ตอนที่ 414 กล้าทำ (1)
ใต้เท้าหันกลับมาถึงศาลาว่าการของอำเภอยามฟ้ามืด ทว่าหน้าประตูยังคงมีแสงไฟส่องสว่าง
พอเห็นเขากลับมา ทุกคนก็รีบเข้าไปรับ
“ใต้เท้า จับแม่นางน้อยผู้นั้นได้หรือไม่” พวกเขาถาม
นายใหญ่หันสีหน้ากระอักกระอ่วน
“หาเจอแล้ว...” เขาตอบ ก่อนจะเบี่ยงประเด็นด้วยการถามว่าเรื่องที่ให้ไปจัดการเป็นอย่างไรบ้าง
“จับภิกษุพวกนั้นได้หมดแล้วขอรับ... เป็นพวกอันธพาลที่เคยสมคบคิดกับภิกษุหนิงเต๋อหาจังหวะก่อเรื่องขอรับ...” ผู้ช่วยตอบ
นั่นแหละปัญหา
เจ้าอำเภอหันพยักหน้า
“ตอนนี้มีเวลาไม่มากนัก เกรงว่าปล่อนนานวันเข้าชาวเมืองจะอยู่ไม่เป็นสุข” ขุนนางผู้น้อยอีกคนหนึ่งเอ่ยขึ้น
“แม่นางน้อยผู้นั้นก็วางมือเสียดื้อๆ แต่แผงขายของที่พังเสียหายนี่สิ เก็บกวาดยากนัก...”
“คนพวกนั้นยืนยันว่าเป็นวิชาแต่เก่าก่อนของพระอาจารย์หนิงเต๋อ แต่ถูกแม่นางน้อยผู้นั้นแย่งชิงไป”
ทั้งศาลาว่าการพากันถกเถียง
นายใหญ่หันยกแขนขึ้นมาลูบแขนเสื้อไปมาอย่างไม่รู้ตัว
“ลำบากทุกท่านแท้ นี่ก็มืดค่ำแล้ว ไปพักผ่อนก่อนเถิด ไว้พรุ่งนี้เราค่อยว่ากันอีกที” เขาเอ่ย
ทุกคนพยักหน้าก่อนจะเก็บข้าวของแล้วเดินออกไป
Apoie seus autores e tradutores favoritos em webnovel.com