Chapter 47

Millary POV

Kakatapos lang namin kumain ng tanghalian at ang napag-usapan namin ni rizalyn ngayon kami mag -uusap kaya habang hinhintay ko ito ay ndi ko maiwasan mag-isip kung tama ba ang aking gagawin at agad akong nagdasal na sana gabayan ako ng Dios sa akin kakaharapin na problema at gabayan ako sa tinatahak ko na landas at habang hinihintay ko siya dito sa libarry ay ndi ko talaga maiwasan ang mag-isp sa aking nakita kanina bigla kong naisip bakit parang yung nakita ko ito kanina may kahawig siya sa tikas at tayo at alam na alam ko si sir jann michael ito malakas ang aking hinala na siya yun dahil kilalang kilala ko ito at ndi ako pwedeng magkamali dahil kahit nakatalikod siya, nakaside ito o nakaharap ito ay kilalang kilala ko ito dahil alam na alam ko ang hugis ng likod nito at kahit nasa malayo ito yung hugis ng katawan niya alam ko at minahal ko siya kaya alam ko ang buong buong siya at memorize ko lahat lahat ng tungkol sa kanya at kaagad akong kinastigo ng isang bahagi ng isip ko kung talaga bang minahal ko lang ba ito o mahal ko pa ito at kaagad sinagot ng isang bahagi ng isip ko na mahal ko hanaggang ngayon at kailan man ay ndi nawala o nabawasan man lang ang pagmamahal ko dito pero yung lalaki kanina ay ndi ko masyadong naanig ang kanyang mukha dahil nakasalamin ito at naka baseball cap at kanina ndi nakisama ang sinag ng araw dahil tumatama ito sa mukha nito idagdag mo pa yung halaman na nakatakip dito pero agad ko naman naisip na imposible naman na susundan niya ako dito baguio at anong rason bakit niya gagawin iyon at bakit ndi pa noon at bakit ngayon lang at ilang minuto pa ang lumipas at tuluyan na akong tinagay ng pag-iisip at nabigla ako ng biglang bumukas ang pintuhan muntikan pa ako napasigaw dahil dito at buti nalang agad ko natakpan ang aking bibig dahil siguradong makakalikha ito ng ingay at nakita ko itong tumawa ng malakas at sa tinis ng boses nito ay parang sumakit ang tengga ko at mukha itong nag eenjoy dahil sa nakita nitong itchura ko kaya agad ko itong tinignan ng masama at nagkibit balikat lamang ito sa aking ginawa dahil sa lalim ng aking iniisip kaya nakalimutan kong papasok ito sa library at hinihintay ko ito dito ayy naku talagang nawala sa isip ko dahil sa lalim ng aking iniisip dahil sa nakita ko kanina na kahawig nito at iniisip ko din ang sakit ni papa at ang pag-uwi ko na sa aming bayan, Ihh nakakinis ito dahil sa hanggang ngayon ay maaninag mo pa dito ang mapang-asar nitong mukha at bakit kasi ito nangugulat at agad ko ito isinatinig

"bakit ka nangugulat" sabi ko dito sabay ng paglalaki ng aking mata at ngumiti ito sa akin at sabay sabing

"bakit ka magugulat kung alam mo naman na darating ako maliban nalang kung may inisp kang malalim kaya dagling nawala sa isip mo na darating ako" sabi nito sabay ngisi sa akin, tama nga naman ito at dahil ndi ako nakasagut kaya nakumpirma nito nga tama ito ng inisip kaya agad nito ulit akong inasar

"Tama ba ako "sabi ulit nito na may ngisi sa labi at agad akong tumango bilang pagsang ayon sa sinabi nito

"oo tama ka kasi may iiniisip kasi ako" sabi ko dito at agad itong tumngin sa akin

"sino" tanong nito parang sigurado itong na isang tao ang aking iniisp kaya kaagad akong nagkunot ng noo at sabay sabing

" bakit sino ang tanong mo at parang nasisigurado mo na tao ang inisio ko at ndi man tinanong sa akin kung ano at kaagad na sino?" tanong ko dito na ndi pa rin nawawala ang pagkunot ng aking noo dahil sa tinuran nito

"sa mukha mo na yan ay imposibling bagay o lugar o pangyayari ang iniisip mo, naku pinsan kita at halus magkasabay tayo lumaki kilalang kilala na kita" sabi nito sabay ngisi ulit at agad kong naisip sabagay tama nga ito at totoo naman na halos sabay kaming lumaki kaya alam na nito ang iniisip ko o possibleng napakahalata ko sa akin kilos o sadyang napakadaling basahin ang iniisp ko ng kahit ng sino

Sa amin tatlo ako yata ang pinakamadaling basahin ang isip at madaling basahin ang naglalalro sa aking isipan dahil napakatransparent kokahit na sa ano mang bagay, madaling ulahan ang aking kinikilos at ang aking iniisp

" hindi ko na tatanungin kung ano man ang iniisp mo o kung sino man ang iniisp mo" sabi nito sa akin sabay ngisi ulit at talaga sinabi nito ang salitang "Ano" para bwisitin ako at agad ko itong tinignan ng masama

"ano ang pag-uusapan natin ngayon yung bang tungkol kay tito?" tanong nito sa akin kaya agad nagbalik ang aking lungkot

" uuwi na ako ng pampanga" sabi ko dito na kinatingin nito sa akin at sinusuri kung tama ba ang dinig nito sa mata nitong nagtatanong

" isasama ko ang aking mga anak ndi ko kasi alam kailan ako makakabalik at ndi ko kayang mawalay ng matagal sa mga anak ko yung isang araw kakayanin ko pero ang matagal ay ndi ko kakayanin baka ikakabaliw ko " sabi ko dito

" sasama ako at isasama ko din ang aking mga anak" sabi nito sa akinat bigla akong napangiti dahil ndi ko pa ito sinasabi sa kanya na balak ko ito isama ay agad na itong nagdesisyon na sasama sa akin sa pagbabalik ko sa pampanga

Agad akon napatingin dito ng biglang nito sabihin na " handa ka naba na posibling magkikita kayo ni sir jann michael?" tanong nito sa akin

" oo handa na ko" sabi ko dito kahit ang totoo ay ndi pa man ako handa at nabigla ulit ako sa kanyang sumunod na tanong at ndi ko inaasahan na itatanong nito ang tanong na yun

"napatawad mo na ba siya?" agad napakunot ang aking noo, may kasalana ba ito para patawarin ko dahil ndi ba nito nasuklihan ang aking pagmamahal pero ndi ako makasagot sa tanong ni rizalyn dahil sa tooto lang ndi ko inisip na may kasalan ito sa akin kasi kung may nagyari sa amin ay parehas namin kagustuhan iyon at wala naman naging pilitan doon at higit sa lahat binigyan ako nito ng supling