Minsan malalaman lang natin ang halaga ng tao, ng buhay, o ng bagay kapag wala na ito.
Kapag nandiyan sila, binabalewala natin sila.
Hindi natin pinapakita kung gaano natin sila kamahal.
Hindi pinaparamdam ang mga bagay na gusto nating maramdaman nila.
Bakit?
Una, dahil natatakot tayo.
Pangalawa, dahil akala natin nandyan lang sila lagi at hindi sila mawawala. Akala natin nadyan sila parati. Nasanay tayo sa presensya nila.
Pang-apat dahil akala natin kaya nilang hulaan 'yong pagpapahalaga na ginagawa natin para sa kanila.
The reason why I wrote my first letter is to prepare myself to be gone. Now the reason for my last letter is to live, happily. I thought I will end my life after I wrote letters but because of a letter, I want to live again.
Alan kong hindi lang ako ang nadedepress. Gusto ko lang sabihin sa inyo na hindi kayo nag-iisa sa laban niyo. Malalampasan natin lahat ng ito.
Wala mang mukha ang luha, kahit mga masasaya, nakangiti o ang pinakamasayang taong kilala natin ay nakakaramdam ng kalungkutan.
Gian's right, he has nothing to do to prevent me but God has.
When I receive a letter to God, it helps me to see hope, love, and everlasting joy.
As I end writing letters, I end thinking of suicidal stuff, instead, I think positive.
As I end writing letters, I found God.
As I end writing letters, I received a letter from God.
And now, I am writing my last letter...
The last letter for God.