511 เถ้าแก่เนี้ย
บทที่ 511 เถ้าแก่เนี้ย
ถ้าไม่ได้กินบะหมี่ชามนี้ก็เหมือนมาไม่ถึงโรงเตี๊ยมเมฆาวายุงั้นเหรอ? เหมียวอี้จ้องอาหารบนโต๊ะอย่างงุนงง พูดเกินไปรึเปล่า?
อีกฝ่ายพูดถึงขั้นนี้แล้ว ไม่ว่าใครก็สงสัยอยากลองชิม เหมียวอี้ย่อมไม่ใช่ข้อยกเว้น เขาไม่รีบกลับห้อง นั่งลงหยิบตะเกียบขึ้นมา หลังจากชิมแล้วก็พบว่ารสชาติไม่เลว แต่เหมือนจะไม่ได้เป็นอย่างที่พวกเขาคุยโวโอ้อวด ชิมแล้วไม่รู้สึกว่าพิเศษตรงไหน
นึกถึงสุราอาหารหนึ่งโต๊ะที่กินไปเมื่อคืน จากนั้นก็มีขาหมูน้ำแดงมาส่งถึงห้องอีก พอวันนี้ก็มีบะหมี่อีกหนึ่งชาม เหมียวอี้ที่มีสถานะเป็นผู้ฝึกตนพบว่าตัวเองไม่ได้กินอาหารติดต่อกันแบบนี้มานานแล้ว ทุกวันนี้ผ่านไปสิบกว่าวันกว่าจะได้กินอาหารสักมื้อ
แต่จะว่าไปแล้ว เหมียวอี้ชื่นชมมากกับความมีน้ำใจไมตรีที่โรงเตี๊ยมมีต่อลูกค้า ไม่เสียแรงที่จ่ายเงินไปเยอะขนาดนั้น
ด้านนอกประตู เถ้าแก่เนี้ยที่เดินตรวจนอกโรงเตี๊ยมเป็นประจำทุกวันกลับเข้ามาแล้ว
พอร่างของนางปรากฏตรงประตู บัณฑิตที่นอนคว่ำหน้าอยู่บนโต๊ะยาวก็รีบหดหัวกลับมา ก้มหน้าดูแผ่นหยกแผ่นหนึ่ง ไม่รู้ว่าอ่านอะไรอยู่
Capítulo Bloqueado
Apoie seus autores e tradutores favoritos em webnovel.com