Chapter 9

Jann Michael POV

Pagmulat ng aking mga mata ay kaagad kong hinanap ang aking asawa at kahit nararamdaman kong nauuhaw ako ay wala akong pakiaalam basta ang ginawa ko lamang aya sinsigaw ko ang pangalan ng aking asawa dahil gusto koitong makita o masilayan man lang at naalala ko sabi nito ay buntis ito ay kaagad kong tinangal ang aking dextrose ng makita ko ito dahil ndi ako makakagalawa kung nakakabit ito sa aking kamay at may nakita pa ako na tumalsik na dugo galing dito dahil sa walang habas ko itong tinangal at hindi ko inida ang sakit ng bigla kong pagtangal dito kasi mas gusto kong malaman kung nasaan na ba ang aking asawa at kumusta ang kanyang kalagayan at palabas na ako ng pinto ng bigla ito bumukas, pumasok sa loob ang aking mga kapatid na sina jeronn at cristine at tatanungin ko na sana si jeronn kung nasaan ang aking asawa at kumusta ang kalagayan ng aking mag-ina ng pigilan niya ako sa aking paglabas

"kuya, saan ka pupunta?" tanong ni jeronn sa akin, habang pilit niya ako binabalik sa kama at pinapainom ako ng tubig agad kong tinabig ang baso at ayaw kong magbalik sa kama kung ndi ko nalalaman kung nasaan ang aking asawa

"Jeronn gusto kong makita ang asawa ko, nasaan na siya? At umalis ka diyan , huwag mo akong harangan" sabi ko kay jeronn, habang inaalis ko ang pagkakahawak niya sa akin dahil pilit niya ako dinadala papunta sa kama.

" nasa sa ICU si ate marjorie kuya"sabi ni jeronn sa akin, ano na daw nasa ICU ang aking asawa , malala ang tinamo nitong sugat o pinasala kung ganoon habang ako okay ako nasa isnag kwarto kaya ndi ko mapigilan ang mapaluha ako sa aming sitwasyon ngayon, yung masaya sa namin bakasyon sa pangasinan ay anuwi sa ospital

" gusto ko makita ang asawa ko jeronn, samaan mo ako, yung anak ko komusta?" sabi ko kay jeronn at biglang lumungkot ang kanyang mukha sa pagbangit ko sa anak ko , maly mali ba? may nangyaring masama ba sa anak ko? At agad akong kinabahan sa nakikita ko sa kanyang mukha at ganoon din ng ibaling kong ang mukha ko kay cristine nakita ko din itong malungkot kaya agad kong tinanong si jeronn

" bakit ganyan mukha mo?" tanong ko kay jeronn at bigla ito umiyak at ng tignan ko si cristine sa gilid nakita ko din ito tahimik na itong lumuluha at ganoon nalang amng buhos ng aking luha, nakakabakla man ang pag-iyak wala akong pakialam, at patuloy dumaloy ang aking mga luha sa aking mga mata

" kuya huhuhu yung baby niyo ni ate marjorie , hindi na ito naligtas at si ate marjorie nasa ICU lumalaban pa ito pero huhuhu si ate marjorie huhuhu, sabi ng dooktor ilan poryento lang tyansa niya na makaligtas, dalawang linggo na ito inoobserbahan ng mga doktor" sbi nito habang umiiyak na may kasama pang piyok ang kanyang boses, habang binabangit niya ang mga salitang ito parang hirap na hirap ito bigkasin at ganoon nalang ang aking pakaabigla at nanlaki ang aking mata, tama ba ang aking narinig na dalawang linggo, ibig sabihin dalawang linggo na kaming nandito

" Anong dalawang linggo? kahapon lang kami sinugod dito dahil sa pagbangga ng driver ng truck na yun" sabi ko kay jeronn habang umiiyak pa rin ang sakit sakit sa damdamin ang pinagdadaanan namin , una namatyan na ako ng aking aking anak at pangawala ay ndi pa ligtas ang aking asawa at ganoon nalang ng napahilamos ako sa aking mukha, ndi ko na alam ang aking gagawin

" kuya dalawang linggo na ang nakakaraan simula ng nangyari yun"sabi ni jeronn sa akin at patuloy pa rin akong naguguluhan , so ibig sabihin dalawang linggo na akong nakaratay dito sa kama na ito

" gusto ko makita ang asawa ko jeronn, samahan mo ako" sabi ko kay jeronn habang may mga butil ng luhang patuloy na kumakawala sa aking mga mata

" sige kuya sasamahan ka namin ni cristine " sabi ni jeronn sa akin at inalayayan nila ako at ng pumunta kami sa ICU, sa bintana nakita ko ang nakakalunos na lagay ng aking asawa at ndi pa rin tumitigil ang aking pagluha, hanggang ang iyak ko ay naging hangul na at hindi ko matanggap ng dahil sa akin nasa ganoon kalagayan ang akinga asawa dahil sa balak ko itong dalhin sa pangasinan kaya nangyari ito kung ndi ko naisip ang bagay na yun di sana nasa maayos itong kalgayan at kasalanan ko din bakit namatay ang aming anak kaya habang tinitignan ko ang kalagyan ng aking asawa ndi ko maiwasana sisihin ang aking sarili sa sinapit nila at napaka walang kwenta ko naman na asawa at tatay , sobrang napakasakit nito at iyak pa rin ako ng iyak , sa iyak ko lahat binuhos lahat ng sakit na aking nararamdaman

Dalawang linggo ang mabilis lumipas, Sa ospital na ako naglalagi , doon na halos ako tumira dahil ayaw ko iwan ang aking asawa, nadoon ang aking pamilya at pamilya ng aking asawa, ng malaman nila ang nagyari sa kanilang anak agad silang sumugod dito at ganoon din ang ginawa ng aking mama at papa at noong unang araw na nagising ako ay hindi ko lang sila nadatnan dahil umuwi sila noong araw na yun para magpahinga at kumain at ng makita ko ang ama at ina ng aking asawa kaagad ako himingi ng tawad sa ama at ina niya dahil hindi ko naprotektahan ang aking mag ina, lumhod ako sa kanilang harapan habang iyak ako ng iyak sa kanilang harapan at kaagad naman ako tinayo ng mag-asawa at agad nillang sinabi sa akin na wala akong kasalanan sa nangyri kung hindi yung driver ng truck na nasa implwensya ng droga ng mangyari ang aksidente iyon, sabi din nila mama at papa, tumakas daw ang driver na yun at hanggang ngyon hindi pa nakikita at ganoon naalng ang galit ko doon sa driver na yun ng dahil sa kanya namatay ang anak ko.

Ngayon nandito na naman sina mama at papa at ganoon din ang ina at ama ng aking asawa, nag uusap kami ng biglang natatranta ang mga doktora sa ospital na yun, nagtatakbuhan sila, agad akong napaisip may nangyari ba ng masama , agad akong kinalabutan baka may koneksyon sa asawa ko, pero agad ko din sinawata ang aking sarili at mabilis na piniling ang aking ulo dahil ayaw kong iisipin yun at ayaw kong may mangyaring masama sa aking asawa.

Hindi ko na alam ang sumunod ng nangyari dahil bigla ako nahimatay dahil bigla ko narinig na sabi ng doktor , namatay na daw ang aking asawa ko