1000 ไล่ล่า

ตอนที่ 1000 ไล่ล่า

วิญญาณกรีดร้องเหาะไปในวังวนความว่างเปล่าด้วยพละกำลังทั้งหมดที่มี

สัตว์ประหลาดหุบเหวขนาดยักษ์ที่มันเคยขี่ถูกถล่มด้วยขุมทรัพย์ล้ำค่าจำนวนไม่มีสิ้นสุดของราชินีหนาม ท้ายที่สุดก็ตกสู่การหลับใหล

ตอนนี้วิญญาณกรีดร้องจึงต้องเดินทางไปในความว่างเปล่าด้วยตัวเอง

แม้ว่าพละกำลังจะยังคงพัฒนาอย่างต่อเนื่องจนทำให้ความเร็วในการไล่ตามเพิ่มขึ้น แต่มันกลับไม่รู้สึกแต่อย่างใด

วิญญาณกรีดร้องคาดเดาไว้แล้ว

หลังจากผ่านไปราวหนึ่งวัน มันจะไล่ตามอีกฝ่ายทัน

สำหรับเรื่องนี้ มันมั่นใจมาก

ตอนนี้ยังมีข่าวที่ดียิ่งกว่าอีก

ถึงแม้การลงทัณฑ์ศักดิ์สิทธิ์ที่ใช้ไปเมื่อครู่จะถูกอีกฝ่ายแก้ได้ แต่มันก็ไม่สูญเปล่าเสียทีเดียว

ยานอวกาศของอีกฝ่ายถูกทำลายแล้ว

มุมปากของวิญญาณกรีดร้องยกขึ้น

เมื่อทั้งมันและศัตรูเสียพาหนะไป ความเร็วของมันย่อมไวกว่าพวกกู่ฉิงซาน

“รอก่อนเถอะ อีกเดี๋ยวข้าก็ไล่ตามทันแล้ว”

มันพึมพำเสียงต่ำ

ตอนนี้เองที่การลงทัณฑ์ศักดิ์สิทธิ์มาเยือน

แสงสีเทาขนาดใหญ่เดินทางผ่านหลายพันโลก มันพุ่งตรงมาจากที่ที่พวกกู่ฉิงซานอยู่

วิญญาณกรีดร้องสัมผัสได้ถึงการเข้าใกล้อย่างรวดเร็วจากพลังนั่น ใบหน้าของมันพลันเปลี่ยนไป

“ไม่จริง! มันเกิดอะไรขึ้น!” เสียงผู้หญิงกรีดร้องออกมา

แสงสีเทาเข้ามาเร็วมาก

วิญญาณกรีดร้องไม่ทันระวัง จึงมีเวลาเพียงแค่ยกหกแขนมาปัดป้องเท่านั้น

ตูม

พลังการลงทัณฑ์ศักดิ์สิทธิ์ขนาดใหญ่กระแทกใส่มันอย่างรุนแรง

วิญญาณกรีดร้องทิ้งภาพติดตาไว้ที่เดิม ร่างจริงวูบไหวผ่านความว่างเปล่าราวกับแสงอสนีก่อนกระเด็นออกมา

มันกระแทกเข้ากับโลกใบหนึ่งจนเกิดการระเบิดในส่วนลึกของมหาสมุทรจากพลังการลงทัณฑ์ศักดิ์สิทธิ์ ส่งผลให้เกิดหลุมลึกที่มีเส้นผ่าศูนย์กลางราวสองร้อยกิโลเมตรที่ก้นทะเล

โลกใบนี้ไม่สามารถต้านทานผลกระทบจากพลังตำนานนี้ได้

จากก้นทะเลถึงดินแดน แผ่นดินไหวครั้งใหญ่เริ่มกระจายไปทั่วโลก

ในพื้นที่ทะเลที่โดนวิญญาณกรีดร้องกระแทก น้ำทะเลพุ่งขึ้นสูงหลายหมื่นเมตร สึนามิถาโถมใส่ดินแดนอย่างรวดเร็ว ชะล้างสัตว์อสูรบนดินแดนจนสิ้น

พลังนี้ถึงขั้นกระตุ้นการปะทุของภูเขาไฟทั้งหมดอย่างรุนแรง ชั้นบรรยากาศทั้งหมดถูกบดบังด้วยหมอกสีเทา ท้องนภาไม่อาจมองเห็นได้อีกต่อไป

ดินแดนเดิมถูกฉีกกระชากจนเหมือนกับเรือยักษ์ที่ลอยในมหาสมุทรก่อนจะแยกออกจากกันไปไกล

พายุพัดผ่าน

ท้องนภาตกอยู่ในความโกลาหล

อุณหภูมิลดลงอย่างรวดเร็ว

สัตว์อสูรที่เดิมอยู่ในสถานะโดดเด่นค่อยๆ ถูกลบหายไปจากหน้าประวัติศาสตร์

ในส่วนลึกของมหาสมุทร

วิญญาณกรีดร้องคืบคลานออกมาจากหลุมช้าๆ

มันเหาะกลับมาสู่พื้นผิวขณะหอบหายใจอย่างรุนแรง

มันได้รับบาดเจ็บ

วิญญาณกรีดร้องตรวจสอบร่างกายก่อนพบว่าแขนข้างหนึ่งขาดจนเหลือเพียงตอ

“เป็นไปไม่ได้” มันคำราม “เห็นได้ชัดว่ามันคือการลงทัณฑ์ศักดิ์สิทธิ์ของข้า ทำไมพวกมันถึงใช้การโจมตีนั่นมาเล่นงานข้าได้!”

ครืน!

ชีวิตของโลกดับสูญ มีเพียงผลพวงของแผ่นดินไหวที่ตอบสนองกับมัน

วิญญาณกรีดร้องสงบลงช้าๆ

ถึงแม้จะไม่รู้ว่าอีกฝ่ายทำได้อย่างไร ถึงจะไม่รู้ว่าพวกมันใช้ความสามารถแบบไหน แต่เห็นได้ชัดว่าการโจมตีระยะไกลมากนี้ไม่สามารถใช้ได้อีกเป็นหนที่สอง

วิญญาณกรีดร้องครุ่นคิดอยู่นาน ทันใดนั้นก็เริ่มร่ายคาถา

“ผู้คนจากยุคแห่งความโกลาหลเอ๋ย”

“ข้าขอเรียกให้พวกเจ้ามาที่นี่”

“ความโกลาหลต้องการให้พวกเจ้าช่วยกันลงทัณฑ์ศัตรู!”

“คนของความโกลาหลที่ได้ยินแล้ว โปรดตอบรับคำเรียกขานของข้าด้วย”

“แล้วพวกเจ้าจะได้รับรางวัลจากพลังโกลาหล!”

หมอกยังคงเข้ามารวมตัวจนปกคลุมไปทั่วทะเลรอบข้าง

ผ่านไปสักพัก

ผู้คนปรากฏตัวคนแล้วคนเล่า

“เป็นผู้ส่งสารที่เรียกหรอกหรือ ข้ากำลังตั้งตารออยู่เลย ท่านต้องการให้คนอย่างข้าทำอะไร”

“ชายชราก็คิดว่ามันแปลกเหมือนกัน แต่ในเมื่อเป็นคำขอของความโกลาหลที่จะมอบรางวัลเป็นพละกำลังให้ แน่นอนว่าชายชราเต็มใจจะช่วยแบ่งเบาภาระความโกลาหลให้”

“ใช่ คนอย่างข้าที่ขอได้เพียงเตร็ดเตร่ในความว่างเปล่าก็นับเป็นเกียรติแล้ว ช่างตื่นเต้นจริงๆ ที่ได้รับคำเชื้อเชิญให้มา”

วิญญาณกรีดร้องยืนนิ่งขณะกล่าวกับรอบข้างว่า “คนโป้ปดไม่มีทางได้รับข้อความนี้อย่างแน่นอน เอาล่ะ มาดูกันว่าพวกเจ้ามีดีอะไร”

พวกเขาได้ยินดังนั้นจึงค่อยๆ เดินเข้าหามัน

ชายชราปรากฏตัวก่อนใคร

เขาประสานมือแล้วตะโกนว่า “อัญเชิญยานอวกาศ!”

สิ้นเสียงของเขา ในท้องนภาเหนือเขา ยานสีดำค่อยๆ ปรากฏขึ้น

ชายชราคำนับวิญญาณกรีดร้องก่อนกล่าวว่า “นายท่าน ชายชราคือประธานของสมาคมยานอวกาศโลกเก้าร้อยล้านชั้น ยานลำนี้เร็วที่สุดในโลกเก้าร้อยล้านชั้น มันถูกสร้างอย่างพิถีพิถันด้วยเทคโนโลยีการต่อยานตลอดชั่วชีวิตของข้า”

วิญญาณกรีดร้องพยักหน้าแล้วกล่าวว่า “ดีมาก เจ้าสามารถอยู่ต่อได้”

ชายชรายินดียิ่งก่อนกล่าวว่า “ขอบคุณนายท่าน”

ตอนนี้ ชายวัยกลางคนก้าวมาข้างหน้า

“นายท่าน” เขากล่าวพลางคำนับ “ข้าคือโจรนภาดาราผู้เก่งกาจในการขับยานอวกาศมากที่สุด เป็นผู้ปกครองโลกที่แปดสิบเก้า หัวหน้ากองโจรมังกรแดง”

“เจ้าทำอะไรได้ล่ะ” วิญญาณกรีดร้องถาม

“ข้าสามารถควบคุมยานอวกาศได้ ความสามารถของข้าคือเพิ่มความเร็วให้ยานอวกาศ ความเร็วของมันสามารถเพิ่มได้ถึงสามเท่า” ผู้ชายตอบ

“ดีมาก เจ้าสามารถอยู่ต่อได้” วิญญาณกรีดร้องกล่าว

อีกคนก้าวมาข้างหน้าแล้วกล่าวว่า “นายท่าน ข้าสามารถควบคุมธาตุลมเพื่อเพิ่มความเร็วยานอวกาศได้…”

เสียงมนุษย์ดังขึ้นข้างหลังเขา “นายท่าน ข้าสามารถสร้างยานอวกาศที่ทำให้จั๊มป์ผ่านมิติได้ในเวลาอันสั้น”

คนอื่น ๆ ต่างแนะนำความสามารถให้วิญญาณกรีดร้องทราบเช่นกัน

สิบนาทีต่อมา

ยานอวกาศที่เร็วที่สุดของโลกเก้าร้อยล้านชั้นที่ขนวิญญาณกรีดร้องและกลุ่มผู้เชี่ยวชาญเอาไว้ตัดผ่านท้องนภาก่อนออกจากโลกใบนี้เพื่อไล่ไปตามทางที่พวกกู่ฉิงซานอยู่

…

อีกด้าน

กู่ฉิงซานกำลังบอกทุกคนเกี่ยวกับจี้น้ำเต้าหยก

จางหยิงห่าวและเย่เฟยหลีพลันเปลี่ยนสีหน้า

“เกิดอะไรขึ้น”

กู่ฉิงซานถามทันที

จางหยิงห่าวและเย่เฟยหลีมองความว่างเปล่า เผยสีหน้ากำลังฟังออกมา

ผ่านไปสักพัก

จางหยิงห่าวกล่าวว่า “วิญญาณกรีดร้องกำลังเรียกหาความโกลาหลทั้งหมดเพื่อตามหามือดีที่สามารถทำให้เคลื่อนที่ในความว่างเปล่าได้อย่างรวดเร็ว”

เย่เฟยหลีกล่าวว่า “มันบอกว่าตราบที่มีความสามารถสอดคล้องกันก็สามารถตอบรับคำเรียกขานจนได้รับรางวัลมหาศาลมาครอบครอง”

ทุกคนต่างมองหน้ากัน

คาดไม่ถึง เมื่อทั้งสองคนกลายเป็นพวกความโกลาหลจะสามารถทราบการเคลื่อนไหวของวิญญาณกรีดร้องได้

กู่ฉิงซานกล่าวว่า “ดูท่ามันจะไม่กล้าโจมตีระยะไกลมาก แต่เลือกที่จะรีบไล่ตามพวกเราให้ทันแทนสินะ”

จางหยิงห่าวกล่าวอย่างกระตือรือร้นว่า “ข้ามีวิธีเพิ่มความเร็วในการบินหรืออะไรทำนองนั้น ให้ข้าตอบรับคำเรียกขานสิ จากนั้นข้าจะหาโอกาสทำลายยานอวกาศของมันทิ้ง”

กู่ฉิงซานผงะก่อนรีบห้ามแล้วกล่าวว่า “อย่า เจ้านั่นแทบจะไร้เทียมทาน ทันทีที่เจ้าถูกพบตัว โอกาสหนีก็เท่ากับศูนย์”

ในหนังสือของเหล่าต้า แถวข้อความปรากฏขึ้นอย่างรวดเร็ว

“เจ้านั่นกินวิญญาณคนเป็น ทันทีที่ถูกพบตัวเข้า ไม่มีโอกาสรอดอย่างแน่นอน”

จางหยิงห่าวจึงตัดใจ

กู่ฉิงซานกล่าวว่า “ลอร่า หายานอวกาศที่เร็วที่สุดมาที พวกเราต้องพยายามสุดความสามารถเพื่อหลีกเลี่ยงการไล่ล่าของอีกฝ่าย”

ลอร่าพยักหน้าขณะเริ่มค้นกระเป๋าใบเล็ก

กู่ฉิงซานกล่าวอีกครั้งว่า “ทุกคนช่วยสนับสนุนที หากใครมีความสามารถเพิ่มความเร็วของยานอวกาศ งัดออกมาให้หมด”

จางหยิงห่าวกล่าวว่า “เชื่อมือข้าได้เลย”

เย่เฟยหลีกล่าวเช่นกันว่า “ข้าก็เหมือนจะมี”

กู่ฉิงซานกล่าวว่า “ข้าก็เหมือนจะมีอยู่นิดหน่อย พวกเราจะผลัดกันใช้”

พวกเขามองเหล่าต้าพร้อมกัน

เหล่าต้าสามารถรับการลงทัณฑ์ศักดิ์สิทธิ์ด้วยมือเปล่าได้ พละกำลังส่วนตัวของเขาช่างน่าสะพรึงนัก

เขาจะมีหนทางที่สามารถเพิ่มความเร็วในการบินหรือเปล่า

พวกเขาคิดพร้อมกัน

เหล่าต้าคล้ายกับเขินอายเล็กน้อย

หนังสือของเขาลอยขึ้น แถวข้อความปรากฏขึ้นช้าๆ

“การที่สามารถฝากฝังฉากเล็กๆ นี้ให้พวกเจ้าจัดการได้ ข้าก็เบาใจแล้วล่ะ”

………………………………….