0408 การต่อสู้ของฉานนู่
ตอนที่ 408 การต่อสู้ของฉานนู่
กู่ฉิงซานนั่งอยู่บนช้างยักษ์ เขาเบื่อหน่ายแทบตายแล้วตอนนี้
เพราะการต่อสู้ระหว่างราชาเผ่าอาชูร่าทั้งสี่เบื้องล่าง มันมิได้ดึงดูดความสนใจจากเขาเลย
ส่วนหนึ่งอาจเป็นเพราะเขาได้รับความทรงจำจากการต่อสู้ทั้งหมดของกษัตริย์ชูร่ามาแล้วก็ได้
ในสายตาของกู่ฉิงซาน หากเทียบกับกษัตริย์อาชูร่าแล้ว สภาพของราชาเผ่าทั้งสี่ในตอนนี้ดูจะแย่กว่าเขาเล็กน้อย
บางทีมันอาจจะเป็นเพราะที่ต่อสู้อยู่ตรงหน้าล้วนคืออาชูร่า ผู้ซึ่งกระหายเลือดและความรุนแรง!
สี่ราชาเผ่าได้ทุ่มเต็มที่แล้ว
เกรงว่าอีกไม่นาน ผู้ชนะก็จักปรากฏ
“นี่มันเป็นปัญหาที่ช่างน่ารำคาญจริงๆ”
กู่ฉิงซานพึมพำเสียงกระซิบ
แต่แล้วทันใดนั้นดาบขุนเขาเทวะหกโลกาจู่ๆ ก็ปรากฏร่างขึ้นข้างกายเขา
ตามด้วยเสียงของฉานนู่ที่ดังขึ้น
“นายน้อย อีกประเดี๋ยวก็จะถึงคราวของท่านแล้วใช่หรือไม่”
“ก็อาจจะนะ”
“แต่ด้วยสภาพร่างกายเจ้าที่เป็นเช่นนี้ ข้าเกรงว่าคงจะไม่ไหว”
“ขอลองพยายามดูก่อนก็แล้วกัน”
“มันจะไม่ดีกว่าหรือถ้า...เอาเถอะ เจ้าไม่ต้องหรอก ปล่อยให้เป็นหน้าที่ข้าเองก็แล้วกัน”
“เอ๋?”
กู่ฉิงซานถูกดึงดูดด้วยคำเหล่านั้นทันที
เบื้องหน้าช้างยักษ์
บทสรุปของการต่อสู้ชิงราชบัลลังก์ได้จบลง
สามคู่แข่งนอนนิ่งไม่ไหวติงอยู่บนพื้น
หนึ่งตกตาย หนึ่งได้รับบาดเจ็บสาหัส ขณะที่อีกหนึ่งสิ้นสติ
คนเดียวที่ยังยืนหยัดอยู่ได้คือราชาเผ่าลั่วซุ่ย
เหมือนดั่งที่เคยเปล่งวาจามั่นอกมั่นใจ เพราะเขาคือผู้ชนะคนสุดท้ายจริงๆ
กู่ฉิงซานขมวดคิ้ว
เห็นแค่เพียงร่างของราชาเผ่าลั่วซุ่ยที่อาบไปด้วยเลือด และกำลังพยายามพยุงกายตนเองโดยใช้ดาบค้ำยันเอาไว้
เขาก้าวไปข้างหน้า ตรงไปยังคทาแห่งกษัตริย์อาชูร่าเพื่อหมายจะคว้าจับมัน
เหล่าอาชูร่าเผ่าลั่วซุ่ยต่างระเบิดเสียงโห่ร้องออกมา
กู่ฉิงซานโบกมือ
แล้วคทาแห่งกษัตริย์อาชูร่าก็ลอยกลับคืนมายังช้างยักษ์
“เจ้าทำเช่นนี้หมายความว่าอย่างไร?” ราชาเผ่าลั่วซุยเอ่ยถามเสียงแข็ง
กู่ฉิงซานวางคทาแห่งอาชูร่าลงบนหลังช้าง
เขาเอียงคอและหักมันไปมา
“ตามกฎของเผ่า ข้าจักต้องเป็นผู้ส่งมอบคทาต่อด้วยตนเอง”
“เช่นนั้นเจ้าก็จงเอามันลงมาให้ข้าเสีย!” ราชาเผ่าลั่วซุ่ยตะโกน
กู่ฉิงซานยิ้ม
ดาบขุนเขาเทวะหกโลกาผุดออกมาจากความว่างเปล่าและถูกคว้าจับโดยเขา
เขาลุกขึ้นอย่างช้าๆ
“เจ้าก็ขึ้นมารับมันไปสิ” เขาเอ่ยลอยๆ
“แต่ข้าบาดเจ็บหนัก” ราชาเผ่าลั่วซุยตะโกนออกมา
“นั่นสิ เช่นเดียวกันกับข้าเลย” กู่ฉิงซานกล่าวเห็นด้วย
ราชาเผ่าลั่วซุ่ยหุบปากลงทันที
เขาสาดสายตามองกู่ฉิงซานชนิดหัวชนฝา
ไม่คาดหวังเลยว่า แผนที่พวกตนทั้งสี่ได้วางเอาไว้ เพื่อเตรียมที่จะบังคับให้อีกฝ่ายที่ได้รับบาดเจ็บสาหัสหลีกทางไปให้พ้นๆ
ในท้ายที่สุดแล้วสถานการณ์มันจะกลับกลายเป็นเช่นนี้
กองทัพอาชูร่าทั้งหมดยังคงเงียบ
ใช่ ราชาเผ่าลั่วซุ่ยนั้นบาดเจ็บหนัก
ทว่ากษัตริย์อาชูร่าก็ได้รับบาดเจ็บสาหัสเช่นกัน และในจุดนี้คำปฏิญาณสาบานแห่งสวรรค์และโลกก็เป็นพยานได้
กล่าวได้ว่าจนกระทั่งถึงตอนนี้ หากจะต่อสู้กันก็นับว่ายุติธรรมแล้ว
“ถ้าเจ้าไม่กล้าที่จะขึ้นมารับมัน เช่นนั้นข้าก็จะขอเก็บคทาแห่งกษัตริย์เอาไว้เองก็แล้วกันนะ” กู่ฉิงซานกล่าว
ราชาเผ่าลั่วซุ่ยกัดฟันกรอด
หากอิงตามข่าวที่ได้รับมา อีกฝ่ายบาดเจ็บรุนแรงยิ่งกว่าตนมากนัก
ในเมื่อเป็นแบบนี้แล้วละก็ จะปล่อยมันไปไม่ได้!
ราชาเผ่าลั่วซุ่ยได้ตัดสินใจแล้ว
“คทากษัตริย์จะได้รับนายคนใหม่ของมันในวันนี้!”
ว่าแล้วเขาก็กระโจนสูงขึ้นไปบนหลังของช้างยักษ์
ดาบโค้งถูกวาดออกไป พร้อมด้วยประกายแสงคมกล้าที่เบ่งบาน
กู่ฉิงซานมองไปยังประกายคมแสง ทว่ามิได้เคลื่อนกายหลบเลี่ยง
ทันใดนั้นดาบขุนเขาก็พรวดออกจากมือของเขา
ดาบยาวลอยออกไปปะทะเข้ากับดาบโค้ง
ท่าทีของราชาเผ่าลั่วซุ่ยแปรเปลี่ยนเป็นถมึงทึง ประกายคมแสงแตกตัวออกในทันใด แปรสภาพเป็นคมสะบั้นต่อเนื่องกว่าสามสิบหกครั้ง!
แต่ดาบยาวก็ไม่ยอมน้อยหน้า มันแปรเปลี่ยนเป็นภาพติดตา แล้วหวดสวนกลับไปสามสิบหกครั้งเช่นกัน
เทคนิคดาบ ตัดสายลม!
นี่คือเทคนิคดาบของกู่ฉิงซาน!
หากมองในมุมมองสายตาของกู่ฉิงซาน คุณจะสามารถเห็นได้ว่าฉานนู่กำลังถือดาบขุนเขาเทวะหกโลกาฟาดฟันกับราชาเผ่าลั่วซุ่ยอยู่
อย่างไรก็ตาม ในมุมมองสายตาของคนอื่นๆ จะสามารถเห็นได้แค่เพียงดาบยาวที่พุ่งตัดไปมาท่ามกลางอากาศที่ว่างเปล่าเท่านั้น มิอาจมองเห็นถึงร่างของฉานนู่ได้
“เทคนิคดาบเช่นนี้ มันก็อย่างนั้น” ราชาเผ่าลั่วซุ่ยกล่าวหยัน
ทันใดนั้นเขาก็เปลี่ยนยุทธวิธีอย่างฉับพลัน
เปลวไฟลุกโชนขึ้นจากตัวใบดาบโค้ง
ด้วยการเปลี่ยนแปลงนี้ ส่งผลให้จังหวะการเคลื่อนไหวของราชาเผ่าลั่วซุ่ยหยุดชะงักลงเสี้ยวหนึ่ง
และมันก็มิอาจเล็ดลอดดวงตาอันเฉียบคมที่กำลังเปล่งประกายของฉานนู่ไปได้!
ดาบขุนเขาเทวะหกโลกาแปรสภาพเป็นรังสีดาบยักษ์สีนวลราวแสงจันทร์ กวาดข้ามออกไปทั่วฟ้า!
เทคนิคลับแห่งดาบ ตัดจันทรา!
สีหน้าของราชาเผ่าลั่วซุ่ยแปรเปลี่ยนกลับกลาย เขารีบเหวี่ยงกระบวนท่าดาบโค้งที่ยังไม่สมบูรณ์ออกไปปัดป้อง
แต่ใครจะรู้ ว่ารังสีดาบกลับถูกตัดจนแยกออกเป็นครึ่งอย่างง่ายดาย จะหวนกลับมาลอบสังหารเขาอย่างกะทันหัน!
ทั้งเนื้อทั้งตัวของราชาเผ่าราวกับถูกโยนตกลงในความสับสน ท่าทีแปรเปลี่ยนไปในฉับพลัน
ตั้งแต่เมื่อไหร่กัน!
‘ข้าสะบั้นกระบวนท่านั้นไปแล้วแท้ๆ’
ทั้งๆ ที่สามารถปัดป้องมันได้ในที่สุด
แต่ดาบอีกเล่มหนึ่งกลับปรากฏขึ้น และแทงทะลุเข้าหัวใจจากเบื้องหลังเขา!
เทคนิคลับแห่งดาบที่สอง
กลืนกินหวนกลับ!
นี่คือเทคนิคลอบสังหารแห่งดาบ
ฉานนู่ได้ใช้เทคนิคลอบสังหารแห่งดาบของกู่ฉิงซาน!
ดวงตาของราชาเผ่าลั่วซุ่ยเบิกกว้าง เขาก้มลงมองดาบที่แทงทะลุหน้าอกตนเองอย่างไม่อยากจะเชื่อสายตา
“นี่มันคือ...เทคนิคดาบ...อันใดกัน...” เขาขยับปาก เปล่งวาจาแต่ละคนออกมาอย่างไม่ยินยอม
ในความว่างเปล่า เสียงของผู้หญิงที่ฟังดูเย็นชาก็ดังขึ้น
และเสียงนี้ ก็มีเพียงราชาเผ่าลั่วซุ่ยเท่านั้นที่สามารถได้ยินมันได้
“ก็เทคนิคดาบที่มีไว้สังหารเจ้าอย่างไรเล่า”
พอได้ฟัง รูม่านตาของราชาเผ่าก็หดวูบลงทันที
เขาชี้นิ้วไปทางกู่ฉิงซานราวกับต้องการจะเอ่ยอะไรบางอย่าง
อย่างไรก็ตาม พลังชีวิตที่เหลืออยู่ทั้งหมดกลับเหือดหายออกไปจากกายเขาจนสิ้นเสียแล้ว
ราชาเผ่าลั่วซุ่ยล้มลงกับพื้น และสิ้นใจลงไปอย่างสมบูรณ์
ดาบขุนเขาลอบกลับมา และตกลงในมือของกู่ฉิงซาน
กู่ฉิงซานก้มลงมองดูรายละเอียดของดาบ
ตามตัวของดาบยาวเปล่งประกายสดใสราวกับหยาดน้ำค้าง
ขณะที่มีไอเย็นจางๆ ที่ทำให้รู้สึกสดชื่นแผ่ออกมาจากใบดาบ
นี่คือดาบ ‘อมตะ’ ดาบที่ ‘แหกสิ้นทุกกฎเกณฑ์’ และเป็นดาบที่ ‘ทรงภูมิปัญญา!’
หัวในของกู่ฉิงซานเต้นครึกโครม เขาอดไม่ได้ที่จะย้อนคิดไปถึงฉากเมื่อครู่นี้
“เจ้าหมายความว่าเจ้าสามารถเผชิญหน้ากับศัตรูได้ด้วยตนเองใช่หรือไม่?” กู่ฉิงซานเอ่ยถาม
“ใช่ ตัวข้าแตกต่างออกไปจากจิตแห่งดาบตนอื่นๆ ข้าสามารถต่อสู้ด้วยตนเองได้อย่างอิสระ” ฉานนู่กล่าว
ในความเป็นจริงแล้ว หากไม่มีผู้ฝึกดาบที่คอยสำแดงเทคนิคดาบ ดาบบินทั่วๆ ไปจักไม่อาจต่อกรกับศัตรูได้
ยกเว้นไว้แต่ว่าหากดาบบินเล่มนั้นมีจิตอาร์ติแฟค จิตแห่งดาบก็จะสามารถใช้ออกด้วยเทคนิคพื้นฐานบางกระบวนท่า ในการกวัดแกว่งต่อกรกับศัตรูได้
ก่อนหน้านี้ภายในถ้ำมืด ดาบพิภพเพียงลำพังก็สามารถต่อกรกับเผ่ามารมากมายในถ้ำได้
แต่ตอนนี้ ฉานนู่กล่าวว่าตัวเองแตกต่างกับจิตแห่งดาบตนอื่นๆ เธอมีรูปแบบการต่อสู้ที่เป็นอิสระ แตกต่างกันออกไป
“แล้วมันแตกต่างกันอย่างไร?” กู่ฉิงซานทนไม่ไหวต้องเอ่ยถาม
“ถึงจะกล่าวแบบนั้น แต่ข้าก็ต้องการความช่วยเหลือจากเจ้าด้วย”
“ช่วยเหลือที่ว่า ใช่ให้ข้าเป็นผู้ควบคุมดาบหรือไม่? หากเป็นเช่นนั้นมิได้หมายความว่าเป็นข้าหรอกหรือที่ต้องเผชิญหน้ากับศัตรู?”
“ไม่หรอก อันที่จริงแล้วเป็นข้านี่แหละที่จะออกไปเผชิญกับศัตรู ส่วนเจ้าขอเพียงแค่ทำตามที่ข้าต้องการเท่านั้น แล้วเจ้าเต็มใจหรือไม่?”
“แน่นอนว่าต้องเต็มใจอยู่แล้ว ว่าแต่จะให้ข้าทำอย่างไร?”
“ปล่อยสำนึกเทวะของเจ้าออกมา แล้วทำการเชื่อมต่อทะเลแห่งห้วงสติเข้ากับข้า”
กู่ฉิงซานทำตามที่อีกฝ่ายเอ่ยขอ
แล้วดาบขุนเขาเทวะหกโลกาก็บินเข้าไปในทะเลแห่งห้วงสติของเขาทันที
นี่คือความแตกต่างระหว่างนักดาบนิรันดร์กับผู้ฝึกดาบ
นักดาบนิรันดร์จะสามารถรับดาบเข้าไปในทะเลแห่งห้วงสติได้
เพื่อให้บรรลุเข้าสู่นักดาบนิรันดร์อีกครั้ง กู่ฉิงซานยังเคยได้รับภารกิจที่จำเป็นต้องรับเอาดาบเช่าหยินให้เข้ามาสู่ทะเลแห่งห้วงสติอีกด้วย
และในเวลานี้ ดาบที่กำลังเข้าสู่ทะเลแห่งห้วงสติของเขา…คือดาบจากปรภพ!
เห็นแค่เพียงในทะเลแห่งห้วงสติ ดาบขุนเขาเทวะหกโลกากลับกลายเป็นแสงสวรรค์เรืองรองหายไป และไม่นานนักก็ค่อยๆกลับมารวมตัวกันอีกครั้ง
“เอ๋?” กู่ฉิงซานยกคิ้วขึ้นสูง
บนหน้าต่างระบบเทพสงคราม หลายบรรทัดข้อความเด้งแจ้งเตือนขึ้นอย่างรวดเร็ว
“คุณได้อนุญาตให้ดาบขุนเขาเทวะหกโลกาเชื่อมต่อกับทะเลแห่งห้วงสติของคุณ”
“ดาบขุนเขาเทวะหกโลกาได้รับทักษะและประสบการณ์การต่อสู้ของคุณทั้งหมดแล้ว”
“แจ้งเตือน คุณได้ค้นพบพลังศักดิ์สิทธิ์ที่สามของดาบขุนเขาเทวะหกโลกา ทรงปัญญา”
“ทรงปัญญา ด้วยการอนุญาตของคุณ ฉานนู่จะสามารถเรียนรู้ทักษะและประสบการณ์ต่อสู้ทั้งหมดของคุณได้ และเธอจะสามารถใช้ดาบขุนเขาเทวะหกโลกาเพื่อต่อสู้ให้คุณ หรือต่อสู้เคียงข้างกันกับคุณ”
“คำอธิบาย เมื่อฉานนู่เริ่มใช้งานพลังศักดิ์สิทธิ์นี้ เธอจะสามารถเลือกว่าจะซ่อนหรือเปิดเผยร่างของเธอแก่ใครก็ได้”
“คำแนะนำจากระบบ ฉานนู่ครอบครองพลังอำนาจจากภูเขาศักดิ์สิทธิ์ ยิ่งคุณแข็งแกร่งเท่าไหร่ เธอก็จะยิ่งสามารถปลดปล่อยความแข็งแกร่งออกมาได้มากขึ้นเท่านั้น มดแมลงเช่นคุณไม่คิดว่าควรจะรีบแข็งแกร่งให้มันเร็วๆ ขึ้นสักหน่อยหรือ?”
กู่ฉิงซานจ้องมองดูตัวอักษรเหล่านี้
โดยไม่รู้ตัว ดาบขุนเขาเทวะหกโลกาก็บินออกมาจากทะเลแห่งห้วงสติ และค่อยๆ ตกลงข้างกายเขาอย่างเงียบๆ
“นายน้อย ตอนนี้ข้าพร้อมที่จะต่อสู้เพื่อท่านแล้วนะ”
กู่ฉิงซานได้สติกลับคืน
“...ฉานนู่...”
“อะไรหรือนายน้อย?”
“พลังอำนาจที่เจ้าครอบครองช่างร้ายกาจเหลือเกิน พวกเทพปรภพได้ทราบถึงเรื่องนี้บ้างหรือไม่?”
…………………………………………….