บทที่ 104-1 จักรพรรดิแห่งหนานฉู่

บทที่ 104-1 จักรพรรดิแห่งหนานฉู่

เสียงกลองบอกเวลาเพิ่งตีบอกเวลาสี่ครั้ง* ชิงเซี่ยค่อยๆ รู้สึกตัวขึ้นมา ม่านตาค่อยๆ ขยับจนเปิดออก แล้วก็เห็นใบหน้านิ่งสงบที่อยู่ใกล้มาก ขนตาดำดกหนา ทอดแสงออกมาเป็นเงาเล็กๆ นิ่งๆ ในยามนี้สติของนางเหมือนได้หลุดลอยไป ทุกสิ่งที่เกิดขึ้นในยามค่ำเหมือนความฝันฉากหนึ่ง นางดึงผ้าห่มนวมที่คลุมร่างออก จึงเห็นร่องรอยเป็นจุดๆ ที่เกิดขึ้นในยามรัก

แก้มของนางกลายเป็นสีแดงระเรื่อในทันใด เพียงขยับกายเล็กน้อย ร่างกายท่อนล่างก็รู้สึกไม่สบายตัวขึ้นมา คิ้วของนางย่นลงเล็กน้อย ทำให้ปลุกชายหนุ่มข้างกายตื่นขึ้นจากหลับใหล

ฉินจือเหยียนค่อยๆ ลืมตาขึ้น สองตาแวววาวราวดวงดาวส่องประกายเหมือนอัญมณี เส้นผมสีดำเข้มปกคลุมร่างกาย ยิ่งสะท้อนคิ้วตาคมเข้มของเขาให้ดูองอาจหล่อเหลามากขึ้น แขนยาวยื่นออกมากอดรัดร่างของชิงเซี่ยไว้ในอก ก่อนเอ่ยด้วยน้ำเสียงเจือความรู้สึกผิดในใจ “อีหม่าเอ๋อร์ ขอโทษด้วย ข้าไม่รู้ว่าเจ้ายังไม่เคย เจ้าไม่สบายหรือเปล่า?”