ตอนที่ 295 เจ็บป่วย
พอท่านชายหวังสิบเจ็ดกลับไป ลานบ้านของเฉิงเจียวเหนียงก็กลับมาเงียบสงบดังเดิม
จินเกอร์ยังคงตกปลาต่อ ส่วนปั้นฉินก็เข้ามาในห้องโถงหลังจากเสร็จงานในครัว
เฉิงเจียวเหนียงวางหนังสือในมือลง
“นายหญิง” ปั้นฉินลังเลอยู่นานกว่าจะเอ่ยปากออกมา “พวกเราต้องกลับไปแล้วหรือเจ้าคะ”
เฉิงเจียวเหนียงพยักหน้า
“เพราะว่าอยู่เมืองหลวงมานานเกินไปแล้วหรือเจ้าคะ” ปั้นฉินถาม
เฉิงเจียวเหนียงหันไปมองนาง ก่อนจะเผยยิ้มบางแล้วพยักหน้าให้
ปั้นฉินเองก็คลี่ยิ้ม จากนั้นก็ก้าวเข้าไปใกล้แล้วยื่นถ้วยชาให้
เฉิงเจียวเหนียงรับถ้วยชาไว้
สายลมยามสารทฤดูโบกพัดเข้ามาในห้องโถง จนกระดิ่งที่แขวนอยู่ริมหน้าต่างส่งเสียง
“เช่นนั้นแล้ว นายหญิงจะแต่งงานกับท่านชายหวังจริงหรือเจ้าคะ” นางนิ่งไปครู่หนึ่งก่อนจะถามออกมา
“ปั้นฉิน เจ้าคิดว่ายามนี้ข้าต้องการอะไรมากที่สุด” เฉิงเจียวเหนียงไม่ตอบแต่กลับเอ่ยถามแทน
ถามนางอย่างนั้นหรือ
นางตอบคำถามไม่เก่งเป็นที่สุด...
ปั้นฉินชะงักไปเล็กน้อย เม้มริมฝีปากล่างท่าทางกำลังครุ่นคิด
Apoie seus autores e tradutores favoritos em webnovel.com