Thread XXIV

[N O N C O N F I D E N T I A L] – [Year-2003]

Student's Profile, CASE #0021 Batch I – Third Year

Janine Echo Riddle Silvenia, Leon House

Filed by West SDEB, under Head Student Crisorido, Naih. And hereby granting Diplomatic Urges to publish the article as a piece of news, given the authority of Stanford's Teacher Faculty, Troy Silvenia.

Janine Echo Riddle Silvenia, also known as Echo, became the most intellectual and skilled student of Stanford ever since the school was established on Year-2000. Since her fresh years, all of the professors and growing population of students saw her potential on Thesis Making. And even though she was twelve at that time, she managed to prove her research of "How Music Affect the Early Adulthood of a Child." that made the school very famous in creating SIPs and Research.

And through the thesis she made, she was almost able to compete in a National Thesis Writing. But sadly, she didn't make it after the school director, Professor, Stanford, Vivien, withdrawn her eligibility.

Moreover, she managed to pass more Thesis Writing such as:

"Peace Studies: Nonviolence in Action."

"Environmental Philosophy."

"Social Action: Writing and Performance as Path."

"Religion and Psychology: The Dance of Healing."

But all of her writings were wasted after it got reported missing. And as it happens, her life in the school became miserable.

SDEB and the Diplomatic Urges were able to get her testimony. It is read as follows:

"I am a Leon Student, at kailan man ay hindi ko inasahan na dadating sa punto na mananakaw ang aking mga gawa. Walang natira sa akin— wala. Lahat ng raw data and files, it got stolen. And I didn't know what to do. I was exhausted, too exhausted that I just wanted to take rest forever. All my hardships were taken away from me. Taken away by our school director."

SDEB especially the Student Board sought for more details about the alleged involvement of Professor, Stanford. It reads as follows:

"I saw her in the stock room. She was getting all the files and flash drive that I remember giving her. I caught her off guards, I thought. But she was with someone else, a lot stronger than me. And when I saw his face, I knew it was the Guidance Counselor, Sotto. Pero sobrang kulit ko habang pinanonood sila kaya nakita nila ako na nagmamasid. I was scared. Kaya tumakbo ako. Dahil iyon lang iyong kaya kong gawin."

Echo also added that after that afternoon happened, she always felt like somebody is tailing around her. So, she felt no safe anymore. She talked to Mr. Silvenia which happened to be his father to ask for help

And as what the news has been spreading today, the Director and Stanford's Teacher Faculty had a large argument about it. Now, the school has been facing a lot of criticisms from its own students.

But the day after the argument, we found Echo's corpse inside the stock room. Beside her were a notebook and a pencil. And all of us were shocked to read what's written on it. It reads as follows:

"If you are ever reading this, I must have encountered something that begins but never ends, yet it ends something that begins.

No worries. Let me show you myself.

But then again, until you call me again. And when one doesn't know what it is, it is something. And when one knows what it is, it is nothing.

I was a student in here. A young lady once spoken: "I never was— am always to be. Never had seen me nor ever will be. And yet, I am the confidence of all, to live and breathe on this terrestrial ball–" a word that will be broken once it's not held.

She broke it.

Since it was everywhere.

Of the king I am blue and of a peasant I am red. Of the frog I am cold, of the dog I am hot.

I need you.

Help me.

Protect me as you are losing me. For I last forever and you might have too much or too little, and so you will run out of me eventually.

Solve!

Survive!"

It was obviously a riddle, but no one in Stanford was able to decrypt it as of the moment.

However, Echo's body undergone an autopsy. And according to the report, she was raped multiple times. And the cause of her death was excessive sexual intercourse. It was reported done by the Guidance Counselor, Sotto.

Year-2003, it's chaos in here. Year-2003, a lot of things happened. We have been restricted to go out of the campus. It felt holocaust. It felt suffocating. We were silently dying. And so, SDEB thought to use the voice and our platform to influence others. Let's all help ourselves.

Together, we fight.

Together, we find justice

Together, we die

Signed: Dead Person, Crisorido, Naih.

***

Third Person

Tunay na naging magulo ang pangyayari sa Stanford noon. Nakapanghihina ng tuhod. Magulo, maraming galit. Hindi makalabas at hindi makapagsalita. Nawalan sila ng boses dahil sa mapanggamit na tao. Dahil sa mga taong ayaw magpaangat.

"Magaling ka," sabi ni Vivien sa dalagang si Echo habang hinahawakan ang kaniyang ulo.

"Thank you po. I wouldn't finish this thesis without the help of this school," sagot ng dalaga.

Mapait na ngumiti si Vivien. Ayaw niyang magpatalo sa bata. Para sa kaniya, siya lang ang magaling. Siya lang ang dapat na makagawa ng dalubhasang thesis.

Ilang linggo ang lumipas at nagkaroon ng pagtatalo si Vivien at Troy dahil sa salang pagnanakaw ng thesis ni Echo. Ito ang naging hudyat upang sumiklab ang bagong gulo.

"Sa tingin mo ay hahayaan kong maangasan ng isang bata?" sabi ni Vivien kay Troy. Nag-uusap sila sa loob ng kaniyang opisina.

"Please, Vivien. Naging mabuti tayong magkaklase, I'm requesting you to stop," mahinahong lagay ni Troy. Ayaw niyang magpadaig ang galit sa kaniyang katawan. "Bata lang iyan," dugtong pa nito.

Ngunit inirapan lang siya ng kausap. Kumuha si Vivien ng baril mula sa ilalim ng kaniyang lamesa at itinutok ito sa mukha ng lalaki.

"One more word and I'll shoot you this."

Natakot si Troy, may anak siyang uuwian. Ayaw niyang mangyari iyon.

Ngunit taliwas sa kaniyang isip, wala na ang kaniyang anak. Wala na siyang uuwian. Patay na si Echo.

Walang nakakaalam kung paano nagdusa ang katawan ng dalaga. Kung paano sinira ng buhay ni Francis ang kaniyang mga pangarap. Marami siyang taglay na potensyal. Ngunit wala na.

Ang tanging nakaaalam lang noon ay ang kaniyang sarili.

"M-make it stop, masakit," nagmamakaawang sambit ni Echo habang patuloy sa pagbayo ang guro. Masakit, mahapdi, nagdurugo. Iyan ang nararamdaman niya. Nadoble pa dahil sa nararamdamang pandidiri sa kaniyang kaluluwa. Ang dumi-dumi niya sa kaniyang isip.

"SHUT UP. Ang sikip-sikip mo at ang sarap. Who would want to stop!? Isa pang angal mo at papatayin kita gamit ang alaga ko," marahas na wika ng guro.

Nananalangin na lang si Echo na may dumating na saklolo sa kaniya. Nasa stock room lang naman, bakit walang kayang dumating? Bakit walang kayang sumaklolo! Galit na galit si Echo sa mundo. Sa sobrang galit niya ay tanging luhang umaapaw sa kaniyang mukha ang siyang lumalabas habang walang tigil sa pagbayo ang naglalaway na guro.

At nang matapos, bukod sa luhang kaniyang ibinuhos, naroon din ang maduming katas ng guro sa kaniyang katawan.

Minsan ay pipilitin siyang isubo ang nakapandidiring alaga nito hanggang umabot sa kaniyang ngala-ngala at mahigitan siya ng hininga.

Habang nagpapakasasa ang guro, hirap na hirap siya. Gusto niyang kagatin habang nasa loob pa ito para masaktan, ngunit alam niyang sasabunutan lamang siya bilang ganti.

Ilang beses naulit ang ganoong senaryo. Sinubukan niyang magsumbong, ngunit sinong maniniwala? Sinong makikinig? Wala siyang kaibigan, libro lang ang meron siya. Pero hindi niya ito magamit bilang panangga.

At dumating ang huling sakuna, doon siya namatay kasama ang kaniyang pluma. Gumawa siya ng babala para sa mga taong darating at mag-aaral pa rito. Kung hindi man magawang dakpin ang salarin, hindi pa huli ang lahat. Marami pang saling-lahi.

Nang sumabog ang pangamba sa loob ng Stanford, hindi magawang makaalis ng mga estudyante. Doon na rin nagsimula ang kaliwa't kanan na kamalasan.

Kamalasan? Hindi. Intensyon na gawain ng baliw na si Vivien.

Narinig na natin ang kuwento ni Echo. Pero kahit kailan, walang nakarinig sa hinanakit ng direktor.

Kasagsagan ng away at gulo sa loob ng kaniyang pinangarap na paaralan, nagdadalang tao siya sa unang anak— ang lalaking pinangalanang si Logan.

Ngunit ninais niya ba ito? HINDI. Kung hindi dahil sa hayop na diyanitor ay hindi magkakaganito ang utak ni Vivien. Hindi niya nanaising maging baliw. Pakiramdam niya ay pagbubuntis ang pinakasumpa na puwedeng matanggap ng isang babae.

Hindi niya ginustong maging ina. Ngunit wala siyang magawa, hindi niya kayang patayin ang sariling anak.

Pero iyon ang nagdulot sa kaniya upang pumatay ng ibang tao.

Taong-2003, malinis ang Stanford. Hindi sa dumi, pero sa tao. Walang kaluluwa, pero may katawan. May mulat na mata, ngunit hindi nakakakita.

Sa kinyentos na mag-aaral, walang natira. Lahat patay. Lahat binawian ng buhay.

Ang ilan ay dahil sa lason sa pagkain na matatagpuan sa cafeteria. Ang ilan ay dahil sa pangre-rape ng baboy na si Francis. Pero mas naging madalas, ang pagpapakamatay ng estudyante dahil sa kanilang dinadanas sa loob ng paaralan.

"Hindi ako makahinga." Iyan ang madalas na sabihin ng mga estudyante tuwing gabi dahil sa usok na lumalabas papasok sa kanilang silid. Pero lingid sa kanilang kaalaman, may dalang lason iyon.

Ilang buwan ang itinagal at ang lahat ng estudyante sa West Stanford ay tuluyan nang maglaho. Kasama ang mga guro. Maliban kay Francis na hanggang ngayon ay kasama ni Vivien.

Pero may isa pa. Si Troy.

Si Troy na nangakong magbabalik at tatapos sa sarili niyang galit.

Samantala, ang mga namatayan na magulang ay inabisuhan ng Stanford na ang kanilang anak ay nagpakamatay. Kahit na— hindi. Walang nagreklamo. May pera, e. May ganoon lang talagang magulang.

At naaawa ako para sa kanilang mga anak.

Year-2003, ikatlong taon ng Stanford West, ito rin ang taon ng pagbura sa munting presensiya ng paaralan. Muling itinayo sa kasunod na taon habang pilit na kinalilimutan ang nangyari.

Gayunpaman, hindi nawaglit sa isip ng ibang sangay ang masaklap na nangyari sa West. Kung kaya't ang ginawa ni Vivien ay pagmukhaing may sala si Troy Silvenia.

"Namatay kasi ang anak, gusto tuloy pumatay." Kalimitang depensa ni Vivien. Wala talaga siyang awa.

Year-2003, ipinanganak si Logan Stanford. Ngunit hindi ito tanggap ni Vivien, hindi pinagtuunang pansin ang sariling anak. Kung kaya't lumayo ang loob ng lalaki habang tumatanda.

Lumaki siya sa piling ni Manang. Pero kalaunan ay pinatay ni Vivien dahil sa naiinggit na nararamdaman tuwing nakikita niyang magkasama ang KATULONG lang naman at ang kaniyang anak.

Ngunit ginusto niya iyon, hindi niya ba naisip?

Pinamukha ni Vivien na namaalam lang ang katulong, ni hindi nabanggit na namatay. Kaya hanggang ngayon, patuloy na umaasa si Logan na muling magbabalik ang mahal niyang Manang.

Lumaki ang kaniyang anak kasabay ng kaibigan na si EJ. Ngunit hindi iyon nagtagal. Noon din nakilala si Mateo, na halatang paborito ni Vivien, na kinaiinggitan ni Logan. Komplikado hindi ba? Ipagpatuloy natin ang kuwento.

Dahil matapos na mabasa ni Logan ang nakalusot na papel ni Echo Riddle, may dadating na panibagong sakuna. Ang sakunang dating namalagi sa paaralan ng kaniyang ina.

Panahon na upang malaman ng lahat ang katotohan.

Panahon na upang tapusin ang matagal ng dapat tapos.

(More)