webnovel

ปั้นดินเป็นเดือน

จากดินสกปรกจะถูกปั้นให้เป็นเดือนได้จริงเหรอ? ความพยายามที่จะเปลี่ยนแปลงตัวเองนั้นมันคุ้มค่าหรือไม่? สุดท้ายแล้วคนเราก็ตัดสินกันแค่ที่หน้าตาใช่ไหม? เบญจมินทร์ หรือ เบ็น เป็นเด็กหนุ่มที่เชื่อสุดใจเลยว่าคนทุกคนบนโลกใบนี้ดูดีในแบบของตัวเอง และทุกคนสามารถเปลี่ยนแปลงตัวเองได้หากมีความพยายามมากพอ และด้วยความเชื่อที่ดูจะไปสะกิดต่อมความหมั่นไส้ของคู่อาฆาตนั้น ทำให้เขาถูกท้าแข่งในการประกวดทูตกิจกรรม ไม่ใช่ตัวพวกเขาเองที่จะลงแข่งหรอกนะ แต่พวกเขากำลังแข่งกันปั้นเด็กของตัวเองให้เป็นเดือนคณะให้ได้ต่างหาก ทว่า เด็กที่เบ็นต้องปั้นนั้นกลับเป็นรุ่นน้องปี 1 ที่แสนจืดจาง ใบหน้าห่างไกลจากคำว่าหล่อในยุคสมัยนี้ไปเลย แถมความมั่นใจยังอยู่ในระดับขั้นติดลบ ทุกคนเห็นตรงกันหมดว่าเบ็นไม่ต้องแข่งก็ได้ เพราะรู้ผลตั้งแต่ยังไม่เริ่มเลยด้วยซ้ำ แต่เบ็นเชื่อในตัวน้องคนนี้ และเชื่อในกันและกัน เขาจะปั้นเด็กคนนี้ให้เป็นดวงเดือนสีนวลบนฟ้าให้ได้! สุดท้ายแล้วพวกเขาจะสามารถพิสูจน์ให้โลกวัตถุนิยมใบนี้ยอมรับความพยายามของพวกเขาได้หรือไม่

NIMAJNEB · LGBT+
Classificações insuficientes
56 Chs

บทที่ 7.4

หลังจากนั้นเราเดินเข้ามายังศูนย์ความงามและเครื่องสำอาง เป้าหมายต่อไปคือหาของบำรุงและปกป้องผิวให้ไนน์ ผมมุ่งไปตรงส่วนที่ใช้สำหรับผิวกายก่อนเพราะไม่ละเอียดแยกย่อยเหมือนที่ต้องใช้กับหน้า

"ครีมกันแดด...แบบพีเอสี่บวกไปเลย แล้วก็ เจลว่านหางจรเข้...แล้วก็ ครีมทาตัว...ครีมทาตัว...เจอแล้ว" ผมไล่หาของตามชั้นวางขายสินค้าโดยมีเด็กหน้ามึนเดินตาม ไนน์ไม่เคยใช้ของพวกนี้เลยและคงจะไม่รู้จักด้วย

ต่อไปเป็นส่วนของใบหน้า ผมให้ไนน์หิ้วตะกร้าให้ส่วนผมกวาดสายตามองไปตามชั้น ไนน์เป็นคนมีสิวเยอะดังนั้นต้องใช้โฟมล้างหน้าสำหรับคนเป็นสิวเฉพาะ พอผมถามไนน์ว่าปกติใช้ยี่ห้ออะไรล้างหน้า กลับได้คำตอบที่น่าขนลุกกลับมาว่าใช้สบู่ก้อนที่ใช้ล้างตัวเอามาล้างหน้าด้วยตลอด พอผมถามว่าปกติใช้ครีมอะไรทาหน้า เด็กหนุ่มเกือบทุกคนต้องใช้แน่นอน แต่กลับได้คำตอบมาว่าตั้งแต่เกิดมาไม่เคยใช้เลย เป็นอย่างนี้อยู่สองสามรอบจนในที่สุดผมก็หยุดถามแล้วจัดการเลือกซื้อให้ไปเลย

"เอ้า ตาไนน์ได้เลือกบ้างแล้ว เอาลิปมันรสไหนดีครับ" ผมให้ไนน์ลองตัดสินใจเลือกตัวเลือกบ้าง ผมกลัวมันจะน้อยใจ

ไนน์ใช้เวลาเลือกอยู่นาน ผมจึงลองเสนอรสที่ตัวเองชอบให้ก่อน

"เอาช็อกโกแลตไหม อร่อยดีนะ"

              "ไนน์ไม่ค่อยชอบกินช็อกโกแลต..."

              "อ่าว งั้นเอาอันไหนดี เลมอน กาแฟ สตรอว์เบอร์รี่..."

"แล้วพี่เบ็นชอบแบบไหนครับ"

"พี่เหรอ...พี่ชอบช็อกโกแลตนะ ถามทำไมล่ะ"

"เปล่าครับ...งั้นเอาช็อกโกแลตก็ได้ครับ" ไอ้หนูนี่ก็แปลก เปลี่ยนใจไปมาเร็วจริง ๆ

แผนกต่อมาเป็นแผนกเครื่องสำอาง ผู้สาวน้อยใหญ่เดินสวนไปมามากกว่าแผนกก่อน ๆ

ไนน์เขินหน้าแดงไม่ยอมเข้ามากับผม ใช้เวลาอยู่สักพักกว่าจะลากเข้ามาได้

"พี่เบ็น ไนน์เป็นผู้ชายนะ!" ไอ้หัวหยอยเถียงผมพลางพยายามดึงแขนออกจากมือผมที่จับอยู่

"ผู้ชายก็ใช้ได้ พี่ยังใช้เลย" เครื่องสำอางไม่ได้มีเฉพาะสำหรับผู้หญิงสักหน่อย นี่มันยุคอะไรแล้ว ทำตัวเป็นเด็กหัวโบราณไปได้

ขั้นตอนนี้ยากหน่อยสำหรับผมเพราะไม่ถนัดเลือกเท่าไหร่ ปกติแล้วจะให้เนตรหรือลักษณ์ช่วยดูให้ ของพวกนี้มันแยกย่อยเยอะมากจนผมเลือกไม่ถูก ถ้าใช้ผิดเบอร์ไปละก็ จากหน้าหล่อกลายเป็นหน้าผีได้เลยในพริบตาเดียว

"ยื่นแขนมา" ไนน์ยอมทำตามแต่โดยดี ผมเอาลิปสติกมาลองทาลงที่แขนไนน์ ดูดี ๆ แล้วแขนส่วนที่อยู่ใต้เสื้อก็ขาวพอ ๆ กับผมเลย แต่เพราะไม่เคยดูแลตัวเองปล่อยให้แดดทำร้ายผิว สภาพนอกร่มผ้าก็เลยเป็นอย่างที่เห็น "โอเค เบอร์นี้ คงไม่โป๊ะหรอกมั้ง"

"พี่เบ็นเจ้าสำอางจัง"

"เขาเรียกดูแลตัวเองหรอก"

"พี่เบ็นไม่ต้องทำอะไรก็หล่อแล้ว" ชมมาขนาดนี้ผมก็เขินแย่ "แต่ถึงอย่างนั้นก็ยังหาแฟนไม่ได้"

"อยากมีปากแดงเลือดฝาดโดยไม่ต้องทาลิปไหมครับคุณน้อง" ผมดึงแก้มตุ่ยทั้งสองข้างของไนน์ออก แยกเคี้ยวใส่ไอ้หนูปากดีตรงหน้าด้วยความหมั่นไส้

"อ๋อโอดอั๊บ"

เครื่องสำอาง...เช็ค