บทที่ 128 บอกฆ่าก็ฆ่า
ทั้งสี่คนนั่งเบียดเสียดกันอยู่บนพรมบิน จินเฟยเหยาบังคับพรมบินให้บินผ่านทะเลตามทิศทางที่พานอี้ชี้ไปอย่างรวดเร็ว
พานจั๋วหวาและพานอี้อันนั่งของวิเศษเป็นครั้งแรก พอนั่งจึงพบว่าเหาะเหินกลางอากาศสบายกว่าพายเรือมากนัก ประหยัดทั้งเวลาและเรี่ยวแรง อิสรเสรี สบายใจอย่างบอกไม่ถูก ชีวิตหลังจากหาถ้ำเซียนพบยิ่งเต็มเปี่ยมไปด้วยความหวัง
เหาะเหนือทะเลมาสามชั่วยามกว่า บนผิวทะเลปรากฏเกาะร้างแห่งหนึ่ง เกาะร้างแห่งนี้ดูแล้วเหมือนช่องเขาที่รอบด้านยกสูงขึ้น ส่วนตรงกลางพลันเว้าลงและเต็มไปด้วยน้ำทะเล มุมหนึ่งบนเกาะมีรอยแหว่งเล็กๆ น้ำทะเลกลางเกาะก็ไหลเข้ามาจากรอยแหว่งเล็กๆ นี้เอง
บนเกาะรกร้างอย่างยิ่ง มองลงไปจากกลางอากาศทั่วทั้งเกาะไม่มีต้นไม้สักต้น บนเกาะมีแต่หิน ไร้สัญญาณสิ่งมีชีวิต ถ้ำเซียนของพานหยวนที่พานอี้เอ่ยถึงก็อยู่บนเกาะเล็กๆ ไร้สิ่งใดแห่งนี้
Apoie seus autores e tradutores favoritos em webnovel.com