0347 นักชิมอาหาร

บทที่ 347 นักชิมอาหาร

จินเฟยเหยาไม่สนใจสายตาของพวกนางยังกินถั่วทอดของตนเองต่อไป รออยู่ครู่หนึ่งก็เห็นผู้บำเพ็ญเซียนที่มีไอหยินคุกคามคนกลุ่มหนึ่งพาสตรีผู้หนึ่งมา

จากนั้นนางก็ได้ยินผู้บำเพ็ญเซียนด้านล่างเรือเอ่ยถึงชื่อคฤหาสน์อิน ท่าทางคนเหล่านี้เป็นลูกน้องของอินเยวี่ย สตรีที่พวกเขาพามาดูเหมือนจะขี้อายอย่างยิ่ง นิ้วเรียวยาวยื่นออกมาจากในแขนเสื้อนิดๆ มักจะอยู่ตรงใต้คางทำท่าเขินอาย

นางไม่ร่ำไห้ไม่อาละวาดและไม่ได้ถอนหายใจ มีสีหน้าสงบนิ่งราวกับสถานที่ที่จะไปเป็นเพียงบ้านญาติเท่านั้น ถึงหว่างคิ้วจะดูคุ้นตาอยู่บ้าง แต่จินเฟยเหยาแน่ใจว่าไม่เคยพบคนผู้นี้มาก่อน อาจจะหน้าตาเหมือนใคร

สตรีผู้นั้นขึ้นเรือแล้วก็นั่งเงียบๆ จินเฟยเหยาก็หมดความสนใจ เพียงรอให้คนเต็มแล้วออกเรือ

สตรีเก้าร้อยเก้าสิบเก้าคนเบียดเสียดกันอยู่บนเรือวิญญาณ คนเต็มทุกพื้นที่แล้ว นอกเรือเป็นการป้องกัน คนที่ไม่อยากถูกนกกินคิดจะกระโดดเรือตายก็ทำไม่ได้ ผู้บำเพ็ญเซียนไม่อยากล่วงเกินจูเชวี่ย ถ้าจำนวนคนขาดไปจะทำให้จูเชวี่ยไม่พอใจ ภายใต้ผลประโยชน์ของเมฆเทียนติ้ง สตรีเหล่านี้ถูกเรือวิญญาณพาขึ้นกลางอากาศราวกับสุกรและสุนัข