0649 ไข่

บทที่ 649 ไข่

“แฮ่ก...แฮ่ก...” จินเฟยเหยาซ่อนตัวหอบหายใจอย่างหนักอยู่หลังต้นไม้ใหญ่ต้นหนึ่ง สัตว์เยวี่ยเซี่ย[footnoteRef:1]ตัวสูงใหญ่กำลังยืนอยู่ด้านหลังต้นไม้ที่นางซ่อนตัว สูดดมเบาๆ ค้นหากลิ่นอายของนาง [1: เยวี่ยเซี่ย หมายถึง ใต้แสงจันทรา]

จินเฟยเหยารีบปิดปาก หายใจช้าๆ เกรงว่าสัตว์เยวี่ยเซี่ยจะพบเห็นตนเอง ก่อนหน้านี้บังเอิญกำจัดงูมารหวงซุ่ย เก็บศิลาวิญญาณได้แสนกว่าก้อนทำให้นางกระหยิ่มใจจนลืมตัวไปชั่วขณะ นึกว่าตนเองจะทำเหิมเกริมที่นี่ได้ อย่างน้อยก็สามารถฆ่าสัตว์มารเล็กๆ หาศิลาวิญญาณ

ใครจะพบว่าสิ่งที่เจอคือสัตว์เยวี่ยเซี่ย นี่คือสัตว์มารชนิดหนึ่งมีหัวเหมือนนก มีปีกแต่กลับบินไม่ได้ ร่างกายเหมือนสัตว์ มีการได้ยินที่เฉียบคมอย่างยิ่ง ครู่หนึ่งมันจึงค้นพบจินเฟยเหยา แค่อ้าปากคำรามใส่นางทีเดียวก็เป่านางลอยไป ความแตกต่างของความแข็งแกร่งไม่ใช่แค่มากธรรมดาๆ จินเฟยเหยาจึงชักเท้าหลบหนี ความคิดล่าสัตว์มารหาศิลาวิญญาณหายไปเกลี้ยงเกลาในพริบตา ชีวิตสำคัญที่สุด