ตอนที่ 259 เช่นไร
ประตูเรือนของเฉิงเจียวเหนียงปิดลง ท่านชายโจวหกที่จูงม้าอยู่ก็หันหน้ากลับไปมอง
“ไปเถิด” ท่านชายฉินสิบสามนั่งอยู่บนรถม้าเรียบร้อยแล้วเอ่ยบอกเขา “อย่าห่วงไปเลย นางไม่เป็นไรหรอก”
“ใครเป็นห่วงกัน” ท่านชายโจวหกส่งเสียงเย้ยหยัยแล้วมองเขา “แล้วเจ้าวิ่งแจ้นมานี่เพื่อการใด”
“ข้าไม่ได้เป็นห่วง” ท่านชายฉินสิบสามยิ้มตอบ “แต่ข้าไม่วางใจ”
ยิ้มกล่าวจบก็กระตุกแส้ม้า
ท่านชายฉิบสิบสามเข้ามาบ้านครานี้กลับไม่บังเอิญเจอท่านแม่ระหว่างทางเหมือนเช่นเคย แต่กลับโดนเรียกให้ไปพบเลยต่างหาก
นางให้หมอที่ไม่รู้ว่าไปหามาจากไหนมาตรวจดูรอบหนึ่ง ฟังคำกำชับว่าควรกินอะไรควรเลี่ยงอะไรอย่างรำคาญ ก่อนจะดื่มชาหมดไปอีกถ้วย
ท่านชายฉินสิบสามมองไปยังท่านแม่
ฮูหยินฉินยังคงยิ้มตาหยีทั้งยังจ้องมองมาที่เขา
“ท่านแม่ มองพอหรือยัง” เขาวางถ้วยชาแล้วเอ่ยถาม
“ยังไม่พอ” ฮูหยินฉินยิ้มตอบ
“มองมาสิบหกปีแล้ว ยังไม่พออีกหรือ” ท่านชายฉินสิบสามส่งเสียงฮึดฮัดแล้วเอ่ยขึ้น “หากเอ่ยคำนี้มาเอาอกเอาใจท่านพ่อยังพอทำเนา หากเป็นผู้อื่นคงไม่มีใครเชื่อ”
ฮูหยินฉินหัวเราะเล็กน้อย
Apoie seus autores e tradutores favoritos em webnovel.com