0691 ฝึกวิชา

บทที่ 691 ฝึกวิชา

“เป็นหวังเยี่ยจริงๆ ท่าทางเรื่องนี้เขาจะเป็นคนกลางอีก ลำบากเขาแล้ว ต้องพยายามหาเรื่องสามเผ่าทุกวิถีทางตลอด แต่พลังบำเพ็ญเพียรของเขาก็ฟื้นฟูแล้ว ท่าทางประสิทธิภาพของแก่นสวรรค์จะไม่เลว” จินเฟยเหยาคิดไม่ถึงว่าหวังเยี่ยจะปรากฏตัวขึ้นในเผ่าเซวียนหยวน อีกทั้งพลังบำเพ็ญเพียรก็กลับคืนสู่ขั้นมหายานแล้วจึงเอ่ยด้วยท่าทางกระหยิ่ม

นางย่อมกระหยิ่มเป็นธรรมดา เนื่องจากนางเป็นคนนำแก่นสวรรค์มา หากรู้แต่แรกว่ากินแล้วฟื้นฟูเป็นขั้นมหายานได้คงกินเองแล้ว

“ลูกพี่ เขากินแก่นสวรรค์ฟื้นฟูพลังบำเพ็ญเพียร ทำไมเจ้าไม่เอากลับมาหน่อยล่ะ ถึงกับให้เขากินหมด น่าเสียดายมาก” ก่อนหน้านี้พั่งจื่อเคยได้ยินจินเฟยเหยาเล่าเรื่องนี้แล้ว เพียงแต่เรื่องราวผ่านไปนานมาก อีกทั้งตอนนั้นก็ไม่รู้ว่าแก่นสวรรค์ใช้ทำอะไร ตอนนี้รู้แล้วจึงเสียดายเหมือนนาง

ไท่เฮ่าเหยี่ยนชะงัก จำถุงเฉียนคุนที่หวาหวั่นซีส่งมอบเมื่อแปดร้อยปีก่อนได้ทันที ที่ส่งมอบอีกหลายครั้งภายหลังก็เหมือนกัน ยังนึกว่าพวกนางขุดซากปรักหักพัง คิดไม่ถึงว่าจะขุดตำหนักผานกู่!