0587 ตั้งหม้อ

บทที่ 587 ตั้งหม้อ

พอรุ่ยหมิ่นตาย สำนักซินหลงก็ไม่มีใครสามารถต้านทานผู้บำเพ็ญเซียนขั้นแปลงจิตได้ ศิษย์ที่ไม่ได้สลบไปก็เหมือนนกแตกรัง คนที่สลบไปก็สลบต่อ ถึงฟื้นขึ้นมาก็ต้องแกล้งสลบต่อ ส่วนบรรดาผู้อาวุโสระดับสูงที่เป็นเสาหลักของสำนักซินหลง ถ้าไม่จัดการแล้วปล่อยให้พวกเขาจากไปอย่างเบิกบาน จะเป็นอันตรายซ่อนเร้นใหญ่หลวงต่อสำนักจินคุน

ดังนั้นคนทั้งสามจึงสกัดผู้บำเพ็ญเซียนระดับสูงเอาไว้และเริ่มเข่นฆ่า นี่แทบจะเป็นการเชือดเฉือนเพียงฝ่ายเดียว ผู้บำเพ็ญเซียนขั้นกำเนิดใหม่จะสู้คนขั้นแปลงจิตได้อย่างไร สำนักซินหลงจมอยู่กลางทะเลเลือดโดยสมบูรณ์ หยาดโลหิตกระเซ็นทั่วท้องนภาย้อมต้นไม้ ดอกไม้ ใบหญ้าเป็นสีแดง สำนักซินหลงที่เดิมทีเขียวขจีราวกับมีดอกไม้สดเบ่งบานทั่วภูเขา แดงสดใสงดงามสุดเปรียบปาน

เมื่อฉู่อวี๋พาศิษย์รุดมาถึงสำนักซินหลงในอีกสองวันให้หลัง การเข่นฆ่าก็สิ้นสุดลงนานแล้ว มองเห็นสีแดงฉานเต็มภูเขามาแต่ไกล เขาเคยมาสำนักซินหลง แต่ไม่เคยได้ยินว่ามีดอกไม้สีแดงมากมายขนาดนี้จึงอดสงสัยไม่ได้ ยังไม่ทันเข้าใกล้ก็ได้กลิ่นคาวโลหิตเข้มข้น เขาพลันรู้แจ้ง ดอกไม้สีแดงอะไร นั่นโลหิตย้อมออกมาทั้งนั้น!