0285 กลางแจ้ง

บทที่ 285 กลางแจ้ง

“พั่งจื่อ เจ้าไม่เสียใจภายหลังจริงๆ?” จินเฟยเหยาเอนอิงบนพรมบิน เอ่ยถามพั่งจื่อที่นั่งอย่างสงบนิ่งอยู่ด้านข้าง

พั่งจื่อเหล่มองนางอย่างดูแคลนแล้วไม่ส่งเสียง ทว่ายังนั่งลืมตาโตอยู่ด้านข้างไม่ขยับเขยื้อนด้วยสีหน้าทึ่มทื่อ

จินเฟยเหยาส่ายศีรษะ นางคิดไม่ถึงว่าต้านิวจะทิ้งพั่งจื่อที่ชอบที่สุดและยอมจากพั่งจื่อไปเพื่อกบตัวเล็กๆ จำนวนสองร้อยกว่าตัว เมื่ออยู่ต่อหน้าความรักฉันชู้สาวและความรักฉันญาติสนิท สุดท้ายต้านิวก็เลือกข้อหลัง

ทว่าสิ่งที่ทำให้จินเฟยเหยายิ่งคิดไม่ถึงคือ ตอนแรกนางวางแผนไว้เรียบร้อยแล้ว นึกว่าพั่งจื่อจะรั้งอยู่ ทว่าผลสุดท้ายพั่งจื่อกลับจากไปกับจินเฟยเหยาโดยไม่ลังเล สีหน้าของมันกับต้านิวแน่วแน่อย่างผิดปกติ ไม่มีความอาวรณ์หรือตัดใจไม่ได้เลยสักนิด

ตัวหนึ่งต้องจากตัวผู้มาเป็นแม่กบ อีกตัวหนึ่งต้องจากตัวเมียของตนเองและลูกๆ ร่อนเร่พเนจรต่อไป ต่างมีท่าทางตัดสินใจแน่วแน่ สิ่งที่ทำให้จินเฟยเหยาไม่เข้าใจคือพั่งจื่อทำเพื่อหนีจากต้านิวหรือตัดใจจากเจ้านายอย่างตนเองไม่ได้จริงๆ