Chapter 44

Millary POV

Nabigla ako ng mga maliit na kamay na humahaplos sa aking binti kaya kaagad akong napangiti at kaagad kong tinignan kung sino ang may-ari ng maliit na kamay na yun at hindi nga ako nagkakamali sa aking hinala kaya lalao akong napangiti

" Bakit baby ko miss mo na ba si mommy?" tanong ko sa anak ko na si hunter

Napakabait at napakalambing ni hunter kahit maliit palang ito nakikita ko na mgiging malambing ito paglaki nito at naisi ko na parang nagmana ito sa akin sa pagiging malambing nito at isa ito sa katangian ko na ndi ko man naiparamdam kay jann michael pero kung nabigyan sana ng pagkakataon ay pinadama ko sana sa kanya ang aking pagiging malambing kasi ang pagiging malambing ko ang isa sa mga nagutuhan nila mama at papa sa akin a noon lagi nila ako pinupuri dahil sa pagiging malambing ko at kabaligtaran nito ang isa kong anak na si karter at mukha ito masungit at ndi palakibo at agad kong naisip na parang namana nito ang ugali nito sa kanilang ama dahil ganoon ang ugali nito , ayy naku sa dami ng pwede manahin nito sa ama nito na mga katangihan ay iyon pa ang namana nito kaya iguradong marami din itong pasasakitin na ulo gaya ko pinasakit ng kanilang ama ang aking ulo at tuwing nakikita ko ang aking mga anak parang nakikita ko ang kanilang ama carbon copy sila o para silang mga clone nito o para silang mga junior nito o para silang mga mini me nito kaya paano ko makakalimutan ang kanilang ama kung araw araw ko nakikita ang mga anak ko na taglay ang mukha ng kanilang ama at paano mo nga ba makakalimutan ang isang tunay at wagas na pag-ibig yung bagang inalay mo sa isang tao ang iyong puso at kaluluwa at maliban sa inalay mo sa kanya ang iyong puso isama mo pa pati buong pagkatao mo ay inalay mo din dito kaagad kong hinalikan ang leeg ng anak ko , alam kong gustong gusto nito na nagpapahalik ito sa leeg at dahil nandoon ang kiliti nito at tawa itro ng tawa habang walang tigil ko itong hinahalikan sa leeg

"moommmmy tama naa po, nakikiliti pooo akow" sabi ng anak ko naku hindi ko mapigil dahil sobrang cute nito

" bakit baby, ayaw mo na ba ang halik ni mommy" sabi ko dito sabay ko pinalungkot ko ang aking tinig at pinalungkot ko ang aking mukha at ibinababa ko ito

" ndiiii po mooommmmy,,, love na love po kita at si karter po" sabi nito napatawa ako dahil sa sinabi nito, naku ang anak sobrang cute habng sinasabi iyon ay nakangiti pa ito ng todo sa akin

"Ndi ka na malungkot mommmy" tanong ulit ni hunter sa akin dahil pinalungkot ko ang aking mukha kanina kaya nagtatanong ito ang talino talaga ng anak ko at lalo akong napangiti dahil sa sinabi ng anak ko at napangiti ako dahil sobrang napakainosente nito at ginala ko ang aking mata para tignan ang kakambal nito at ng hindi ko makita si karter ay kaagad ko tinanong ito dito

"Nasaan si karter?" tanong ko dito sa akin anak

"Nasa kwarrto mommy" mabilis na sagot nito sabay turo sa ikalawang palapag

"Gutom ka naba?" tanong ko dito dahil nasa ibaba ito baka nagutom ito kaya naisipan na pumunta dito

"opo" mabilis na sagot nito at nagpacute pa ito sa akin at napaisip ako dahil maswerte ko dahil yung panalangin ko na ndi akomahirapan sa pagpapalaki sa kanila ay yun ang nangyari dahil lumaking magalang ang aking mga anak

"ipagluluto kita ng favorite mo, gusto mo ba iyon?" sabi ko dito at agad itong nagatatalon sa tuwa at tumatakbong nitong pinuntahan ang mga anak ni annie na sina keya at kailey

" yehey yehey ipagluluto ako ni mommmy ng spagggggeti" sabi nito keya at kailey ang kambal na anak ni annie at habang sinasabi nito ang mga katagang iyo at tunay mong mababakas dito na sobrang natutuwa ito

"talaga " sabi keya nakita ko na nangislap ang kanyang mga mata sa tuwa

" oo, pagnaluto ni mommy yun ay kakain tayo ng sabay sabay" sabi nito kay keya

" oo naman " sabi ni keya na mababakas ang tuwa sa kanyang mukha at sineyasan ko ang mga ito na maglaro upang malibang habang naprepare ako ng aking lulutuin dahil ndi lang spaghetti ang illuto ko dahil balak ko din silang lutuin ng fried chicken at shanghai at ilang saglit ay sabay sabay na silang tumalikod upang maglaro at dahil doon ay napangiti ako dahil nasanay na silang magkakasama dahil simula ng pagkabata nila magkakasama na silang lumaki at abay sabay kumain sa iisang apag kainan at iisang bahay ang kanilng tinutuluyan at iisang lugar ang kanilang tirahan kaya ndi maiiwasan na napamahal na sila sa isa't isa at ng matapos akong magluto ay tinawag ko na ang mga ito para kumain na at kinagabihan ay sabay sabay lahat kaming kumain ang niluto ko ay kilain at ng matapos kaming maghapunanan nagstambay kami sa may balkonahe at ninamnam ko ang simoy ng hangin at kasama ko sina Annie at si rizalyn dito at habang nandito sila may kinakalikut sila sa kanilang mga cellphone parang may mga kachat sila or katext at ilang minuto lang ang lumipas habang nagpapahinga kami ng biglang mag ring ang cellphone ni rizalyn at kaagad naman nito sinagot yun at nagpaalam ito na kakausapin ang tumawag dito at agad kmi tumango ni annie bilang pagsang ayon na kakausapin na nito ang tumtawag dito at mabilis itong umalis sa balkonahe at napaisip ako napano ang aking pinsan ? parang may mali may nililihim ba ito sa amin ni annie? Ksi nangako kami sa isa't isa na ndi na kami maglilihim sa isa't isa at bigla akong napaisip sino kaya ang tumawag dito? bakit kailangan nitong umalis para sagutin ang tawag ntio at parang ayaw nito iparinig sa amin ang pag-uusapan nito at ng kausap nito at sino kaya ang tumatwag sa kanyan? at may kinalaman ba ito sa aming nakaraan kaya ayaw nito iparinig sa amin ang pag uusapan nila kaya bigla akong napaisip na parang may ndi tama at parang may mali sa dahil dati naman sinasagot nito ang kanyang cellphone kahit nakaharap kami kaya nabuo sa aking isipan na may tinatago ito sa amin pero agad akong napaisip bakit kailangan nitong itago? At kaya lalo ako napaisip at naalala ko pa kanina na umalis ito at kasama pa nito ang kanyang tatlong anak na sina Bria belle, Braylee at brian pero bakit nito sinama ang maga anak nito atino ang pinuntahan nito o kinatagpo at parang ndi ito nagpaalam kanina sa amin at ng dumating ito naging mailap ang kanyang mga mata ng magtanong ako at parang nasisigurado ko may nililihim ito at malalaman ko din iyon