1070 เป็นพันธมิตรกับหุบเหว

ตอนที่ 1070 เป็นพันธมิตรกับหุบเหว

กู่ฉิงซานยืนอยู่สุดขอบยานอวกาศขณะถือชิ้นส่วนหลากสีสันเอาไว้ในมือ

นี่คือหนึ่งในเจ็ดนักบุญของหุบเหว ชิ้นส่วนของผู้ทำลายทุกสรรพสิ่ง

ด้วยชิ้นส่วนนี้ กู่ฉิงซานสามารถสัมผัสสถานที่ที่หอกอยู่ได้

ผ่านไปสักพัก

กู่ฉิงซานพลันรู้สึกถึงการชี้นำบางอย่าง

โลกนับไม่ถ้วนถอยไปทั้งสองด้านอย่างรวดเร็ว มันเร็วจนเห็นเพียงภาพติดตาเท่านั้น

กู่ฉิงซานเห็นสุดขอบของหุบเหวนิรันดร์

ภาพยังคงเคลื่อนไปข้างหน้า

ขณะเคลื่อนผ่านสายลมแห่งความโกลาหลที่ทำลายทุกสิ่ง เขายังคงเคลื่อนเข้าสู่วังวนความว่างเปล่าไกลลิบที่ไม่รู้จัก

ไม่ ยังไม่มากพอ

ในสถานที่ที่ไกลลิบยิ่งกว่า มันไกลจนไม่สามารถรับรู้ถึงโลกเก้าร้อยล้านชั้นอีกต่อไป

ใช่แล้ว หอกหลากสีสัน ผู้ทำลายทุกสิ่งอยู่ที่นี่!

กู่ฉิงซานปล่อยมือก่อนเก็บชิ้นส่วนหลากสีสันเข้าถุงเก็บของ

“เป็นไงบ้าง” ลอร่าถามด้วยความกังวล

“ไกลพอสมควร ดูท่าข้าต้องรีบแล้วล่ะ” กู่ฉิงซานถอนหายใจ

ที่จริง ระยะทางไม่ใช่ปัญหา

ลอร่าสามารถตระเตรียมยานอวกาศความเร็วสูงยิ่งให้ได้

คำถามจริงๆ คือในฐานะร่างที่ยังมีชีวิต เขาจะผ่านสายลมแห่งความโกลาหลอย่างไร

สายลมนี้มากพอจะทำลายโลกได้

กู่ฉิงซานอดที่จะหวาดหวั่นไม่ได้

ช่างเถอะ ไปดูสถานการณ์ก่อนดีกว่า จะให้ยืนอยู่ที่นี่เฉยๆ ก็ไม่ได้

เหล่าต้าถามว่า “เจ้าจะมุ่งหน้าไปทางไหนหรือ”

กู่ฉิงซานชี้ไปทางหนึ่ง

“ทางนั้นหรือ” เหล่าต้ากล่าวด้วยความคาดไม่ถึง “หุบเหวนิรันดร์อยู่ทางนั้นด้วยสิ”

“อืม ข้าอยากข้ามหุบเหวนิรันดร์ จากนั้นก็ไปต่อ” กู่ฉิงซานกล่าว

เหล่าต้าครุ่นคิดสักพักแล้วกล่าวว่า “ตอนนี้เป็นช่วงสงคราม หุบเหวนิรันดร์จะไม่ยอมให้ใครผ่านเว้นแต่จะมาติดต่อกับข้าหรือหุบเหวก่อนเพื่อหลีกเลี่ยงความเข้าใจผิด”

เขาหลับตาลงก่อนทำสมาธิ

ผ่านไปสักพัก

เหล่าต้าดูประหลาดใจ

เขาลืมตาขึ้นแล้วกล่าวว่า “หุบเหวบอกข้ามาอย่างหนึ่ง มังกรมารไม่ได้เพียงไปรวมกับวิญญาณกรีดร้องเท่านั้น ที่จริง มังกรมารคือสายลับในโลกคู่ขนานด้วย”

“โลกคู่ขนานและความโกลาหลเป็นพันธมิตรกัน”

พวกที่สวมหน้ากากปรากฏขึ้นในความคิดของกู่ฉิงซาน

“เป็นพันธมิตรกันสินะ” กู่ฉิงซานพึมพำ

เหล่าต้ากล่าวต่อว่า “หุบเหวทราบว่าเจ้ากำลังหาทางรับมือกับวิญญาณกรีดร้อง จึงให้สัญญาว่าจะให้ผ่าน ในเวลาเดียวกัน มันทราบว่าเจ้าอยากปลุกบัญญัติขึ้นมา ดังนั้นมันจึงมีคำแนะนำจะให้”

“คำแนะนำอะไร” กู่ฉิงซานถาม

เหล่าต้าตอบว่า “ถ้าเจ้าปลุกบัญญัติได้สำเร็จ เช่นนั้นเจ้าก็จะกลายเป็นผู้ส่งสารบัญญัติ ทำให้สามารถลงมือในนามบัญญัติได้”

“จากการสังเกตการณ์เจ้าระยะยาว หุบเหวรู้สึกว่าตอนนี้คือจุดเลวร้ายที่สำคัญที่สุดในสงคราม มันจึงเสนอให้เจ้าตั้งพันธมิตรขึ้นในนามของบัญญัติ”

“พันธมิตรหรือ แต่พวกเราก็เป็นพันธมิตรกันแล้วนี่” กู่ฉิงซานถามกลับด้วยความคาดไม่ถึง

“ใช่ เพราะงั้นในช่วงไม่กี่วันมานี้ หุบเหวจึงไม่ได้กลืนกินโลกเก้าร้อยล้านชั้นอีกต่อไป”

เหล่าต้ากล่าวต่อว่า “โลกเก้าร้อยล้านชั้นและหุบเหวมีศัตรูร่วมกัน ดังนั้นพวกเขาควรสร้างพันธมิตรร่วมกัน”

กู่ฉิงซานกล่าวว่า “เอาเถอะ ข้าเห็นด้วย แต่ข้าไม่รู้ด้วยซ้ำว่าหุบเหวคืออะไร”

“หุบเหวก็คือหุบเหว ไม่ได้เป็นตัวตนอื่น ในฐานะที่ข้าเป็นราชาผู้ถักทอหุบเหว เจ้าตกลงจะสร้างพันธมิตรกับข้าหรือไม่”

กู่ฉิงซานตอบว่า “ตกลง”

เหล่าต้าพยักหน้าเล็กน้อย หลับตาลงก่อนเริ่มติดต่อกับหุบเหวอีกครั้ง

ไม่ช้า

ในความว่างเปล่า แหวนทองเหลืองตกลงมาตรงหน้าทั้งสอง

เหล่าต้าคุกเข่าลงข้างหนึ่ง หยิบแหวนขึ้นมา ถือไว้ด้วยมือทั้งสองข้างก่อนส่งให้กู่ฉิงซาน

ฉากนี้สุดจะคาดเดาจนให้บรรยากาศที่ไม่เข้าใจเล็กน้อย

ผ่านไปสักพัก

เย่เฟยหลีและจางหยิงห่าวถอยออกมามองพวกเขาราวกับอยากไปให้พ้นจากห้องพัก

ลอร่าเบิกตากว้างก่อนอ้าปากด้วยความประหลาดใจ

“ดะ ดะ เดี๋ยว! ทำไมล่ะ!”

นางพูดติดอ่าง

กู่ฉิงซานยังคงสงบขณะมองเหล่าต้าด้วยสายตาแปลกประหลาด “เจ้าทำอะไรน่ะ”

เหล่าต้าตอบอย่างเคร่งขรึมว่า “นี่คือของขวัญจากหุบเหว ข้าหวังว่าเจ้าจะสามารถปลุกบัญญัติให้เร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้เพื่อนำสิ่งมีชีวิตของโลกเก้าร้อยล้านชั้นมาสู้เคียงบ่าเคียงไหล่”

มันเป็นแบบนี้เอง

ทุกคนลอบถอนหายใจด้วยความโล่งอก

เหล่าต้ากล่าวต่อว่า “ข้าขอพูดล่วงหน้าเลยละกัน ใครก็ตามที่แตะต้องหุบเหวนิรันดร์ย่อมเท่ากับรนหาที่ตาย เช่นเดียวกับแหวนวงนี้ ดังนั้นเจ้าอย่าได้แตะต้องมันเว้นแต่ว่าจะไม่เหลือหนทางแล้วจริง ๆ เมื่อเจ้ากำลังจะตายถึงจะสามารถแตะต้องมันได้ จงสวมมันแล้วเดิมพันดูว่าจะสามารถอยู่รอดได้หรือเปล่า”

“ได้”

กู่ฉิงซานสะบัดมือ แหวนลอยขึ้นก่อนเข้าไปในถุงเก็บของ

เหล่าต้ายืนขึ้นแล้วกล่าวว่า “ตอนนี้โลกเก้าร้อยล้านชั้นกำลังทนทุกข์จากความโกลาหล ข้าแนะนำว่าพวกเราควรประกาศเรื่องพันธมิตรของโลกเก้าร้อยล้านชั้นทันที ดังนั้นผู้ที่ยังต่อสู้กับความโกลาหลจะรับรู้ ถือว่าเป็นการเพิ่มขวัญกำลังใจไปในตัว”

“ข้าเห็นด้วย” กู่ฉิงซานกล่าว

ลอร่าขัดว่า “กู่ฉิงซาน เจ้าอาจจะต้องกลับอาณาจักรหนามก่อน ข้าอยากให้เจ้าประกาศต่อหน้าโลกเก้าร้อยล้านชั้น จากนั้นทำการอัญเชิญผู้คน รอให้เรื่องนี้จบก่อนแล้วเจ้าค่อยไป”

กู่ฉิงซานกำลังจะพูด แต่ทันใดนั้น เขารู้สึกถึงบางสิ่งในใจ

‘ตึง!’

‘ตึง!’

‘ตึง!’

อึดอัด! อึดอัดเหลือเกิน!

เสียงกลองรบดังขึ้นในความว่างเปล่าอย่างหนักหน่วง

ความรู้สึกนี้

จางหยิงห่าวและเย่เฟยหลีพลันเปลี่ยนสีหน้า

เหล่าต้าถอยอกมาเจ็ดถึงแปดจั้งราวกับเห็นอสรพิษ

หากเสียงดนตรียังคงดังแบบนี้ มันจะเป็นการกระตุ้นให้รู้สึกตื่นเต้นเล็กน้อย

กู่ฉิงซานกล่าวทันทีว่า “ไม่! ข้าไปไม่ได้! ข้าต้องเตรียมร่ายรำในอีกไม่กี่วันนี้ หากมีบางส่วนผิดพลาดไปคงขำไม่ออกแน่ การประกาศเรื่องพันธมิตรควรเลื่อนออกไปก่อน”

หลังจากกล่าวเช่นนี้ ดนตรีพลันหยุดลง

หยุดดนตรีด้วยประโยคเดียวงั้นหรือ

สุดยอดขนาดนั้นเลยหรือ

ทุกคนมองกู่ฉิงซาน

กู่ฉิงซานสูดหายใจเข้าขณะกล่าวอย่างไม่แน่ใจว่า “ข้าอยากกลับอาณาจักรหนาม จะไปประกาศเรื่องพันธมิตรต่อหน้าโลกเก้าร้อยล้านชั้นและประกาศสงครามกับความโกลาหลและโลกคู่ขนาน”

‘ตึง!’

‘ตึงตึงโป๊ะ! ตึงตึงโป๊ะ!’

เสียงกลองอีกแล้ว!

ถึงแม้จางหยิงห่าวและเย่เฟยหลีจะถอยมาไกลแล้ว แต่ทันทีที่ดนตรีดังขึ้น พวกเขาสองคนหันหลังกลับดัง ‘ฟิ่ว’ ก่อนมายืนอยู่ข้างหลังกู่ฉิงซานแล้วโพสท่า

เหล่าต้าพบว่าเขาไม่ได้ขยับตาม

เขาเพิ่งถอนหายใจด้วยความโล่งอกก่อนพึมพำว่า “ดูท่าคงเป็นเพราะฐานะคนแรกที่อยู่บนมงกุฎดวงดาวสินะ”

‘ตื่อดื๊อตื่อดื๊อตื่อดื๊อ ตือตือ’

เสียงอิเล็กทรอนิกส์ที่น่าตื่นเต้นดังขึ้น!

เหล่าต้าหันหลังกลับไปอยู่ข้างกู่ฉิงซานพร้อมกับออกลวดลายการเต้น

ทั้งสี่คนมารวมตัวกัน

เหล่าต้าพูดไม่ออก

จางหยิงห่าวพูดไม่ออก

เย่เฟยหลีพูดไม่ออก

กู่ฉิงซานตะโกนว่า “ข้าตัดสินใจแล้วว่าจะไม่ไป!”

หลังจากนั้น เสียงกลองศึกหายไป

ทุกคนกลับคืนสู่สภาพเดิม ไม่ได้โพสท่าอีกต่อไป

ทุกคนถอนหายใจด้วยความโล่งอกอีกครั้ง

“ไม่ ข้าไม่คิดว่ากู่ฉิงซานจะสามารถกลับไปได้นะ ไม่งั้นข้าต้องเต้นจนตายแน่” จางหยิงห่าวกล่าว

ลอร่าพยักหน้าแล้วพึมพำว่า “การร่ายรำนี้คล้ายกับสร้างขึ้นสำหรับฉากใหญ่นะ”

กู่ฉิงซานปาดเหงื่อบนหน้าผาก รู้สึกได้ถึงความเหนื่อยล้ายิ่ง

“ยังไงก็ตาม เจ้าสามารถบอกเรื่องพันธมิตรแทนข้าได้ จากนั้นรอจนกว่าอาณาจักรหนามจะประกาศอย่างเป็นทางการ เมื่ออัญเชิญคนแข็งแกร่งให้มาสู้ได้แล้ว ข้าน่าจะต้องข้ามการร่ายรำนี้ไปครั้งหนึ่งก่อน ถึงตอนนั้นพวกเราถึงจะประกาศอย่างเป็นทางการได้”

“ข้าขอตัวก่อนล่ะ ไว้เจอกัน”

เขากล่าวออกมาในที่สุด

…

อีกด้าน

โลกดั้งเดิม

ป้อมปราการดารา วิหารหลังที่หนึ่ง

จอแสงขนาดใหญ่ลอยอยู่ในส่วนลึกที่สุดของป้อมปราการ

ข้อความแจ้งเตือนจำนวนมากยังคงเลื่อนขึ้นบนจอ

“ด้วยการใช้ความสำเร็จทางวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยียี่สิบเอ็ดอย่างของจักรวรรดิดารา”

“ผนวกเข้ากับความรู้ ประสบการณ์และยีนของมหาอำนาจเทคโนโลยีของโลกเก้าร้อยล้านชั้น”

“ปิดท้ายด้วยการเก็บรวบรวมแร่และวัตถุดิบมีค่าตลอดชั่วชีวิต”

“การวิจัยนี้ได้สิ้นสุดลงแล้ว”

“นี่คือผลที่ได้”

พื้นเปิดออก ยานอวกาศดาราลำเล็กปรากฏขึ้น

ยานอวกาศกองอยู่ตรงนั้นอย่างเงียบงัน ทั่วโถงตกอยู่ในความมืด

“ข้าทำสิ่งต่างๆ แล้ว แต่น่าเสียดาย ข้าไม่รู้ว่าเขาอยู่ที่ไหน”

เสียงที่เต็มไปด้วยความเสียใจดังขึ้นในยานอวกาศลำเล็ก

ตอนนี้ ข้อความทั้งหมดบนจอแสงพลันหายไป

ข้อความใหม่ปรากฏขึ้นบนจอแสง

“หุบเหวนิรันดร์เป็นพันธมิตรกับบัญญัติ”

“ราชาในตำนานของหุบเหวได้ทำข้อตกลงกับกู่ฉิงซานผู้เป็นผู้ส่งสารบัญญัติ”

“ทั้งสองฝ่ายจะประกาศพันธสัญญาอย่างเป็นทางการในอาณาจักรหนาม!”

ข้อมูลกะพริบหลายครั้งก่อนหายไปจากจอ

‘หึ่ง’

วิหารในป้อมปราการดาราสั่นสะเทือนอย่างรุนแรง

โดมของป้อมปราการเปิดออก

เสียงผู้หญิงที่เปี่ยมด้วยความตื่นเต้นดังก้องทั่วป้อมปราการดารา

“เริ่มเตรียมการ”

“ทำการส่งยุทโธปกรณ์สงครามก่อนกำหนด เป้าหมาย: พื้นที่เอกฐาน อาณาจักรหนาม”

“สาม”

“สอง”

“หนึ่ง”

“ออกตัว!”

‘ตูม!’

ยานอวกาศดาราลำเล็กทะยานขึ้นสู่ท้องนภา พุ่งเข้าไปในความว่างเปล่าก่อนหายไปทันที

…………………………………..