บทที่ 12.2
ภายในระยะเวลาไม่กี่วันหลังจากนั้น เม็ดทรายแห่งชีวิตของผู้เป็นแม่ก็หมดลง มันหล่นลงมาทับถมเบ็นที่อยู่ข้างใต้จนมิดหัว เขาจมอยู่ในนั้นอยู่หลายวัน
มันทั้งมืด ทั้งอึดอัดจนหายใจไม่ออก ยิ่งเขาตะเกียกตะกายขึ้นมาเท่าไหร่ ก็ดูเหมือนว่าเขาจะยิ่งจมดิ่งลึกลงไปเรื่อย ๆ
หลังจากนั้นเบ็นนี่น้อยก็พกเจ้าตุ๊กตาหมีตัวนั้นไปด้วยทุกที่ ทุกครั้งที่อยู่ใกล้มันเขาจะได้สัมผัสจากไออุ่นของแม่ ทุกครั้งที่กอดมันเขาจะรู้สึกเหมือนกอดแม่ของตนเองด้วย
ถึงจะเสียใจ แต่แม่ของเขาไม่ได้จากไปไหน อุ่นไอรักของเธอยังคงสถิตอยู่ในตุ๊กตาตัวนี้
"บอกว่าเอาคืนมาไง!!"
"เฮ้ย ไอ้เหยินแม่งโกรธแล้วว่ะ กลัวจังเลยเจ้าค่า"
"มีของดีก็แบ่งเพื่อนเล่นบ้างดิวะ ขี้งกหรอไอ้เหยิน"
"เดี๋ยวพวกข้าเล่นเบื่อแล้วค่อยคืน โอเค๊?"
"แล้วเมื่อไหร่จะเบื่อหรอวะบีหนึ่ง"
"คงชาติหน้าล่ะมั้งบีสอง"
เด็กอันธพาลสามคนระเบิดหัวเราะออกมาด้วยความสะใจที่เอาชนะเด็กหญิงที่ถูกล้อเลียนว่า ไอ้เหยินได้ พวกเขาเป็นหัวโจกประจำห้องเรียนที่ไม่มีใครกล้าไปขัดใจ
แก๊งนั้นประกอบไปด้วยเด็กชายสองคนและเด็กหญิงอีกหนึ่ง พวกเขามักก่อปัญหาตั้งแต่เรื่องเล็กน้อยอย่างขโมยลูกอมเพื่อนมากิน ไปจนถึงเรื่องใหญ่โตอย่างชกต่อยตบตี แม้จะอายุเพียงสิบขวบก็ตามแต่ความร้ายกาจก็ใช่ย่อยเหมือนกัน
ไม่มีนักเรียนในห้องคนไหนกล้าเผชิญหน้ากับแก๊งสามซ่า ไม่มีใครกล้าเอาไปฟ้องครู หรือแม้แต่ครูเองก็ไม่ได้จัดการกับปัญหานี้
เบ็นเองก็เช่นกัน
'สัญญากับแม่ได้ไหม ว่าลูกจะดูแลคนที่อ่อนแอกว่า'
เสียงของแม่ดังขึ้นในหัว ถึงจะกลัวจนตัวสั่นแต่ในมือกุมตุ๊กตาหมีไว้แน่น
และแล้วเบ็นก็รวบรวมความกล้าหันไปตะโกนใส่แก๊งค์สามซ่าให้หยุดรังแกคนอื่นได้
ทั้งสามคนไปต่อไม่ถูกเพราะไม่เคยถูกใครตวาดใส่มาก่อน เมื่อได้โอกาสเบ็นจึงแย่งของเล่นนั้นคืนมาแล้วคว้าแขนของหญิงสาวคนนั้นออกไปยังที่ปลอดภัย เบ็นสุขใจที่ได้ทำตามสัญญาที่เคยให้ไว้กับแม่ผู้ล่วงลับได้
และในตอนนั้นเองที่เขาสัญญากับตัวเองเช่นกันว่าจะช่วยเหลือคนที่อ่อนแอกว่าเสมอ
แต่แล้ววันรุ่งขึ้นเป้าหมายของแก๊งค์สามซ่าก็เปลี่ยนจากเด็กสาวเป็นตัวเขาเอง
"เฮ้ย ดูแม่งดิ เอาตุ๊กตามากอดที่โรงเรียนด้วย"
"ผู้ชายที่ไหนพกตุ๊กตามาโรงเรียนวะ"
"แล้วเป็นสีชมพูด้วยนะ ไหนเอามาดูดิ"
"เฮ้ย!! เอาคืนมานะ"
"ล็อกตัวมันไว้! ว้าย ว้าย ไอ้ตุ๊ดพกหมีชมพูมาโรงเรียน"
"ใส่ชุดฮีโร่ด้วยว่ะ โคตรเท่ห์"
"ถอดเสื้อแม่งดิ อยากขี้เสือกดีนัก"
"กูบอกให้เอามาไงเล่า!"
"หัวหน้าห้องคะ เบญจมินทร์เขาพูดคำหยาบค่ะ จดชื่อเลย"
"เสื้อถอดออกมาไม่ได้เลยว่ะ แม่งเย็บติดกับตัว"
"งั้นฉีกเสื้อออกเลยดิ"
"อย่าทำกับตุ๊กตากู!! เจนช่วยเราด้วย ไปหยิบตุ๊กตามาให้ที"
เบ็นที่ถูกเด็กชายสองคนตึงแขนไว้ไม่สามารถขัดขืนกำลังที่แข็งแรงกว่าได้ เขาหันไปหาคนที่พอจะช่วยได้ เด็กสาวที่เขาเพิ่งช่วยมาเมื่อวานนั่นเอง แต่เธอกลับนั่งนิ่งไม่แม้แต่จะหันมามอง เธอคงกลัวเกินกว่าจะมาช่วยเขา
ไม่ยุติธรรมเลย
แควก... ฮะฮะฮะ ไอ้ตุ๊ดเอ้ย
โลกแม่งไม่ยุติธรรมกับกูเลย
แควก...แควก ฮะฮะฮะ ไอ้ขี้เสือก
ตุ๊กตาหมี...แม่ครับ...แม่...อย่าทำแม่กู!!
เด็กชายที่น่าสงสารทำได้แค่ยืนมองตุ๊กตาหมีอันเป็นที่รักถูกฉีกเสื้อออก เสื้อไหมพรมที่แม่ตั้งใจถักทอให้ ตุ๊กตาที่เป็นตัวแทนความอบอุ่นของแม่...
ในที่สุดเขาก็หมดความอดทนแล้วระเบิดความโกรธออกมา ผลักผู้ที่ล็อกตัวทั้งสองคนออกได้
แล้วเขาก็เอื้อมมือเข้าไปในกระเป๋านักเรียน คว้ากรรไกรที่คมกริบเล่มหนึ่งมาได้
ตาพร่ามัวไปด้วยน้ำตาที่ไหลท่วมออกมา
มือสั่นเทาไปด้วยความกลัวและความเคียดแค้น
...
... ...
... ... ...
กูจะฆ่ามึง
กูจะฆ่ามึง กูจะฆ่ามึง กูจะฆ่ามึง กูจะฆ่ามึง กูจะฆ่ามึง กูจะฆ่ามึง กูจะฆ่ามึง กูจะฆ่ามึง กูจะฆ่ามึง
กูจะฆ่ามึง กูจะฆ่ามึง กูจะฆ่ามึง กูจะฆ่ามึง กูจะฆ่ามึง กูจะฆ่ามึง กูจะฆ่ามึง กูจะฆ่ามึง กูจะฆ่ามึง
กูจะฆ่ามึง กูจะฆ่ามึง กูจะฆ่ามึง กูจะฆ่ามึง กูจะฆ่ามึง กูจะฆ่ามึง กูจะฆ่ามึง กูจะฆ่ามึง กูจะฆ่ามึง
กูจะฆ่ามึง กูจะฆ่ามึง กูจะฆ่ามึง กูจะฆ่ามึง กูจะฆ่ามึง กูจะฆ่ามึง กูจะฆ่ามึง กูจะฆ่ามึง กูจะฆ่ามึง
กูจะฆ่ามึง กูจะฆ่ามึง กูจะฆ่ามึง กูจะฆ่ามึง กูจะฆ่ามึง กูจะฆ่ามึง กูจะฆ่ามึง กูจะฆ่ามึง กูจะฆ่ามึง
กูจะฆ่ามึง กูจะฆ่ามึง กูจะฆ่ามึง กูจะฆ่ามึง กูจะฆ่ามึง กูจะฆ่ามึง กูจะฆ่ามึง กูจะฆ่ามึง กูจะฆ่ามึง
กูจะฆ่ามึง กูจะฆ่ามึง กูจะฆ่ามึง กูจะฆ่ามึง กูจะฆ่ามึง กูจะฆ่ามึง กูจะฆ่ามึง กูจะฆ่ามึง กูจะฆ่ามึง
กูจะฆ่ามึง กูจะฆ่ามึง กูจะฆ่ามึง กูจะฆ่ามึง กูจะฆ่ามึง กูจะฆ่ามึง กูจะฆ่ามึง กูจะฆ่ามึง กูจะฆ่ามึง
กูจะฆ่ามึง กูจะฆ่ามึง กูจะฆ่ามึง กูจะฆ่ามึง กูจะฆ่ามึง กูจะฆ่ามึง กูจะฆ่ามึง กูจะฆ่ามึง กูจะฆ่ามึง
กูจะฆ่ามึง กูจะฆ่ามึง กูจะฆ่ามึง กูจะฆ่ามึง กูจะฆ่ามึง กูจะฆ่ามึง กูจะฆ่ามึง กูจะฆ่ามึง กูจะฆ่ามึง
กูจะฆ่ามึง กูจะฆ่ามึง กูจะฆ่ามึง กูจะฆ่ามึง กูจะฆ่ามึง กูจะฆ่ามึง กูจะฆ่ามึง กูจะฆ่ามึง กูจะฆ่ามึง
กูจะฆ่ามึง กูจะฆ่ามึง กูจะฆ่ามึง กูจะฆ่ามึง กูจะฆ่ามึง กูจะฆ่ามึง กูจะฆ่ามึง กูจะฆ่ามึง กูจะฆ่ามึง
กูจะฆ่ามึง กูจะฆ่ามึง กูจะฆ่ามึง กูจะฆ่ามึง กูจะฆ่ามึง กูจะฆ่ามึง กูจะฆ่ามึง กูจะฆ่ามึง กูจะฆ่ามึง
กูจะฆ่ามึง กูจะฆ่ามึง กูจะฆ่ามึง กูจะฆ่ามึง กูจะฆ่ามึง กูจะฆ่ามึง กูจะฆ่ามึง กูจะฆ่ามึง กูจะฆ่ามึง
กูจะฆ่ามึง กูจะฆ่ามึง กูจะฆ่ามึง กูจะฆ่ามึง กูจะฆ่ามึง กูจะฆ่ามึง กูจะฆ่ามึง กูจะฆ่ามึง กูจะฆ่ามึง
กูจะฆ่ามึง กูจะฆ่ามึง กูจะฆ่ามึง กูจะฆ่ามึง กูจะฆ่ามึง กูจะฆ่ามึง กูจะฆ่ามึง กูจะฆ่ามึง กูจะฆ่ามึง
กูจะฆ่ามึง กูจะฆ่ามึง กูจะฆ่ามึง กูจะฆ่ามึง กูจะฆ่ามึง กูจะฆ่ามึง กูจะฆ่ามึง กูจะฆ่ามึง กูจะฆ่ามึง
กูจะฆ่ามึง กูจะฆ่ามึง กูจะฆ่ามึง กูจะฆ่ามึง กูจะฆ่ามึง กูจะฆ่ามึง กูจะฆ่ามึง กูจะฆ่ามึง กูจะฆ่ามึง
กูจะฆ่ามึง กูจะฆ่ามึง กูจะฆ่ามึง กูจะฆ่ามึง กูจะฆ่ามึง กูจะฆ่ามึง กูจะฆ่ามึง กูจะฆ่ามึง กูจะฆ่ามึง
กูจะฆ่ามึง กูจะฆ่ามึง กูจะฆ่ามึง กูจะฆ่ามึง กูจะฆ่ามึง กูจะฆ่ามึง กูจะฆ่ามึง กูจะฆ่ามึง กูจะฆ่ามึง
กูจะฆ่ามึง กูจะฆ่ามึง กูจะฆ่ามึง กูจะฆ่ามึง กูจะฆ่ามึง กูจะฆ่ามึง กูจะฆ่ามึง กูจะฆ่ามึง กูจะฆ่ามึง
กูจะฆ่ามึง กูจะฆ่ามึง กูจะฆ่ามึง กูจะฆ่ามึง กูจะฆ่ามึง กูจะฆ่ามึง กูจะฆ่ามึง กูจะฆ่ามึง กูจะฆ่ามึง
กูจะฆ่ามึง กูจะฆ่ามึง กูจะฆ่ามึง กูจะฆ่ามึง กูจะฆ่ามึง กูจะฆ่ามึง กูจะฆ่ามึง กูจะฆ่ามึง กูจะฆ่ามึง
กูจะฆ่ามึง กูจะฆ่ามึง กูจะฆ่ามึง กูจะฆ่ามึง กูจะฆ่ามึง กูจะฆ่ามึง กูจะฆ่ามึง กูจะฆ่ามึง กูจะฆ่ามึง
กูจะฆ่ามึง กูจะฆ่ามึง กูจะฆ่ามึง กูจะฆ่ามึง กูจะฆ่ามึง กูจะฆ่ามึง กูจะฆ่ามึง กูจะฆ่ามึง กูจะฆ่ามึง
กูจะฆ่ามึง กูจะฆ่ามึง กูจะฆ่ามึง กูจะฆ่ามึง กูจะฆ่ามึง กูจะฆ่ามึง กูจะฆ่ามึง กูจะฆ่ามึง กูจะฆ่ามึง
กูจะฆ่ามึง กูจะฆ่ามึง กูจะฆ่ามึง กูจะฆ่ามึง กูจะฆ่ามึง กูจะฆ่ามึง กูจะฆ่ามึง กูจะฆ่ามึง กูจะฆ่ามึง
กูจะฆ่ามึง กูจะฆ่ามึง กูจะฆ่ามึง กูจะฆ่ามึง กูจะฆ่ามึง กูจะฆ่ามึง กูจะฆ่ามึง กูจะฆ่ามึง กูจะฆ่ามึง
กูจะฆ่ามึง กูจะฆ่ามึง กูจะฆ่ามึง กูจะฆ่ามึง กูจะฆ่ามึง กูจะฆ่ามึง กูจะฆ่ามึง กูจะฆ่ามึง กูจะฆ่ามึง
กูจะฆ่ามึง กูจะฆ่ามึง กูจะฆ่ามึง กูจะฆ่ามึง กูจะฆ่ามึง กูจะฆ่ามึง กูจะฆ่ามึง กูจะฆ่ามึง กูจะฆ่ามึง
กูจะฆ่ามึง กูจะฆ่ามึง กูจะฆ่ามึง กูจะฆ่ามึง กูจะฆ่ามึง กูจะฆ่ามึง กูจะฆ่ามึง กูจะฆ่ามึง กูจะฆ่ามึง
กูจะฆ่ามึง กูจะฆ่ามึง กูจะฆ่ามึง กูจะฆ่ามึง กูจะฆ่ามึง กูจะฆ่ามึง กูจะฆ่ามึง กูจะฆ่ามึง กูจะฆ่ามึง
ฉึก!! ฉึก!! ฉึก!!
พอรู้ตัวอีกที ภาพที่ปรากฏอยู่เบื้องหน้าก็กลายเป็นไส้ในที่ไหลทะลักออกมาเป็นลาวาสีเลือด
พอกันทีกับโลกใบนี้ โลกอันแสนโสโครกใบนี้ไม่มีค่าพอจะให้ปกป้องหรอกนะ