บทที่ 494 น้ำทะเลสาบใสกระจ่าง
หวาหวั่นซีลังเลนิดหนึ่งแล้วถอนหายใจเบาๆ ทำไมเรื่องราวถึงดำเนินไปแบบนี้ได้ ทำให้คนรู้สึกประหลาดใจจริงๆ มองจินเฟยเหยาที่นั่งบนพรมบินด้านหน้าอย่างระมัดระวัง นางยังเอ่ยถาม “ตอนนี้จะทำอย่างไรดี”
“หืม? เรื่องอะไร” จินเฟยเหยาหันกลับมาด้วยสีหน้าว่างเปล่า
หวาหวั่นซีตะลึงงัน ได้แต่เอ่ยว่า “พวกเราจะออกไปได้อย่างไร ที่นี่คือที่ใดก็ไม่รู้”
จินเฟยเหยาลุกขึ้นมองด้านหลัง จากนั้นเอ่ยอย่างสงบนิ่ง “พวกเขาคงไปแล้ว พวกเราแอบตามไป ตอนพวกเขาออกไป พวกเราก็ออกไปด้วย”
“ไม่ได้!” หวาหวั่นซีตวาด ขมวดคิ้วมองนางอย่างเหลือเชื่อ
“เพราะเหตุใด แล้วพวกเราจะออกไปอย่างไร?” จินเฟยเหยามองนางอย่างไม่เข้าใจ หรือว่ามีวิธีอื่น
หวาหวั่นซีกุมหน้าผากเอ่ยอย่างจนปัญญา “เจ้าคิดอะไรอยู่! เมื่อครู่เจ้าทุบตีเขาจนเป็นแบบนั้นและยังพูดจาหยามเกียรติเขา สุดท้ายจากไปอย่างอหังการ ตอนนี้เจ้าจะแอบกลับไปตามหลังพวกเขาอีก ตอนออกไปถ้าถูกคนเห็น เจ้าให้คนอื่นมองเจ้าอย่างไร!”
“มองอย่างไร? คงหมดคำพูดจนอยากตาย ฮ่าๆๆ” จินเฟยเหยากระพริบตาครุ่นคิด จากนั้นเอ่ยพลางหัวเราะหึๆ
Apoie seus autores e tradutores favoritos em webnovel.com