0245 สัตว์ร้ายคุ้มครองนาย

บทที่ 245 สัตว์ร้ายคุ้มครองนาย

จินเฟยเหยานั่งพิงอยู่ใต้ต้นไม้ใหญ่ขนาดสิบคนโอบต้นหนึ่ง เงยหน้าขึ้นมองท้องฟ้าที่ยังเป็นสีเทาขมุกขมัวดังเดิม ฝนตกมาครึ่งเดือนแล้วและไม่มีทีท่าจะหยุดลงเลยสักนิด นางยังขยับตัวไม่ได้เหมือนเดิม อีกทั้งในระหว่างนั้นบางครั้งยังตื่นบางครั้งยังสลบ ใช้การรับรู้และพลังวิญญาณไม่ได้เลย

นี่เป็นสถานที่ใดกันแน่ หรือว่าเป็นโลกระดับเทพ? จินเฟยเหยาหลุบตาลงอย่างจนใจ มองเบื้องหน้าด้วยความรู้สึกหลากหลายผสมปนเป พั่งจื่อและต้านิวที่เรือนร่างสูงถึงสิบกว่าจั้งกำลังยืนอยู่ตรงนั้น

น้ำพิษสีขาวน้ำนมที่ไหลจากร่างของพวกมันสองตัวอยู่ห่างจากจินเฟยเหยาสองจั้ง และรวมกันกลายเป็นวงล้อมน้ำพิษกว้างร้อยจั้ง ต้นไม้แน่นขนัดภายในวงล้อมน้ำพิษถูกน้ำพิษเหล่านี้กัดกร่อนจนกลายเป็นพื้นที่ว่างผืนใหญ่ จินเฟยเหยาและต้นไม้ใหญ่ต้นนั้นจึงตั้งอยู่อย่างโดดเดี่ยวกลางน้ำพิษ

ตูม!

เบื้องหน้ามีเสียงโจมตีอันรุนแรงดังมา เศษไม้ปลิวกระจาย และมีเสียงสัตว์คำรามไม่หยุด จินเฟยเหยาได้แต่นั่งอยู่ตรงนั้นมองการต่อสู้ที่เกิดขึ้นเบื้องหน้าอย่างช่วยอะไรไม่ได้