บทที่ 068-2 สูญสลาย

บทที่ 68-2 สูญสลาย

พอผ่านเส้นทางป่าไผ่ดกหนาที่คดเคี้ยว เลยบ่อน้ำพุร้อนที่มีไอควันระเหยเนืองแน่น แล้วข้ามแม่น้ำสายสะอาดสายเล็กอีกสายหนึ่ง ที่ปรากฏอยู่เบื้องหน้าก็คือเนินเขาที่มีทุ่งดอกไม้สีเหลืองสดเบ่งบานสะพรั่ง

ทั้งหมดนี้ล้วนแล้วแต่อัศจรรย์ใจยิ่งนัก ท้องฟ้าก็อยู่ใกล้เพียงเท่านั้น ใกล้ประหนึ่งสามารถเอื้อมมือออกไปสัมผัสได้ ประหนึ่งเพียงแค่ยื่นมือออกไปก็กอบกุมดวงอาทิตย์ไว้ในอุ้งมือได้ แต่เมื่อยามที่ท่านก้าวขึ้นไปยืนเหนือเนินเขา ถึงได้พบว่าทุกอย่างที่คิดว่าใกล้เพียงเอื้อม ยังคงทอดสายตามองท่านมาจากที่ไกลแสนไกล

ที่นี่คือโถงพฤกษาแห่งสุสานจักรพรรดิราชวงศ์ฉิน หาใช่ดินแดนที่แปลกแยกปลีกตัวจากโลกอันใดไม่ เมื่อราวหนึ่งพันปีที่แล้ว เคยมีสตรีผู้หนึ่งอาศัยอยู่ที่นี่ตามลำพังอย่างเดียวดายจนแก่เฒ่าและสิ้นอายุขัยไป ยามนี้พวกเขากำลังเดินทางออกจากที่นี่ แม้ว่าด้านนอกจะมีคลื่นลมฝนที่โหมกระหน่ำ แต่สิ่งที่พวกเขาจะเผชิญหน้านับต่อจากนี้กลับเป็นความหวังและความเป็นจริงที่สำคัญยิ่งกว่า