0145 ทำบุญร้อยปีจึงขึ้นเรือลำเดียวกัน

บทที่ 145 ทำบุญร้อยปีจึงขึ้นเรือลำเดียวกัน[footnoteRef:1] [1: มาจากคำกล่าวที่ว่า ทำบุญร้อยปีจึงขึ้นได้ขึ้นเรือลำเดียวกัน ทำบุญพันปีจึงได้นอนร่วมหมอน]

“สามสิบหก สามสิบเจ็ด สามสิบแปด...” จินเฟยเหยานั่งบนพรมบิน นับตานสัตว์ปิศาจในแหวนเฉียนคุน ที่นี่เป็นสถานที่ล่าสัตว์ที่ดีจริงๆ มิน่าเล่าตึกซ่างเซียนถึงลากพวกเขามาที่นี่โดยเฉพาะ

เนื่องจากที่นี่มีสถานที่ให้หยั่งเท้าบนทะเล จึงดึงดูดให้สัตว์ปิศาจจำนวนไม่น้อยแบ่งอาณาเขตกันยึดครองเกาะปะการังและแนวปะการังใต้น้ำให้กำเนิดลูกหลาน พวกมันออกจากทะเลลึก พอโผล่ออกมาบนผิวน้ำก็ถูกผู้บำเพ็ญเซียนฉวยโอกาส บวกกับเกาะปะการังและแนวปะการังใต้ทะเลก็เป็นสถานที่ให้ผู้บำเพ็ญเซียนหยั่งเท้า ยิ่งเพิ่มความสะดวกในการล่าสัตว์ของผู้บำเพ็ญเซียนมากขึ้น

จินเฟยเหยาเก็บเกี่ยวได้ไม่เลว ใช้ไฟนรกควบคู่กับฟองแสงนรกบวกกับทงเทียนหรูอี้ที่เปลี่ยนแปลงได้สารพัดทุกเมื่อทำให้นางสังหารสัตว์ปิศาจได้อย่างรวดเร็วและค้นหาสัตว์ปิศาจตัวต่อไป