดื่มด่ำไปกับความสุขที่ได้รับ