0540 หัวใจหรือ ถูกสุนัขกินไปแล้ว
บทที่ 540 หัวใจหรือ? ถูกสุนัขกินไปแล้ว
“จื่อถง! เจ้าเป็นอะไรไป!” จินอี้อุ้มร่างจื่อถงที่เต็มไปด้วยโลหิตสดร่ำไห้อย่างเศร้าเสียใจ น้ำหูน้ำตาไหล ร้องอย่างที่เรียกได้ว่าใจสลาย
จินเฟยเหยาเห็นท่าทางของท่านพ่อ ที่แท้ตอนนั้นเขาร้องไห้อย่างจริงใจ ทำให้คนซาบซึ้งถึงเพียงนี้
“เจ้าดูสิ หรือว่าเจ้าหักใจทนดูโดยไม่ยอมลงมือช่วยเหลือได้?” จินเฟยเหยาตัวน้อยยังไม่ตัดใจ ยืนโน้มน้าวอยู่ด้านข้างต่อไป
ในเวลานี้เอง จินอี้ร้องไห้จนเหน็ดเหนื่อย โอบกอดจื่อถงเอ่ยพึมพำว่า “จื่อถง ไม่มีเจ้าแล้วข้ามีชีวิตอยู่ไปจะมีความหมายใด เจ้ารอก่อนนะ ข้าจะไปหาเจ้าเดี๋ยวนี้!”
เอ่ยจบ เขาก็ดึงมีดสั้นเล่มหนึ่งออกมาแล้วพึมพำด้วยสีหน้าซังกะตาย “ข้าจะไปหาเจ้าเดี๋ยวนี้ จื่อถง”
“ท่านพ่อ ท่านกำลังทำอะไรอยู่?” ในเวลานี้เอง พลันมีคนผลักประตูเข้ามาใช้เสียงเล็กๆ เอ่ยถาม
จินเฟยเหยาและจินเฟยเหยาตัวน้อยหันหน้าไปมอง ตรงประตูเปิดเป็นช่อง จินเฟยเหยาตอนอายุหกขวบเดินมาจากข้างนอก บนใบหน้านางไม่มีความประหลาดใจมากนัก จินเฟยเหยาจำได้ไม่ชัดเจน บางทีนางคงแอบมองอยู่นอกประตูนานแล้ว ยามนี้ใบหน้านางไม่มีความตื่นตระหนกแต่กลับวาดหวังนิดๆ
Capítulo Bloqueado
Apoie seus autores e tradutores favoritos em webnovel.com