บทที่ 84 รัง
“แค่กๆๆ...แค่กๆ...”
“อ๊บๆ!”
“อ๊บ แค่ก...แค่ก!”
“สหายเซียนจิน ท่าทางสภาพของสัตว์ภูติเจ้าจะไม่ค่อยดี บนเกาะทองคำมีอาคารเลี้ยงสัตว์ภูติเพื่อให้ศฺิษย์ดูแลสัตว์ภูติได้สะดวก อยากพาสัตว์ภูติไปตรวจดูก่อนหรือไม่” หลินลี่เอ่ยแนะนำจินเฟยเหยาด้วยเจตนาดี
จินเฟยเหยาโบกมือที่เต็มไปด้วยผ้าพันแผล “ไม่ต้องๆ ไม่ต้องรบกวนศิษย์พี่หลิน ไปห้องโถงหลักก่อนเถอะ”
“แต่...”
“ไม่เป็นไรๆ มันเป็นโรคเดิม ไม่ตายหรอก” จินเฟยเหยายิ้มแย้มดังเดิม ยืนกรานจะไปห้องโถงหลักก่อน
หลินลี่มองด้านหลังแวบหนึ่ง เอ่ยตอบอย่างช่วยไม่ได้ “ก็ได้ ข้าพาเจ้าไปห้องโถงหลักก่อน”
ตรงด้านหลังพวกเขาสองคนสิบกว่าก้าว พั่งจื่อกำลังกุมคอไอแค่กๆ ไม่หยุด ส่วนต้านิวกระโดดอยู่ข้างมันแบบไม่รู้ว่าจะทำอย่างไรดี พั่งจื่อไออย่างเจ็บปวด ดวงตาเต็มไปด้วยน้ำตา อย่างไรมันก็คิดไม่ถึงว่าตนเองจะถูกจินเฟยเหยาใช้เท้าเตะลงจากพรมบิน เพิ่งฟื้นจากการสลบก็ถูกของเหลวในปากทำเอาสำลัก
Apoie seus autores e tradutores favoritos em webnovel.com