0046 สัตว์ภูติแอ๊บแบ๊ว

บทที่ 46 สัตว์ภูติแอ๊บแบ๊ว

ศีรษะของจินเฟยเหยาก้มต่ำ ดวงตาจับจ้องพื้น เสี่ยงทำให้ภายในบาดเจ็บ โลหิตสดพลันพุ่งออกมาจากปาก จากนั้นคนก็ล้มลงบนพื้น

“เกิดเรื่องอะไรขึ้น เจ้าไม่เป็นอะไรนะ” เด็กหญิงที่เดินนำนางมาก่อนหน้านี้รีบเข้าไปหา พยุงจินเฟยเหยามาพิงไว้บนตัว เอ่ยถามอย่างห่วงใย

จินเฟยเหยาลืมตาช้าๆ ไออย่างรุนแรงหลายครั้ง แล้วพ่นโลหิตออกมาอีกอย่างน่าเวทนา จากนั้นก็มีสีหน้าสำนึกขอบคุณ เอ่ยด้วยสีหน้าซีดขาว “ขอบคุณสหายเซียน อาการบาดเจ็บในวันนั้นของข้ายังไม่หายดี คิดไม่ถึงว่าวันนี้จะแสดงความทุเรศออกมาต่อหน้าหลี่ว์เหนียงเนียง ข้าช่างใช้ไม่ได้จริงๆ”

“อาจารย์ นางบาดเจ็บจนกลายเป็นเช่นนี้ ให้นางกลับไปรักษาบาดแผลก่อนดีกว่า หรือว่าพวกเราต้องใส่ร้ายนางว่าสมคบกับสำนักมาร เพราะคนในสำนักของเรามีความสามารถ พึ่งพาตนเองหนีเอาชีวิตรอดมาได้ ถ้าบอกว่านางสมคบสำนักมาร? เช่นนั้นติงเทียนเฉิงและหลิ่วฉี่ปอก็สมคบสำนักมารด้วยน่ะสิ หรือว่าทั้งสำนักเฉวียนเซียนเราเป็นสำนักมาร” นางขมวดคิ้วแน่น ฉากหน้าคือพูดกับหลี่ว์เหนียงเนียง ดวงตากลับจ้องมองคนของสำนักหลิงคงแน่วนิ่ง