#นั่นผีนะครับแซน 5

TW : มีฉากบรรยายหน้าตาของผี

ถ้าพี่เวย์ออกไปข้างนอกจริง นั่นก็คงเป็นเรื่องที่เข้าใจได้นั่นแหละ อีกฝ่ายเคยบอกเขาว่าตัวเองผ่านโลกสยองขวัญมาหลายโลกแล้วนี่นา บางทีพี่เวย์อาจจะกำลังออกไปหาภารกิจรองก็ได้

แต่ที่บอกว่าไปขอของว่างจากคุณป้าแม่บ้านมาให้เขานี่เรื่องจริงหรอ?

ดูเหมือนว่าคุณป้าแม่บ้านจะใจดีอย่างที่คิดเอาไว้จริงๆ..

แซนยิ้มออกมาอย่างอารมณ์ดี เขาหยิบมาการองในถุงขึ้นมาเคี้ยวหงุบหงับอย่างเอร็ดอร่อยอยู่ภายในห้องของตัวเองเงียบๆ

หลังจากจัดการขนมที่ได้มาจนหมด แซนก็เลือกที่จะอาบน้ำและเข้านอนตั้งแต่หัวค่ำราวกับที่นี่ไม่ใช่โลกสยองขวัญอันน่ากลัว เขาคิดเพียงแค่ว่านานๆทีจะได้มีโอกาสนอนได้เต็มอิ่มสักครั้ง เขาก็ต้องตักตวงช่วงเวลาแบบนี้ให้มากๆหน่อย

เนื่องจากในชีวิตจริงของแซน กว่าจะทำงานเสร็จและกลับถึงบ้านก็ปาไปเที่ยงคืนกว่าแล้ว อีกทั้งวันถัดไปเขาก็ต้องตื่นขึ้นมาเตรียมตัวไปทำงานตั้งแต่ตีสามครึ่ง เวลานอนของเขานั้นเรียกได้ว่าน้อยเสียยิ่งกว่าน้อย มันเป็นเวลาพักผ่อนที่น้อยเกินไปสำหรับคนที่ทำงานหนักมาทั้งวันจริงๆ

และเพียงแค่หัวแตะหมอน แซนก็ผล็อยหลับสนิทไปอย่างง่ายดาย

…

ก๊อกๆ! ก๊อกๆ!

กลางดึก แซนก็ต้องรู้สึกตัวตื่นขึ้นมาเมื่อได้ยินเสียงใครบางคนกำลังเคาะประตูห้องของเขาอยู่ ร่างบางขยี้ตาไล่ความง่วงงุนออกไปครั้งหนึ่งก่อนจะเดินไปที่ประตูห้องด้วยความงัวเงีย

แต่เมื่อประตูเปิดออก แซนก็พบกับหญิงสาวคนหนึ่งที่ยืนอยู่ตรงหน้าในระยะประชิด เส้นผมสีดำรุงรังของเธอยาวลงจนปกปิดใบหน้าไปจนหมดจนดูน่ากลัว ยิ่งเมื่อรวมกับผิวที่ซีดขาวราวกับคนตายนั่นอีก แซนก็สามารถรับรู้ได้ในทันทีว่าคนตรงหน้าของเขาไม่ใช่มนุษย์

แต่ถึงแม้จะรู้แบบนั้นแล้ว แซนก็ยังคงมีท่าทางปกติ เขาไม่ได้ดูหวาดกลัวร่างตรงหน้าเลยแม้แต่น้อย ทั้งยังเอ่ยถามผีสาวออกไปด้วยน้ำเสียงเชื่องช้าเพราะความง่วงงุนอีกด้วย

"มีอะไรรึเปล่าครับ?"

เมื่อเห็นท่าทางของแซน ผีสาวก็คล้ายจะชะงักไปเล็กน้อย อันที่จริง เธอไม่ได้คิดมาก่อนด้วยซ้ำว่าที่นี่จะกล้ามีคนมาเปิดประตูให้กับเธอด้วย

"..ตา..ของ..ฉัน"

น้ำเสียงเย็นเยียบน่าขนลุกเอ่ยขึ้นอย่างแผ่วเบา ก่อนที่ใบหน้าที่เต็มไปด้วยเส้นผมจะค่อยๆเงยหน้าขึ้นจนเผยให้เห็นบริเวณดวงตาทั้งสองข้างที่กลวงโบ๋ เลือดสีแดงสดค่อยๆไหลออกจากเบ้าตาของเธอลงมาจนดูน่าสยดสยอง

แซนที่เห็นแบบนั้นก็พลันชะงักไปครู่หนึ่ง เขารู้สึกตาสว่างขึ้นมานิดหน่อย ก่อนจะตัดสินใจหยิบผ้าเช็ดหน้าในกระเป๋าเสื้อออกมาซับเลือดให้หญิงสาวตรงหน้าอย่างใจดี

เขาลืมไปได้ยังไงว่าตัวเองสามารถขอภารกิจรองจากพี่สาวคนนี้ได้!

"เอาผ้าเช็ดหน้าผืนนี้ซับเลือดไปก่อนนะครับพี่สาว แล้วพี่จะให้ผมช่วยหาตาของพี่ใช่รึเปล่าครับ?" แซนเอ่ยถามขึ้นมาอย่างใคร่รู้ ในตอนนี้ความง่วงงุนของเขาพลันหายไปจนหมดสิ้นตั้งแต่ที่คิดถึงรางวัลของภารกิจรองแล้ว!

เมื่อเห็นการกระทำของแซน กลับเป็นฝ่ายผีสาวเสียเองที่เป็นฝ่ายชะงักไปด้วยความคาดไม่ถึง หากเธอมีลูกตาอย่างคนปกติ บนใบหน้าของเธอคงมีแต่เครื่องหมายคำถามอย่างงุนงงเป็นแน่

ตั้งแต่ที่เธอตายและกลายเป็นวิญญาณ เธอก็ไม่เคยได้รับการปฏิบัติที่ดีแบบนี้จากใครมาก่อน แต่พอได้เห็นการกระทำของเด็กคนนี้ ในใจของเธอก็พลันรู้สึกอบอุ่นขึ้นมา

แม้จะเป็นวิญญาณที่ไม่มีตา แต่เธอก็ยังสามารถมองเห็นภาพรอบๆตัวได้ถึงจะไม่ค่อยชัดเจนก็ตาม อีกทั้งภาพที่เธอเห็นก็ยังเป็นเพียงภาพขาวดำ นั่นจึงทำให้เธอไม่สามารถหาลูกตาของตัวเองเจอได้สักที

ผีสาวตัดสินใจผงกหัวตอบรับคำพูดของแซน

"ถ้าอย่างนั้นก็ไม่ต้องเป็นห่วงนะครับ เดี๋ยวผมช่วยหาตาของพี่สาวให้เอง พี่จำได้รึเปล่าครับว่าครั้งสุดท้ายที่พี่มองเห็น พี่อยู่ตรงส่วนไหนของคฤหาสน์"

ผีสาวผงกหัวให้แซนอย่างช้าๆอีกครั้ง "..ตาม..มา"

และทันใดนั้นเอง ในอากาศตรงหน้าของแซนก็พลันปรากฏตัวอักษรสีเลือดขึ้นมา

'ภารกิจรอง : ช่วยผีสาวตามหาลูกตาทั้งสองข้างที่หายไป'

แซนเผยยิ้มกว้าง เขาเดินตามหลังผีสาวออกไปนอกโซนที่พักอย่างร่าเริง

เขาได้ภารกิจรองมาแล้ว!

แต่ยิ่งเดินตามผีสาวไปไกลมากขึ้นเท่าไหร่ แซนก็ยิ่งรู้สึกแปลกใจมากขึ้นเท่านั้น เพราะทางที่เขากำลังเดินไปอยู่นี้ มันเป็นทางเดียวกับทางที่ใช้ไปยังสวน สถานที่เดียวกันกับที่มีคนพบศพเมื่อตอนบ่าย

อย่าบอกนะว่าพี่สาวที่เดินนำหน้าเขาก็ตายที่สวนแห่งนี้หรอ!?

แซนขมวดคิ้วกับข้อมูลที่เพิ่งได้รับ สวนแห่งนี้มีอะไรบางอย่างแปลกๆแล้วรึเปล่า ทำไมคนสองคนถึงได้มาตายที่เดียวกันได้ล่ะ?

เดินตามไปอีกครู่หนึ่ง พี่สาวที่เดินนำทางเขาก็หยุดลง ซึ่งตรงจุดที่พี่สาวหยุดเดินนั้น แซนก็สามารถจำมันได้แม่น

มันเป็นจุดเดียวกันกับที่มีคนพบศพเมื่อตอนบ่าย..

"พี่สาว..มั่นใจนะครับว่าเป็นตรงนี้?" แซนเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงลังเล แต่เมื่อเห็นการพยักหน้ายืนยันของอีกฝ่าย เขาก็ยิ่งรู้สึกว่าที่คฤหาสน์แห่งนี้อาจมีอะไรแปลกๆ

บางที ในโลกสยองขวัญอาจจะมีปริศนาอะไรบางอย่างให้ผู้เข้าร่วมไขด้วยรึเปล่านะ? ทำไมทุกอย่างมันดูมีเงื่อนงำเต็มไปหมดเลยล่ะ..

"ถ..ถ้าอย่างนั้น รอผมสักครู่หนึ่งนะครับ เดี๋ยวผมจะลองหาให้ก่อน แต่ถ้าหากไม่เจอก็ค่อยว่ากันอีกที โอเคมั้ยครับ?"

หลังคำถามของแซน ผู้เป็นผีสาวก็พยักหน้าหงึกหงักตอบรับอย่างว่าง่าย

แซนไม่ได้คิดมากกับการพูดน้อยของพี่สาวตรงหน้าอยู่แล้ว เพราะเขาเข้าใจดีว่าวิญญาณบางตนก็ไม่ได้มีพลังมากมายอะไร ทำให้บางครั้งก็อาจจะพูดสื่อสารออกมาไม่ได้เท่าที่ควร

แต่เมื่อแซนกวาดตามองออกไปบริเวณรอบๆ เขาก็ถึงกับต้องยกมือตบหน้าผากของตัวเองเสียงดังเมื่อนึกอะไรบางอย่างขึ้นมาได้

จะมาช่วยพี่สาวหาของทั้งที ทำไมเขาถึงไม่ยอมเอาไฟฉายมาด้วยกันนะ!

แซนส่ายหัวอย่างอ่อนใจ จะให้เดินกลับไปเอาไฟฉายก็คงกินเวลาไปอีกพักใหญ่ๆเลย แต่ไหนๆก็มาถึงที่นี่แล้วทั้งที ลองหาๆดูก่อนก็ไม่เสียหาย

โชคดีที่แสงจากพระจันทร์ในคืนนี้ค่อนข้างสว่าง หลังจากที่สายตาของเขาคุ้นชินกับความมืดแล้ว แซนก็สามารถมองเห็นสิ่งรอบตัวได้ชัดขึ้น

แซนเริ่มหาจากบริเวณพุ่มไม้ก่อนเป็นอันดับแรก ส่วนหนึ่งก็คงเป็นเพราะเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อตอนบ่าย ศพที่พวกเขาเจอนั้นถูกหั่นเป็นท่อนแล้วทิ้งไว้ในพุ่มไม้ เป็นไปได้มั้ยว่าศพของพี่สาวก็อาจจะถูกทำแบบเดียวกัน?

แต่คนที่ลงมือฆ่านี่ก็โหดเหี้ยมจริงๆ ฆ่าแล้วหั่นศพยังไม่พอ ยังจะเอาศพมาทิ้งไว้ในสวนอีก ในคฤหาสน์หลังนี้มีคนที่โหดเหี้ยมแบบนั้นด้วยหรอ?

เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ แซนก็พลันรู้สึกเย็นสันหลังวาบขึ้นมา

ในโลกนี้ คนที่เขาควรจะระวังและอยู่ห่างให้มากที่สุดเพื่อความปลอดภัยในชีวิตของตนเองก็คือฆาตกรคนนั้นสินะ..

..แต่ทำไงได้ ตอนนี้เขาก็น่าจะเข้ามาเกี่ยวไปเต็มๆแล้วนี่นา แถมยังอยู่ในสถานที่เกิดเหตุด้วยอีก

แซนเริ่มรู้สึกเลิ่กลั่ก

เอาเป็นว่า รีบหาลูกตาให้พี่สาวแล้วกลับห้องไปนอนไวๆดีกว่า!

แต่ในทันใดนั้นเอง ยังไม่ทันที่จะได้เริ่มหา แซนก็ได้ยินเสียงฝีเท้าของใครบางคนที่กำลังเดินมาที่นี่อย่างรวดเร็ว

คนตัวเล็กพลันรู้สึกตื่นตระหนกขึ้นมาทันที

และในเมื่อไม่รู้ว่าคนที่มาใหม่นั้นมาดีหรือมาร้าย แซนจึงเลือกเข้าไปซ่อนตัวในพุ่มไม้หนาๆข้างตัว ก่อนจะยกมือปิดปากของตัวเองและพยายามเงียบเสียงให้ได้มากที่สุด

ส่วนวิญญาณของพี่สาวนั้น ร่างของเธอก็ค่อยๆกลายเป็นโปร่งใสราวกับกำลังล่องหน แต่ถึงแม้จะเป็นอย่างนั้น แซนก็ยังสามารถมองเห็นร่างของเธอได้อยู่ดี

แซนเบะปาก บางทีหากเขามีพลังการล่องหนแบบเธอได้บ้างก็คงจะดี..

นอกจากนี้ เขายังเห็นด้วยว่าท่าทางของเธอดูจะเป็นห่วงเขาเป็นอย่างมาก

ตึก! ตึก!

เสียงฝีเท้าอันหนักแน่นที่น่าจะเป็นของผู้ชายดังใกล้เข้ามาเรื่อยๆ ก่อนที่ร่างของอีกฝ่ายจะหยุดลงที่พุ่มไม้ใกล้ๆกับตรงจุดที่เขาซ่อนอยู่

หรือว่าจะเป็นฆาตกรที่ฆ่าพี่สาวและคนเมื่อตอนบ่ายคนนั้น!?

ยิ่งคิดได้แบบนั้น หัวใจของแซนก็เต้นแรงขึ้นมาอย่างลุ้นระทึก ร่างบางเผลอกลั้นใจเมื่อเห็นว่าร่างของชายตรงหน้าหันมองมาตรงพุ่มไม้ที่เขาอยู่ครู่หนึ่ง

ไม่ว่าอีกฝ่ายจะเป็นฆาตกรรึเปล่า แต่แบบนี้มันน่ากลัวเกินไปแล้ว!

แม้ว่าแซนจะไม่ได้กลัวผี แต่ถ้าหากอีกฝ่ายเป็นฆาตกรที่มนุษย์ขึ้นมาล่ะก็ เขาจะเอาแรงที่ไหนไปสู้!

แซนไม่สามารถมองเห็นร่างของอีกฝ่ายได้ชัดนักเพราะความสูงของคนคนนั้น เขาเลยเห็นเพียงแค่เงาอันเลือนรางเท่านั้น

ชายคนนั้นย่อตัวลงมองพุ่มไม้ที่อยู่ใกล้ๆเขาราวกับต้องการจะหาอะไรบางอย่าง และถ้าแซนจำไม่ผิด พุ่มไม้นั่นเป็นพุ่มเดียวกับที่พวกเขาเจอศพเมื่อตอนบ่าย..

"เหอะ เล่นเก็บหลักฐานไปหมดแบบนี้ สืบยากซะแล้วสิ"

"..!!"

สิ้นเสียง แซนก็ต้องเบิกตากว้างเมื่อเสียงที่เขาได้ยินจากร่างของผู้ชายตรงหน้ากลับเป็นเสียงของคนที่เขาคุ้นเคยไปเสียอย่างนั้น

พ..พี่เวย์!?

แม้จะเป็นเสียงเดียวกัน แต่น้ำเสียงที่แซนได้ยินนั้นต่างออกไปจากเวลาปกติไปเป็นอย่างมาก มันไม่ได้เป็นเสียงที่นุ่มละมุนชวนให้รู้สึกอบอุ่นแบบที่เขาเคยได้ยิน เพราะน้ำเสียงที่เขากำลังได้ยินนั้นทั้งเรียบนิ่งและเย็นชาจนดูน่ากลัว

น..นั่น..

พี่เวย์จริงๆหรอ..?

__________________________

น้องง น้องคือเป็นเด็กดีมากๆ ความเอาผ้าเช็ดหน้าซับเลือดให้ผี คือถ้าเป็นเรานะจะไม่เดินไปเปิดประตูตั้งแต่แรกแล้ว จิง อีกอย่าง ถ้าเห็นหน้าตาผีในระยะประชิดแบบนั้น เราคงช้อคก่อน 5555555555

ทางด้านพี่เวย์ตอนนี้จะมาดีหรือมาร้ายก็ต้องมาลุ้นกันอีกที แต่ว่าเราบอกเลยว่าพี่เวย์เป็นพระเอกแน่นอนค่ะ ส่วนก่อนที่จะได้เป็นพระเอกนั้นจะโดนมัมหมีหรี่ตามองอีกกี่รอบก็ต้องรอดูที่การกระทำกันไปนะคะ 5555

#นั่นผีนะครับแซน