0712 มอดกินไม้

บทที่ 712 มอดกินไม้

จินเฟยเหยาแบกพั่งจื่อเดินอยู่ด้านหลังสุด ยังไม่ทันเดินออกจากบันไดศิลาก็ได้ยินเสียงตวาดดังมาจากด้านบน สิ่งที่ตามมาคือเสียงคำรามและการปะทะเป็นระยะ

“กองทัพเผ่าเทพมาถึงแล้วหรือ?” นางตกใจ แต่ตอนนี้ตนเองไม่มีพลังวิญญาณ สามารถทำให้พรมบินเหาะกลับไปได้ก็ถือว่าไม่เลวแล้ว พุ่งไปถึงด้านนอกเจอกองทัพเผ่าเทพมากมายขนาดนี้ต้องตายแหง

ผู้บำเพ็ญเซียนเบื้องหน้าเหาะออกไปกันหมด เหลือเพียงจินเฟยเหยาและพั่งจื่อยืนอยู่ด้านล่าง คนทั้งสองตระหนักได้ว่ายามนี้คือช่วงวิกฤติ ดังนั้นจึงตัดสินใจไม่ออกไป

ถึงไม่ออกไปก็ต้องดูสถานการณ์ภายนอก จินเฟยเหยานำมุกเปลือยมาจากพั่งจื่อ เดินไปถึงปากบันไดก็เงยหน้าดู ด้านบนไม่มีใคร สามารถเห็นแสงของเวทมนตร์และของวิเศษนานาชนิดจากช่องว่างที่ไม่ใหญ่นัก เสียงคำรามด้านนอกดังไม่ขาดสายฟังดูแล้วต่อสู้กันอย่างรุนแรง

จินเฟยเหยาแอบมุดออกมา นำมุกเปลือยทำให้กลายเป็นมุกเล็กๆ ขว้างไปบนก้อนหินอย่างรวดเร็ว จากนั้นหดกลับลงใต้บันไดศิลาทันที นางโล่งอก ถ่ายทอดปราณวิญญาณลงในมุกเปลือยเล็กน้อย ภาพด้านนอกก็ฉายบนผนังกำแพงบันไดศิลา