588 เงียบงัน

ตอนที่ 588 เงียบงัน

ยามบ่ายในคิมหันตฤดูลมร้อนพัดโชยมา กระดิ่งลมบนระเบียงส่งเสียงกระทบดังขึ้น

“อันที่จริง เสียมือข้างหนึ่งไปก็ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร” เฉิงเจียวเหนียงโพล่งขึ้น

ไม่ได้ตอบคำถามของโจวฝู แต่จู่ๆ ก็โพล่งประโยคที่ไม่มีที่มาที่ไปขึ้นมา

โจวฝูนิ่งอึ้ง ขมวดคิ้วทันที

ตอนที่นายใหญ่เฉิงจากไป เพื่อให้ท่านชายเฉิงสี่ได้รักษาแผลที่มือให้หายจึงได้ออกเดินทางไปด้วยกันกับเขา

ความหมายนี้ของนางคือเสียใจที่ตอนนั้นไม่น่าทิ้งท่านชายเฉิงสี่เอาไว้เลยอย่างนั้นหรือ

โจวฝูลุกขึ้นพรวด

“จะไม่ใช่เรื่องใหญ่ได้อย่างไร” เขาเลิกคิ้วตวาด “อยู่ดีไม่ว่าดีเหตุใดต้องเสียมือไปข้างหนึ่งด้วยเล่า เพราะวันพรุ่งนี้จะไม่เหมือนเดิม วันนี้จึงไม่อยากมีชีวิตต่อไปแล้วอย่างนั้นหรือ”

เฉิงเจียวเหนียงแย้มยิ้ม ไม่ได้เอ่ยคำใด

โจวฝูลุกขึ้นยืน

ถ้าหากว่าอย่างนั้นหรือ! นางกำลังเปรียบเปรยว่าหากเป็นเช่นนั้นจริงอย่างนั้นหรือ!

บนโลกนี้ไม่มีถ้าหาก! นี่ต่างหากถึงเป็นคำที่นางควรจะพูด!

หากเป็นแต่ก่อนนางจะไม่พูดคำพูดเช่นนี้ นางทำเป็นแต่บอกว่านี่แค่เรื่องเล็กด้วยสีหน้าแข็งทื่อแล้วให้ขนมพวกเขากินกระมัง