บทที่ 071-3 ยาปลุกกำหนัด

บทที่ 71-3 ยาปลุกกำหนัด

ชิงเซี่ยเพิ่งจะตระหนักได้ว่าท่วงท่าของทั้งสองในยามนี้น่าอับอายมากขนาดไหน นางกำลังหมอบทับอยู่บนร่างกายของฉู่หลี และเพื่อยับยั้งป้องกันไม่ให้เขาเคลื่อนไหว ขาของคนทั้งสองจึงได้เกี่ยวรัดกันแน่น ใบหน้าจ่อปะทะกัน อกของนางทั้งกดและดันกระชับแนบไปกับอกแกร่งของฉู่หลี และพอคิดถึงสิ่งที่ตนเองตั้งใจจะยื่นมือออกไปปลดจนฉู่หลีต้องยื่นมือออกมาจับไว้ ก็อดไม่ได้จ้องมองไปที่ฉู่หลีครั้งหนึ่ง ก่อนจะค้นพบอย่างน่าตกตะลึงว่าแววตาของเขาในยามนี้ราวกับห้วงทะเลลึกที่สามารถกลืนกินนางลงไปได้ทั้งร่าง

“ข้า...ข้าจะไม่เอาเรื่องกับท่าน” ชิงเซี่ยกล่าวตะกุกตะกักด้วยน้ำเสียงที่สั่นเครือแหบพร่า และขาดความเชื่อมั่นอย่างแรง “รีบลุกขึ้นได้แล้ว”

ชิงเซี่ยบิดกายหนีด้วยความรู้สึกไม่ปลอดภัยอย่างถึงที่สุด ทว่าผู้ใดจะรู้เล่าว่าเพียงแค่นางขยับเล็กน้อย ของแข็งที่ดุนดันอยู่ที่ขาด้านล่างฉับพลันก็ตีขึ้น ก่อนจะหยุดลงตรงหว่างขาของนางอย่างพอดิบพอดี