083 หวังดี
บทที่ 83 หวังดี
คนที่อยู่ตรงนั้นต่างก็เหม่อไป คำพูดนี้พูดได้ช่าง...
ดูสิ ดูสิ หญิงผู้นี้ก็แปลกพิลึกเช่นนี้ล่ะ! พ่อบ้านเฉาที่ยืนอยู่หลังกลุ่มคนตะโกนอยู่ในใจ
ชายฉกรรจ์สามคนต่างก็ตะลึงเหม่อลอยไป โดยเฉพาะคนที่พูดเมื่อครู่ คอแดงไปหมด
“ข้า ข้า ข้าไม่ได้...” เขากล่าวเสียงดัง
“เจ้าได้” เฉิงเจียวเหนียงกล่าว
คนรอบข้างก็ตะลึงเหม่อลอยไปอีก
“ท่าน...ท่านมีเงินแล้ว แล้วรังแกคนได้...” ชายผู้นี้ปกติแล้วไม่ค่อยได้คุยกับหญิงสาวสักเท่าไร ยิ่งไม่ต้องพูดถึงการที่ต้องมาถกเถียงกับนายหญิงน้อยเช่นนี้เลย ทั้งโมโหทั้งร้อนรนไม่รู้จะพูดอะไร
“เจ้าไม่มีเงิน ก็รังแกคนไม่ได้” เฉิงเจียวเหนียงยังคงกล่าวด้วยน้ำเสียงแข็งทื่อ
คนรอบข้างเงยหน้ามองฟ้า อยากจะถอนหายใจกัน
การงอแงไร้เหตุผลดั่งเด็กน้อยเช่นนี้ นายเฉินสี่เชื่อแล้วว่านายหญิงตระกูลเฉิงผู้นี้เคยเป็นเด็กสติไม่สมประกอบมาก่อนในทันใด ถึงแม้เขายังคงไม่เชื่อว่าโรคสติไม่สมประกอบนี้จะรักษาหายได้
“ปั้งฉุย!” ชายหนุ่มที่เป็นหัวหน้าตบหัวชายหนุ่มผู้นั้น ตบจนเขาหัวทิ่ม
ชายหนุ่มโขกหัวให้เฉิงเจียวเหนียงอีกครั้ง
Capítulo Bloqueado
Apoie seus autores e tradutores favoritos em webnovel.com