บทที่ 119-1 วาจาดุจดอกเหลียนฮวา
บทที่ 119-1 วาจาดุจดอกเหลียนฮวา
“เป็นเจ้า?” ฉู่เจิงหันหน้ากลับไปมองยังหญิงสาว แล้วแค่นเสียงฮึเย็นชาครั้งหนึ่ง ก่อนจะกวาดสายตามองไปรอบๆ นางหนึ่งครั้ง หลังจากพบว่าไม่มีผู้อื่นอยู่ด้วย แววตาฉับพลันจึงแปรเปลี่ยนไปเป็นคมกริบดุจใบมีด ประหนึ่งพายุฝนที่กำลังโหมกระหน่ำท่ามกลางความมืดมิด
“ไม่ผิด เป็นข้าเอง!”
Capítulo Bloqueado
Apoie seus autores e tradutores favoritos em webnovel.com