บทที่ 499 ฉีก
“พั่งจื่อ! อย่าอยู่ว่าง รีบไปนำหนามยาวทางนั้นมา เคลื่อนไหวเร็วหน่อย เจ้าไม่ใช่เด็กน้อยจริงๆ นะ มัวทำอะไรอยู่!” จินเฟยเหยานั่งยองๆ วาดวงเวทอย่างแข็งขันอยู่หน้าแผ่นศิลาเขียว นางกักขังแผ่นศิลาเขียวไว้ในวงเวท ป้องกันผู้บำเพ็ญเซียนภายนอกบุกเข้ามาโดยไม่มีการป้องกัน
ส่วนพั่งจื่อลากหนามยาวครึ่งจั้งจำนวนสิบกว่าอันเดินมา บดบังจนแทบมองไม่เห็นร่าง “ข้าไม่ได้แสร้งเป็นเด็กน้อย สิ่งนี้ยาวเกินไปต่างหาก ความสูงอย่างข้าถือไม่สะดวก” พั่งจื่ออุ้มหนามที่สูงกว่าร่างของตนเองมากพลางเอ่ยอย่างไม่พอใจ
จินเฟยเหยาได้ยินจึงเอ่ยเย้ยหยัน “ใครให้เจ้าเปลี่ยนเป็นตัวเล็กแค่นี้ล่ะ บางคนเป็นบุรุษหล่อเหลาสง่างามให้เจ้าพิจารณา เจ้ายังกลายเป็นแบบนี้ หาเรื่องขายหน้าใส่ตัวแท้ๆ”
“งานพวกนี้ไม่สมควรให้ข้าทำ เจ้ารังแกเด็กน้อยนี่นา” พั่งจื่อทำปากยื่นแสร้งทำท่าทางน่าสงสาร กลับพบว่าดาวช่วยชีวิตอย่างฮูหยินหวาไม่ได้ปรากฏตัว คนที่มาแทนที่คือหวาหวั่นซีที่กำลังยิ้มมองดูเรื่องสนุก เขาได้แต่ลากหนามยาวเดินไปข้างหนึ่งของวงเวทอย่างเดือดดาล
Apoie seus autores e tradutores favoritos em webnovel.com