623 รู้
ตอนที่ 623 รู้
ค่ำคืนในต้นฤดูสารทเย็นสบาย ลมราตรีพัดโชยเข้ามาจากหน้าต่าง ม่านมุ้งพลิ้วไหวไปมา
“เมื่อก่อนข้าก็เคยร้องไห้”
จิ้นอันจวิ้นอ๋องเอ่ยบอก มือลูบปลอบคนในอ้อมอกเป็นระยะ
“เจ้าลองเดาดูสิว่าร้องไห้กับใคร”
ไม่มีใครถามเขา
จิ้นอันจวิ้นอ๋องก็ไม่คิดอยากจะให้ใครถามอยู่แล้ว จึงเอ่ยต่อเองว่า
“หมอหลวงหลี่” เขาเอ่ยบอก พูดพลางหัวเราะขึ้น หน้าอกสะเทือนจนร่างสั่นเล็กน้อย “ตอนนั้นข้าทำเขาเกือบตกใจตายแหน่ะ”
หัวเราะอยู่พักหนึ่งเขาก็เงียบลง ลูบปลอบคนในอ้อมกอดต่อไปเรื่อยๆ
“มีคนสามารถทำให้เจ้าร้องไห้อย่างเสียกิริยาได้ นับเป็นความผาสุกอย่างหนึ่งเชียวนะ”
เสียงอืมอู้อี้ออกมาจากอ้อมอกเบาๆ
ลอยเข้าโสตจิ้นอันจวิ้นอ๋องกลับเหมือนเสียงสายฟ้าฟาด
“ใช่ไหมล่ะ” เขาก้มหน้าลงรีบยิ้มเอ่ยว่า “แม้พวกเราจะน่าสมเพชกันนัก แต่ก็ไม่ใช่ว่าไม่มีความสุขเสียหน่อย ในทุกข์นั้นยังมีสุขอยู่”
เขาก้มหน้าแล้วรู้สึกถึงความอ่อนนุ่มจึงใช้คางถูไถไปมาอย่างอดใจไม่ได้ จากนั้นก็เคลื่อนออกไปอย่างรวดเร็ว
คนในอ้อมอกไม่ได้ขยับไหว
Capítulo Bloqueado
Apoie seus autores e tradutores favoritos em webnovel.com