บทที่ 063-2 ถ้ำอสรพิษ

บทที่ 63-2 ถ้ำอสรพิษ

‘พวกเราจะต้องออกไปจากที่นี่ได้อย่างแน่นอน!’ เสียงพึมพำสะกดจิตตนเองของนางดังขึ้นซ้ำแล้วซ้ำเล่าอย่างบ้าคลั่ง ชิงเซี่ยถอดเสื้อคลุมตัวนอกออก และใช้เสื้อผ้าที่เปียกโชกมัดเสาขนาดใหญ่ต้นหนึ่งที่กำลังลุกไหม้ด้วยความบ้าระห่ำ เสาต้นนั้นมีขนาดใหญ่และหนามาก เทียบเคียงได้กับรอบเอวของบุรุษวัยกลางคนผู้หนึ่ง ยามนี้ใบหน้าของชิงเซี่ยเปรอะเปื้อนไปด้วยคราบน้ำตา นางลากเสาต้นนั้นวิ่งกลับไปยังโถงปฐพีด้วยความคลั่งราวกับเสียสติ

‘ปัง!’ เสียงหนักของเสาที่ถูกโยนเข้าไปในหลุมดำลึกนั้นดังก้องไปทั่ว ชิงเซี่ยปาดคราบน้ำตาบนหน้า แล้วเหวี่ยงตะขอขึ้นไปเกี่ยวกับคานที่อยู่ด้านบนโถงปฐพี จากนั้นก็ผูกตะขอต่อลงไปเรื่อยๆ จนกลายเป็นเส้นเดียวกัน ก่อนจะอาศัยไหลไปตามเส้นเชือกเส้นนั้นที่ปล่อยลงสู่พื้นด้านล่าง

“พวกเราจะต้องออกไปจากที่นี่ได้อย่างแน่นอน!”

หญิงสาวที่มีใบหน้าซีดเผือดพึมพำขึ้นท่ามกลางความมืดมิด “ต่อให้นั่นคือศพของท่าน ก็ต้องออกไปจากที่นี่พร้อมกับข้าด้วย”