บทที่ 027 คำถามดั่งเปลวเพลิง

บทที่ 27 คำถามดั่งเปลวเพลิง

วังหลวงนั้นเข้าง่ายแต่ออกลำบาก ชิงเซี่ยเข้ามาในวังอย่างง่ายดายผ่านทางประตูซีหวา เพียงแค่ประโยครายงานสถานการณ์ข้างนอกประโยคเดียว ว่ามีเรื่องยุ่งเหยิงเกิดที่นอกเมืองก็เพียงพอให้ทหารยามที่จิตใจว้าวุ่นกลุ่มนั้น สติเตลิดเปิดเปิงได้แล้ว ครั้นพวกเขาเห็นชิงเซี่ยก็เหมือนเห็นผู้ช่วยชีวิต จึงรีบพากันมาไต่ถามเรื่องราว

ชิงเซี่ยเดินทางผ่านถนนซีย่วนไปอย่างรวดเร็ว พอหันมองไปรอบๆ ก็เห็นว่ามีทหารยามอยู่เต็มไปหมด ทว่านางมีฝีมือในการซ่อนตัวอย่างระมัดระวัง นางจึงรีบเร่งกลับไปที่ตำหนักหลันถิงโดยไม่ทิ้งร่องรอยใดๆ ขณะที่เพิ่งผ่านวังอิงเกอที่งดงามไป ก็ได้ยินเสียงอึกทึกดังมาจากประตูเจิ้งหวาข้างทะเลสาบไป๋ลี่ ชิงเซี่ยพลันหยุดฝีเท้าลง แล้วคุกเข่าลงไปกับพื้น กำกริชที่อยู่ในรองเท้าไว้แน่น พลางเฝ้ามองเดินคนผ่านอย่างระมัดระวังอยู่หลังกอดอกไม้

ทหารยามที่อยู่ที่วังอิงเกอเห็นสิ่งปกติก็พากันตระหนกตกใจ มองไปทางตะวันออกกันหมด