ตอนที่ 097 ค่ำคืนอันเสน่หา

ตอนที่ 97 ค่ำคืนอันเสน่หา

ยามค่ำคืนบนเนินซือจื่อนั้นเงียบสงบ ฤดูหนาวยังไม่ผ่านพ้นไป ฤดูใบไม้ผลิยังไม่เวียนมาบรรจบ ยามค่ำคืนบนภูเขาในป่าลึกยังคงหนาวเหน็บ ทว่าเตาผิงภายในหอกลับแผดเผาด้วยเปลวไฟอันร้อนแรง

แสงจากเทียนเพียงสองแท่งส่องแสงสลัวราง และช่างบังเอิญเสียเหลือเกินที่เป็นเทียนมังกรหงส์หนึ่งคู่ ราวกับเจ้าของห้องได้เตรียมการเอาไว้ล่วงหน้าแล้ว หรือนี่อาจเป็นเพียงโชคชะตาที่ไม่ตั้งใจ

แสงเทียนสีส้ม ส่องกระทบร่างบนเตียงอันมีมุ้งปกคลุม ฉายเงาทอดทอไปยังบนกำแพง

เห็นเพียงเงาร่างอันแข็งแกร่งกำลังทาบทับขยับเคลื่อนไหวอยู่บนเรือนร่างอันบอบบางอย่างนุ่มนวลอ่อนโยน เขาครางเสียงต่ำ นางครวญเสียงหวาน เกิดเป็นเพลงรักที่มีท่วงทำนองอันไพเราะเสนาะหู

หยาดเหงื่อที่บริเวณปลายจมูกของเฟิ่งชางตกกระทบลงบนหน้าผากเกลี้ยงเกลาของมู่หรงชีชี หลอมรวมเป็นหนึ่งเดียวกับเหงื่อประปรายของนาง ดั่งเช่นความรักของคนทั้งคู่ที่ไม่อาจแยกจากกัน เพราะเป็นครั้งแรก เขาจึงไม่กล้ารุนแรงมากนัก ได้แต่กัดฟันทน กลัวว่าจะได้พบเห็นน้ำตาในดวงตาของนางอีกครั้ง