0287 วิญญูชนอันเที่ยงธรรม

บทที่ 287 วิญญูชนอันเที่ยงธรรม

เหรินเซวียนจือกลับคืนสู่ร่างมนุษย์ นั่งอย่างอ่อนล้าอยู่บนพื้นทรายและเอ่ยวาจากับจินเฟยเหยา “ในเมื่อสู้เสมอกัน พวกเราสองคนมาพูดคุยกันดีๆ เถอะ เรื่องก่อนหน้านี้เป็นการเข้าใจผิด”

“คุยอะไร?” จินเฟยเหยาถอนหายใจยาวพลางเอ่ยถาม

“รบกวนเจ้าเปลี่ยนกลับเป็นร่างมนุษย์ก่อนได้หรือไม่? พอเจ้าพูดก็มีไอร้อนพุ่งออกมา เดิมทีที่นี่ก็ร้อนอยู่แล้ว” เหรินเซวียนจือยืนขึ้นและเดินมาข้างดวงตาของจินเฟยเหยา มองหัวอันใหญ่โตของนาง

ยืนอยู่ใกล้ขนาดนี้ ทั้งยังยืนอยู่ต่อหน้าต่อตา จินเฟยเหยาไม่อยากมองเขาเปลือยกายก็ไม่ได้ ดังนั้นนางจึงพ่นลมหายใจร้อนผ่าวแล้วเอ่ย “เจ้าสวมเสื้อผ้าก่อนเถอะ ยังนำของแบบนี้มาโอ้อวด ข้าเคยเห็นที่ใหญ่กว่าของเจ้ามาเยอะ”

เหรินเซวียนจือนิ่งอึ้งจากนั้นยิ้มแย้มทันที “เด็กน้อยอย่างเจ้ามาพูดเรื่องเคยเห็นอะไร เห็นแก่ที่เป็นพวกเดียวกัน จะให้ข้าสอนเจ้าหรือไม่”

“ไปตายเสียเถอะ!” จินเฟยเหยาใช้อุ้งเท้าตบลงไป เหรินเซวียนจือหายวับไปปรากฏบนผิวทะเลสาบที่ถูกพวกเขาสองคนทุบออกมา หันหลังให้จินเฟยเหยารวบเส้นผมขึ้น “เจ้าอารมณ์ขนาดนี้ต่อไปจะแต่งไม่ออกนะ”