บทที่ 564 กระวนกระวาย
“แม่นางสิบแปดเป็นทุกข์ถึงเพียงนี้ ไม่แปลกเลยที่สภาพฮ่องเต้ดูแทบจะเสียสติ”
ฮูหยินเฉินกำลังจุดกำยานหอมผ่อนคลาย พลางมองไปยังเฉินเซ่าที่เพิ่งถอนหายใจพร่ำบ่น หลังจากซดน้ำชาในถ้วยไปอึกใหญ่
“คิดไม่ถึงเลยว่าจะเป็นเช่นนี้”
เฉินเซ่าใช้นิ้วคลึงตรงกลางคิ้ว เอ่ยเพียงอืม แล้วเงียบเสียงไป
“ถ้าอย่างนั้น ผิงอ๋องก็ถูกฟ้าผ่าจริงๆ…” ฮูหยินเฉินเอ่ยถาม
เฉินเซ่าถลึงตา
“แม้แต่ข้าเองยังเกือบจะถูกฟ้าผ่า” เขาเอ่ย พลางนึกย้อนไปตอนเกิดเหตุ ใจก็พลันเริ่มหวาดกลัว
ภัยธรรมชาตินี่ช่างน่ากลัวนัก
ฮูหยินที่เพิ่งจะได้ยินเรื่องนี้ก็ตกใจเสียจนทั้งรีบตรวจดูความเรียบร้อย ทั้งรีบจะเรียกหมอหลวงให้เข้ามาดูอาการ
“ข้าให้หมอหลวงตรวจมาแล้วตอนอยู่ที่วัง ไม่มีอะไรหรอก” เฉินเซ่าเอ่ยตอบให้ฮูหยินสบายใจ
เมื่อได้ยินดังนั้น ฮูหยินเฉินจึงรู้สึกโล่งใจไปหนึ่งเปราะ
“ฮ่องเต้…” นางเริ่มเอ่ยถามอีกครั้งด้วยความสงสัย
พอเอ่ยถึงฮ่องเต้ เฉินเซ่ากลับมีสีหน้าไม่สู้ดีนัก
“อาการเช่นนี้… คงต้องดูลาดเลากันไปก่อน” เฉินเซ่าเอ่ย
Apoie seus autores e tradutores favoritos em webnovel.com