ผู้ซึ่งไม่มีใครแทนที่ได้

บทที่ 467 ผู้ซึ่งไม่มีใครแทนที่ได้

หลังจากที่ภาพลวงตาหายไปแล้ว ในโถงใหญ่ก็ตกอยู่ในความเงียบผิดปกติ

ผ่านไปครู่ใหญ่ บุ๊กจึงพ่นลมหายใจยาวๆ ออกมา “มิน่าเล่า พี่สาวเจ้าถึงได้ตกใจจนหงายหลัง ภาพแบบนี้...น่ากลัวจริงๆ นั่นล่ะ”

“การสร้างภาพลวงตาต่อหน้าคนหมู่มากเป็นพลังที่พบเห็นได้ยาก แต่ก็ใช่ว่าจะไม่มี...” อกาธาพูดช้าๆ “สมัยอยู่สมาพันธ์ ข้ารู้ว่ามีแม่มดที่มีพลังประเภทนี้อย่างต่ำสองคน มิหนำซ้ำ หนึ่งในนั้นยังเป็นถึงแม่มดระดับสูงแห่งเมืองมีทีเออร์ด้วย”

“เจ้าสามารถใช้พลังได้วันละกี่ครั้ง” เวนดี้ถาม “แล้วสามารถควบคุมตำแหน่งเวลาที่แสดงภาพลวงตาได้หรือไม่” ถ้ายึดตามวิธีของเจ้าชาย ลำดับต่อไปก็น่าจะเป็นการทดสอบความสามารถด้านต่างๆ และการสังเกตลักษณะเด่น การผลาญพลัง และประโยชน์ใช้สอยแล้ว

“น่าจะประมาณ...สองถึงสามครั้งได้” แอ็กเซียตอบเบาๆ “ตำแหน่งเวลาคืออะไร ท่านหมายถึงว่าสามารถเห็นเหตุการณ์ก่อนหน้าได้ไกลเท่าไรหรือ” พอเห็นฝ่ายแรกพยักหน้า เธอก็ลูบศีรษะอย่างเขินๆ ว่า “ข้าเองก็ไม่เคยลองเหมือนกัน แต่ดูเหมือนว่าถ้ายิ่งย้อนไปไกลเท่าไร ก็ยิ่งเปลืองแรงเท่านั้น...”