0397 ขว้างก้อนหิน

บทที่ 397 ขว้างก้อนหิน

อย่างที่คาดไว้ รอจนเผ่าปิศาจขายสิ่งของในมือจนหมดเกลี้ยง นับยามังกรคำรามอย่างตึงเครียดได้ไม่นาน ก็พบว่าเรื่องราวไม่ถูกต้อง

ชีวิตกลับไปเป็นเหมือนเมื่อก่อน พวกเขามาถึงพื้นที่พันหลี่กลับพบว่าที่นี่นอกจากปลาเล็กๆ แล้วก็ไม่มีสัตว์ทะเลสักตัว ไม่มีสัตว์ทะเลก็ต้องกลับมามือเปล่า หลังจากกลับบ้านนอกจากฝึกบำเพ็ญก็ไม่มีอะไรทำ

ในร้านไม่มีสินค้า ออกนอกบ้านไม่มีสัตว์ทะเล เผ่าปิศาจที่สงบจิตใจลงก็ได้สติตื่นขึ้นมา เข้าใจว่านี่คือเรื่องที่ร้ายแรงเพียงใด ลืมความบ้าคลั่งในอดีต ลืมว่าใครต้องการไปสังหารสัตว์ทะเล ทุกคนคิดจะหาอาชญากรตัวเอ้ผู้หนึ่ง จินเฟยเหยา

“เฟยเหยา ตอนนี้จะทำอย่างไร?” หวาหวั่นซีนั่งอยู่ในห้องโถงมองจินเฟยเหยาที่เพิ่งฝึกบำเพ็ญเสร็จและกำลังนอนหาวอยู่บนพื้นอย่างเกียจคร้านพลางเอ่ยถาม

จินเฟยเหยามองนางอย่างงุนงง “อะไรจะทำอย่างไร?”

“ข้างนอก” หวาหวั่นซีชี้ไปตรงหน้าต่าง หน้าต่างที่เปิดกว้างมาตลอดตอนนี้ถูกการป้องกันของวงเวทวิญญาณสิบสองปิศาจปิดกั้นไว้ มีก้อนหินลอยเข้ามาทางหน้าต่างได้ทุกเมื่อ ขว้างลงบนการป้องกันแล้วถูกดีดกลับออกไป