Chapter 36

Millary POV

Pagkagising kinabukasan ay niyaya na akong kumain ng mga kasama ko kasabhay pinapatawag na daw ako ni sir jeronn ibig sabihin si jeronn ang nagpapatawag sa akin at hindi si jann michael peo bakit hindi ba umuwi si jann michael sa mansyon saan ito natulog kagabi parang ngayon lang nangyari na ndi ito umuwi at natulog sa ibang bahay at agad akong sinalakay ng lungkot dahil sa huling araw ko sa mansyon ndi ko pa ito nakikita pero naisip ko din na mas madali sa akin ang pag alis kung wala ito a t hindi ako magiging emosyonal mamayang aalis ako at hindi ako magdadalwang isip mamaya sa aking pag aalis pero ng nasa habang kainan na ako nabigla ako ng makita ko si jann michael ayyy dito ba ito natulog kala ko sa ibang bahay ito natulog at nakita kong nakaupo ito sa pinakbesera para ito hari na makapangyarihan ng nasa hapagkainan na ako agad kong binati ang lahat na nandoon ng good morning na agad naman nilang sinuklihan ng good morning at ng mapagawi ako kay jann michael ay nag good morning ako dito at sinenyasan na ako nito na maupo na , nagtataka ako bakit ndi pa sila nagsisimulang kumain kung ala otso na ibig bang sabihin nito hinitay nila ako kaya walang kumain sa kanila, napahaba ang tulog dahil butis ako lagi akong antukin at ng sumenyas sila na kakain na agad na akong kumain at naging magana ako sa pagkain dahil ang sarap ng pagkain na nakaain sa lamesa may hotdog, bacon , ham , eggs, skinless longanisa at sinagag na kanin at aminsan minsan nag uusap kami ni sir jeronn o nagpapalitan ng salita kaya mas lalo akong naging maganang sa pagkain at iniwas ko ang tingin ko kay jann michael at hindi ko man ito tinignan dahil ayaw ko ito tignan at ayaw kong itong makita ang inis nito sa mukha sa huling araw ko pero nasisiyahan ako na nakita ko ito sa huling araw ko at ng natapos na ako sa aking pagkain ay silang lahat ay tapos na ako yata ang pinaka matagal sa kanilang kumain at ng tuluyan na akong natapos ay nagpaalam na ako na aalis na dahil magpapahangin ako sa hardin at ng makita ko silang tumango ay kaagad na akong pumunta sa hardin at gusto ito makita bago ako aalis mamaya dahil mamimiss ko ang mga alaga kong tanim at nagpasya ko na aalis kami mamaya ni annie ng 10am at bandang 8:30am mamaya aalis na sina sir jann micahel, si sir jeronn at maam cristine para pumunta sa opisina nila at bago tuluyan nakatalikod kanina nakita ko sa gilid ng aking mata na tumayo din si jannn michael at may balak yata itong sundan ako sa hardin at hindi nga ako nagkakamali dahil sinundan ako nito sa hardin at ng nasa hardin na ako nabigla ako ng bigla ito magsalita

"mag-usap tayo mamayang pag-uwi ko" sabi nito sa akin at bigla akong napaisip na ndi ko na ito mkakausap mamaya kaya bigla akong nalungkot at kaagad ko itong tignan at malayo kong pinagmasdan ang kanyang mukha at ngmiti ako ng payak dito , akala ko pa nga may sasabihan pa ito kasi ilang minuto pa itong nakatayo doon at nakipagtititgan lang ito sa akin , nararamdaman ko na may gusto itong sabihin pero ndi nito maisip kung paano sisimulan kaya ako na ang nagtanong dito sabay sabing

"may iba ka bang sasabihin? Tanong ko dito at ipiniling nito ang kanyang ulo at umalis na ito at ng sumapit ang ika 8:30 ng umaga ay umalis na sila sakay sila ng iisang sasakyan at ang driver nila ay si john at yun na oras para itext ko ang aking pinsan para sunduin na niya kami at kaagad kong sinabi sa text ko na may kasama akong aalis sa manyon yung kaibigan kong si annie para ndi mabigla ang aking pinsan na umalis lang ako eh nagdamay pa ako

Ng mag aalas nyembe na ay kaagad kong pinuntahan si annie at kaagad kong sinabihan na maghanda na sa pag alis namin at ng mag aalas diyes na nagpaalam akong pupunta ako ng parker at magpapasama ako kay annie sabi ko kay manang rosana at kaagad itong pumayag at sinabihan akong amg-ingat at tinanong pa ako nito kung nagpaalam ba ako kay sir jann michael kasi sinabihan sila na ipaalam dito kung ano man ang aking ginagawa sa loob ng mansyon kaya agad na kmi umalis ng payagan niya kami pero sinalakay ako ng konsensya dahil siguradong mapapagalitan sila dahil sa akin at ng umalis kami kaagad kami dumertcho sa parke kasi dito naghihintay ang aking pinsan na si rizalyn at sakay ito ng asul na sport car nito at agad itong natuwa ng makita nya ako at agad itong yumakap sa akin at kahit nakangiti ito makikita mo ang lungkot sa kanyang mga mata, may problema din ba ito? parang kamukha ito nito si Annie kahit nakangiti ngayon maaninag mo ang lungkot sa kanilang mga mata sabagaya parang ganoon din ako may lungkot ang mga mata kahit nakangiti at ng maghumiwalay ito ng yakap sa akin ay agad ko silang pinakilala sa isa't isa nina annie at rizalyn at kaagad silang nagkamayan at nakakatuwa parang piling ko magkakasundo silang dalawa at nabigla ako ng bigla nitong sabihin na sasama ito sa amin sa pag-alis namin ni annie at ganoon nalang ang paglalaki ng aking mata at pakabigla

"anong sabi mo ?" sabi ko dito at kaagad itong gumiti at sabay sabing " ikaw cous narinig mo na pinapaulit mo pa" sabi nito sa akin sa mapagbiro nitong tono

"hindi ka ba nagbibiro?" tanong ko dito

"hindi at cous mukha ba akong nagbibiro?" balik na tanong nito sa akin

"iiwan mo si sir jeronn?" tanong ko ulit dito

"oo" sabi nito sa akin

"bakit?" ganting tanong ko at sobrang naguguluhan ako

"mahabang kwento at ikwekwento ko nalang kapag nasa bahay bakasyunan na tayo" sabi nito sa akin habang naktangin sa akin pero alam ko lagpas sa akin ang tingin nito

"sige " sabi ko dito at pinasakay na niya kami sa sasakyan niya at ako ang naupo sa harapan habang si annie sa likod so ibig sabihin nito tatlo kaming nagtatago niyan sa tatlong lalaki kasi nararamdaman ko kamukha ko ang mga ito ang problema nila ang kanilang puso at bakit parang naging magulo bigla ang mga buhay namin ng dahil sa lalaking iyon at ng hirap ng problema namin dahil puso ang kalaban namin , sabi nila mahirap kalaban ang puso at mukhang si annie ang problema nito ay si john at i Rizalyn naman ay si sir jeronn at ko naman ay si jann michael at parang gusto ko malaman kung ano ba naging problema nila sa mga lalaking tinataguan namin

Ano nga ba? Tanong ko sa aking sarili