237 เหตุใด
บทที่ 237 เหตุใด
ภายในห้องส่วนตัวของร้านอาหาร เครื่องเคียง ผลไม้ และเหล้า ถูกวางเรียงราย
“พอแล้ว พอแล้ว” ท่านชายเฉิงสี่รีบเอ่ย เขาไม่ได้อยู่ในอารมณ์ที่อยากดื่มกินเท่าไหร่
ท่านชายหวังสิบเจ็ดโบกมือ
หญิงสาวในชุดกระโปรงลายดอกไม้ เผยผิวขาวราวหิมะของร่างกายส่วนหน้า ผ้าสีน้ำเงินและขาวที่ผูกไว้รอบเอวยิ่งทำให้เอวดูบอบบาง หญิงสาวเล่นหูเล่นตาแพรวพราวยามรินเหล้า นางหยุดมือลงก่อนจะรับเงินจากท่านชายหวังสิบเจ็ด พลางขยิบตาให้เขา
“ขอบคุณท่านชายมากเจ้าค่ะ” นางเอ่ยพร้อมยิ้มบางก่อนจะลุกขึ้นแล้วเดินออกไป
กลิ่นหอมของผงชาดยังคงอบอวลอยู่ในห้อง
“วิเศษสมกับเป็นเมืองหลวงเสียจริง แม้แต่หญิงที่ขายสุรายังน่าสนใจเพียงนี้” ท่านชายหวังสิบเจ็ดเอ่ยพลางยิ้ม พร้อมใช้พัดตบไหล่ขอท่านชายเฉิงสี่ที่นั่งถัดไป “เจ้านี่โชคดีมากเลย มาถึงสถานที่ที่ดีเช่นนี้ เที่ยวเล่นเสียบ้างอย่าทำให้ตัวเองขาดทุน”
ท่านชายเฉิงสี่ผลักพัดออกไปด้วยใบหน้าไม่สู้ดีนัก
“ข้ามาเรียนหนังสือ!” เขาเอ่ย “มาตั้งนานแล้ว นี่เพิ่งเข้าเมืองเป็นครั้งที่สองเท่านั้นเอง!”
Capítulo Bloqueado
Apoie seus autores e tradutores favoritos em webnovel.com