0670 หรูหราแบบถ่อมตน

บทที่ 670 หรูหราแบบถ่อมตน

“ท่านคงแก่ชรามากแล้วสินะ หนี่ว์วาเป็นเทพเมื่อครั้งบรรพกาลมิใช่หรือ ท่านได้เจอกับหญิงชราแบบนี้ แถมนางยังรับท่านเป็นศิษย์ ผู้อาวุโส ท่านคงมีอายุอย่างน้อยหลายแสนปี” จินเฟยเหยาเอ่ยแบบไม่แสดงท่าที หนี่ว์วา[footnoteRef:1]อะไรกัน ข้าคงเป็นผานกู่[footnoteRef:2]แล้ว [1: หนี่ว์วา คือ เทพสตรีผู้สร้างมนุษย์และสรรพสิ่งบนโลก หลังจากผานกู่สร้างโลกแล้ว] [2: ผานกู่ คือ ผู้เบิกฟ้าผ่าพิภพสร้างเป็นโลกและสวรรค์ตามตำนานจีน]

“ข้ากับหลงอายุใกล้เคียงกันคือไม่ถึงห้าพันปี” ปู้เหยาถลึงตาใส่นางอย่างไม่พอใจ ทำปากยื่นเอ่ยแบบโกรธเคือง

วาจาวางโตเช่นนี้ก็พูดออกมาได้ หาข้ออ้างให้ตนเองกินฟรีแท้ๆ จินเฟยเหยาเก็บซ่อนสีหน้าดูแคลน แสร้งเป็นเอ่ยถามอย่างสงสัย “ผู้อาวุโส หนี่ว์วาหน้าตาเป็นอย่างไร?”

“เป็นยายแก่ใจร้ายคนหนึ่ง ต้องยกให้นางเป็นอันดับแรกทุกเรื่อง ทรมานข้ากับหวังเยี่ยทั้งวัน ตอนนี้หวังเยี่ยไม่ปฏิเสธสตรี เป็นเพราะตอนนั้นโดนอาจารย์รังแกมากเกินไป” เหมือนปู้เหยานึกถึงเรื่องที่รับไม่ได้ คิ้วจึงขมวดเข้าด้วยกัน