ตอนที่1 ความคิดอันยาวไกล

ณ หมู่บ้านเเห่งหนึ่ง มีเด็กชายคนหนึ่งเขานั่งอยู่ในเนินเขาสูงสลับซับซ้อนมากมาย เขาได้ครุ่นคิดถึงว่าโลกภายนอกอันกว้างใหญ่ไพศาลนั้น เป็นเช่นไรกัน โลกใคร่เป็นผู้สร้าง ใคร่สร้างสิ่งมีชีวิตมากมายใคร่กันที่สร้าง

ชีวิตคนเราสิ่งมีชีวิตมากมายล้วนเกิดขึ้นมาได้อย่างไรกัน ทำไม่ถึงมีการเกิดการตายกันเเน่ 

เด็กชายคนนั้นนั่ง ครุ้นคิดเรื่องอีกมากมายเขาไม่เคยสัมผัสโลกอันกว้างใหญ่ไพศาลนั้นเป็นไม่รุ้ว่าเป็นเช่นไรกัน 

ในจังหวะนั้นเอง เซียวไป๋เเม่ของเจ้าให้มาตามเจ้ากลับไปกินข้าวเย็น ท่านพ่อกับเจ้าได้หมู่ป่าตัวใหญ่มาวันนี้ 

เเม่ของเจ้าทำอาหารโปรดของเจ้า เพื่อเป็นการฉลองวันเกิด10ขวบของเจ้ากัน..

เซียวไป๋ได้มองไปบนท้องฟ้าอันกว้างใหญ่ไพศาลมี ความมืดมิดอย่างไร้ขอบเขตเขาได้พูดขึ้นมา ท่านอาสาม บนท้องฟ้าอันมืดนั้นมีอะไรกันเเน่ 

ข้านั่งครุ่นคิดมาหลายวันเเล้ว ข้าอยากรู้ว่าบนท้องฟ้าอันมืดมิดดวงดาวนับไม่ถ้วนที่ส่องแสงสว่างอันสวยงานที่เกิดขึ้นมาทุกวันนั้น เป็นอย่างไรกันน.

อาไป๋น้อย ตามตำนานได้เล่าขานกันมา หนึ่งล้านปีก่อน ตามตำนานเขาว่ากันว่า โลกที่เราอาศัยอยู่นั้นเป็นเพียงเศษฝุ่นใน จักรวาลดวงดวงอันมากมายไม่มีที่สิ้น 

มีสิ่งมีชีวิตอีกมากมาย บนท้องฟ้าอันกว้างใหญ่จนดูเหมือนไร้ขอบเขต มีสิ่งมีชีวิตอีกโลกคู่ขนานดวงดาว มากมาย  

ทั้งหมดที่ข้าเล่าให้เจ้าฟังมาจากตำนานเล่าขานกันตามๆ กันมา เจ้าต้องไปพิสูจน์ด้วยตัวของเจ้าเองอาเซียวไป๋น้อย 

หลังจากนั้นเซียวไป๋ได้ กินข้าวเย็นกับควรอันเเสนธรรมดาเเต่เเสนวิเศษและเขาได้คุยเรื่องความฝันมากมาย 

หลังจากกินข้าวเย็นกับควรเสร็จเขาได้เข้าไปนอน เซียวไป๋ได้นอนครุ่นคิดเกืยบทั้งคืนเขาได้เเต่คิดจากที่อาสาม ของเขาได้เล่าให้ฟัง เจ้าจงไปพิสูจน์ด้วยตัวเจ้าเอง 

เซียวไป๋ คุ้นคิดเเล้วตัวของข้าจะไปพิสูจน์ได้เช่นไรกัน เเล้วต้องใช้อะไรกันถึงจะขึันไปดูตัวตาของข้าได้กันท้องฟ้าอันกว้างใหญ่เช่นนั้น ข้าไม่มีปีกบินเหมือนนกเขา นกใหญ่ที่บินบนท้องฟ้าอย่างกะนกพวกนั้น

3วันต่อมาเซียวไป๋ ได้มาพบเจอกับ เหย้าเหย้า หญิงงามอันดับหนึ่งในหมู่บ้านเเห่งนี้เซียวไป๋ตามนางมาตั้งเเต่เติบโตมาในหมู่บ้านเเห่งนี้ 

เซียวไป๋ เดินมาหานางช่วนนางคุยเรื่องทั่วไปในชีวิตประจำ เซียวไป๋เจ้ามีธุระอะไรกับข้าหรือทำไม่เหมือนเจ้า กระตือรือร้นกัน 

เฮ้อ..

ข้ามีเรื่องจะเล่าให้เจ้าฟัง เจ้ารู้ไม่โลกของเรานั้นเป็นเพียงเศษฝุ่นอันกว้างไพศาลบนท้องฟ้าอันมืดมิดในยามคํ่าคืน 

เหย้าเหย้าได้เเต่หัวเราะขึ้นมาฮึฮึ.. 

เซียวไป๋วันนี้เจ้าไปโดนตัวไหนกันมาถึงมาพูดเรื่องไร้สาระให้ข้าฟังกัน ข้าคิดว่าเจ้ามีเรื่องอันใดกันถึงกระตือรือร้นที่เเท้เจ้ามาพูดเรื่อง พำเพ้อฝันมาให้ข้าฟัง 

มันคือเรื่องจริงข้าไม่เคยโกหกเจ้าเลยเหย้าเหย้า ตัวข้าเซียวไป๋นั้นสักวันข้าคนนี้จะไปพิสูจน์ด้วยตาคู่กายของข้าเองกับตา 

เฮ้ย...ข้าว่าวันนี้เจ้าคงนอนน้อยเกินไป เซียวไป๋เจ้าพูดเเต่เรื่องเพ้อฝันไปวันๆ 

อือ..เฮ้อ กะเเล้วเเต่เจ้าเถอะเหย้าเหย้าข้า อุส่าหวังดีบอกความหลับที่คนส่วนน้อยจะรู้กัน 

เออ..ว่าเเต่คืนพรุ่งนี้ข้ามีอะไรจะคุยกับเจ้าที่ตีนเขาที่เรานัดพบกันประจำ เจ้าว่างหรือไม่เหย้าเหย้า

อือ...                                                                 ข้าจะไปก็เเล้วกันข้าคงไปก่อนล่ะกัน ท่านเเม่ข้ามีเรื่องจะคุยกะข้าพอดี 

หลังจากเหย้าเหย้าได้เดินออกไปจากสถานที่เเห่งนั้น เซียวไป๋ครุ่นคิดในใจข้ารู้จักเจ้ามาตลอด5ปีมานี้ข้าจะบอกความรู้สึกที่มีต่อเจ้าให้หมดในคืนพรุ่งนี้ 

 เซียวไป๋ มายืนรอเหย้าเหย้าก่อนเวลา1ชั่วยามเขาได้เเต่ครุ่นคิดเหย้าเหย้าคิดอะไรกับข้าบ้างหรือไม่ตลอด5ปีมานี้ 

เหย้าเหย้าเดินขึ้นมาตีนเขาอันสูงชันใบหน้าเหย้าเหย้าสะท้อนแสงจันทร์อันสว่างไสวอันเเสนสวยงามดังเทพธิดา ใบหน้าอันสวยงามสีผมสีขาวอันยาวไกลดวงตาสว่างไสว จนทำให้เซียวไป๋มองนางตาไม่ กระพริบอันยาวนาน 

เอ่อ...เจ้ามองอะไรกัน

เอ่อ..ข้า..เซียวไป๋กล่าวขึ้นมาวันนี้เจ้าสวยงามไม่เคยเปลี่ยน ข้าไม่คิดเลย เจ้าจะมาตามนัด 

เจ้าพูดอะไรกันเซียวไป๋ ข้ากับเจ้าพวกเรานัดกันมาที่เเห่งนี้ประจำเป็นที่โปรดปรานของข้ากับเจ้ามองไปทิศทางใด มีดวงดาวมากมายนับไม่ถ้วนสว่างไสว

ว่าเเต่เซียวไป๋ ข้ากับเจ้าพบกันครั้งเเรก คือสถานที่เดียวกัน ที่พวกเราชอบเหมือนกันข้าว่า มันบังเอิญเกินไป หรือพระเจ้ากำหนดให้พวกเรามาเป็นเพื่อนที่ดีต่อกัน...

เอ่อ...เหย้าเหย้า..ข้าา..มีเรื่องจะบอกเจ้า..เอ่อ 

ข้าเซียวไป๋เออร์ ข้ากับเจ้าพวกเรารู้จักมานานหลายปี ข้าว่าพวกเรา...เอ่อ 

ข้าชอบเจ้ามาตั้งเเต่ ที่ข้าพบเจอเจ้าครั้งเเรกเหย้าเหย้า ข้าไม่เคยพบเจอหญิงใดที่สวยงามอย่างกะเจ้ามาก่อนเลย เหย้าเหย้า 

เอ่ออออ..

ขอโทษนะเซียวไป๋เออร์ ข้าคิดกับเจ้าเป็นเพียงเพื่อนเพียงคนหนึ่ง ข้าไม่เคยคิดกับเจ้ามากกว่าเพื่อนคนหนึ่งเลยตลอดมา ตัวข้าเองนั้นมีชายที่ข้าชอบเเล้ว ข้าพึ่งพบเจอเขาเมื่ออาทิตย์ก่อน 

เขาคนนั้นเหมือนจะมีใจ'ให้ข้าด้วยต้องขอโทษเจ้าจริง เซียวไป๋เราคงเป็นได้เเค่เพื่อนกันเท่านั้น 

ทำไม่ ทำไม่ ทำไม่กันเหย้าเหย้า ข้ากับเจ้ารู้จักกันมาตั้งเเต่พวกเราเติบโตกันมา เเต่เจ้ามองข้าเเค่เพื่อน เเล้วชายคนนั้นเจ้าพึ่งพบเจอเมื่ออาทิตย์ก่อน ทำไม่กัน,