ตอนที่ 200 ค่ายกลพระราชวังหลี
“ที่แท้เจ้าก็ประสงค์จะสังหารข้ามาโดยตลอด”
ราชามารมองไปที่เฉินฉางเซิงก่อนเอ่ย “ข้านึกว่าหลังจากวันนั้น เจ้าก็ละทิ้งความคิดนี้ไปแล้ว”
เฉินฉางเซิงเอ่ย “เคยละทิ้งความคิดก็มิได้หมายความว่าไม่อยากลองอีกครั้ง”
ราชามารเอ่ยอย่างหน่ายใจว่า “มิเสียแรงที่เป็นลูกศิษย์ผู้ถูกถ่ายทอดวิชาจากซางสิงโจว ช่างเสแสร้งเก่งเสียจริง”
เฉินฉางเซิงเอ่ยว่า “โอกาสในวันนั้นไม่ใคร่ดีนัก”
“แล้วเจ้ารู้สึกว่าโอกาสในวันนี้ดีนักรึ”
ราชามารมองไปที่เขา ยิ้มเล็กน้อยก่อนเอ่ยว่า “เจ้าคงจะแจ้งแก่ใจแล้ว ไม่ว่าจะเป็นจักรพรรดิขาวหรือว่ามู่ฮูหยินล้วนจะไม่เปิดโอกาสให้เจ้าได้สังหารข้าแน่”
“นี่ก็คือความเท่าเทียมที่พวกเจ้าว่าหรือ”
เฉินฉางเซิงเอ่ย “หากต้องการรักษาความเท่าเทียมนับเป็นเรื่องที่ยากลำบากยิ่ง การเดินไต่เชือกมักจะมีจุดจบไม่สวยแน่นอน ไม่ว่าจักรพรรดิขาวหรือมู่ฮูหยินผู้ใดจะชนะหรือแพ้ ล้วนไม่มีทางยินยอมให้ข้าสังหารเจ้าแน่ ปัญหาก็คือในตอนนนี้พวกเขาเองต่างก็ยังไม่ได้ตัดสินแพ้ชนะ”
ราชามารเอ่ย “เจ้าคิดว่าคนอย่างจักรพรรดิขาว เมื่อต้องต่อกรกับมู่ฮูหยิน ก็คงไม่ได้สนใจเรื่องอื่นใดอีกแล้วแน่หรือ”
Apoie seus autores e tradutores favoritos em webnovel.com