0140 เรือศิลาทะเลผานกู่

บทที่ 140 เรือศิลาทะเลผานกู่

เรือผานกู่ที่จะออกทะเลในครั้งนี้จอดอยู่ตรงปากอ่าว อีกสามวันเรือจะออก จินเฟยเหยารีบพาทุกคนมาที่นี่

ตึกซ่างเซียนยังถือว่ามีเมตตา รู้ว่าผู้บำเพ็ญเซียนที่จะออกทะเลเหล่านี้ส่วนมากเป็นยาจก ถ้าเก็บค่าขึ้นเรือแพงเกินไป คนเหล่านี้ต้องจ่ายไม่ไหวแน่ ดังนั้นจึงเก็บคนละสองหมื่นศิลาวิญญาณชั้นล่างอย่างมีนัยยะ

ราคานี้ในเมืองวั่นเซียนสุ่ย โดยพื้นฐานแล้วใกล้เคียงกับการให้เปล่าๆ ผู้บำเพ็ญเซียนที่ออกทะเลเป็นประจำล้วนรู้ดี ในโลกนี้ไม่มีอะไรที่ได้มาเปล่าๆ พอเรือผานกู่ของตึกซ่างเซียนออกทะเลเปิด ก็จะหาข้ออ้างต่างๆ นานามาขูดรีดผู้บำเพ็ญเซียน

ในเรือมีห้องให้พักอาศัย เพื่อป้องกันไม่ให้เกิดเหตุการณ์ห้องที่ชอบถูกคนแย่งชิงไปอีก จินเฟยเหยาจึงมาที่อ่าวก่อนสามวัน

ตรงปากอ่าวมีท่าเรือขนาดยักษ์แห่งหนึ่ง จอดเรือผานกู่ขนาดมหึมาสองลำ เรือแต่ละลำยาวร้อยจั้ง กว้างสามสิบกว่าจั้ง บนเรือมีตึกเจ็ดชั้น หน้าต่างห้องพักทั้งหมดตกแต่งด้วยกระจกสี ในตอนที่ทะเลมีคลื่นลมแรงสามารถป้องกันน้ำทะเลซัดเข้าห้องได้